Με τον παραπάνω τίτλο δημοσιεύτηκε στη βρετανική εφημερίδα «Independent» (28/12/04) ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο – απολογισμός της χρονιάς που πέρασε του παλαίμαχου και ειδικού στο μεσανατολικό δημοσιογράφου Ρόμπερτ Φισκ, από το οποίο παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα, μέσα από τα οποία δίνεται μια αρκετά σαφής εικόνα της σημερινής κατάστασης στο Ιράκ.)
Ποιος το είπε και πότε; «Ο λαός της Αγγλίας έχει οδηγηθεί στη Μεσοποταμία σε μια παγίδα από την οποία είναι δύσκολο να ξεφύγει με αξιοπρέπεια και τιμή. Εχει παρασυρθεί σ’ αυτήν από μια συνεχή απόκρυψη πληροφοριών. Τα ανακοινωθέντα της Βαγδάτης είναι αργοπορημένα, ανειλικρινή και ελλιπή. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ’ ό,τι μας λένε, η διοίκησή μας πιο ματωβαμένη και ανεπαρκής απ’ ό,τι η κοινή γνώμη γνωρίζει. Δεν είμαστε σήμερα μακριά από μια καταστροφή».
Απάντηση: Ο Λώρενς της Αραβίας στους Σάντεϊ Τάιμς τον Αύγουστο του 1920. Κάθε λέξη του ισχύει και σήμερα. Είπαμε ψέματα για τα όπλα μαζικής καταστροφής. Είπαμε ψέματα για τη σχέση του Σαντάμ Χουσεϊν και την 11η Σεπτέμβρη. Είπαμε ψέματα για τους αντάρτες – θυμηθείτε τους αποκαλούσαμε «πεθαμένους» και «απομεινάρια». Λέγαμε ψέματα για τη βελτίωση της κατάστασης στο Ιράκ όταν ολόκληρη η χώρα ξεφεύγει σταθερά από τα χέρια των δυνάμεων κατοχής ή της κυβέρνησης των σατράπηδων που διόρισαν στη θέση τους. Λέμε ψέματα, υποθέτω, και για τις εκλογές του επόμενου μήνα.
Από τη χρονιά που πέρασε υπάρχουν αρκετές αποδείξεις ότι όλο το σχέδιό μας στο Ιράκ έχει ραγίσει ανεπανόρθωτα, ότι οι δυτικοί στρατοί μας – όταν δεν βασανίζουν φυλακισμένους, δεν σκοτώνουν αθώους, δεν καταστρέφουν μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του Ιράκ – κατατροπώνονται από ένα σκληρό αντάρτικο στρατό, που όμοιό του δεν έχουμε δει ποτέ μέχρι τώρα στη Μέση Ανατολή. Οι υπολογισμοί μου – πιθανόν συντηρητικοί, γιατί γίνονται πολλές βίαιες ενέργειες για τις οποίες δεν μαθαίνουμε ποτέ – λένε ότι τους τελευταίους 12 μήνες έχουν γίνει τουλάχιστον 190 επιθέσεις αυτοκτονίας, μερικές φορές δύο την ημέρα. Πως συμβαίνει αυτό; Υπάρχει κανένα σουπερμάρκετ βομβιστών αυτοκτονίας; Τι έχουμε κάνει και δημιουργήσαμε αυτή την πρωτοφανή βιομηχανία; Κάποτε στο Λίβανο γινόταν μια επίθεση αυτοκτονίας το μήνα. Στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ μια φορά τη βδομάδα. Τώρα στο Ιράκ κάθε μέρα, ακόμη και δυο φορές την ημέρα.
Τα αμερικάνικα στρατεύματα στέλνουν στην πατρίδα τους όλο και πιο πολλές φρικιαστικές ιστορίες δολοφονίας πολιτών στο Ιράκ. Για παράδειγμα, η κατάθεση του αμερικάνου λοχία Τζίμι Μάσεϊ στην καναδική επιτροπή, που θα αποφασίσει αν θα του χορηγήσει καθεστώς πρόσφυγα στον Καναδά. Ο Τζίμι Μάσεϊ, μεταξύ άλλων, κατέθεσε ότι αυτός και οι συμπολεμιστές του σκότωσαν περισσότερους από 30 άοπλους άντρες, γυναίκες και παιδιά…
Ολα αυτά είναι μέρος της «απόκρυψης πληροφοριών». Χρειάστηκε να περάσουν μήνες για να βγουν στη δημοσιότητα τα βασανιστήρια και οι εξευτελισμοί στις φυλακές Αμπού Γκράιμπ, παρόλο που ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός είχε ενημερώσει τις αμερικάνικες και τις βρετανικές αρχές. Χρειάστηκε να περάσουν μήνες για να απαντήσει η βρετανική κυβέρνηση στους αποτρόπαιους ξυλοδαρμούς – και το θάνατο ενός – ανυπεράσπιστων Ιρακινών στη Βασόρα από βρετανούς στρατιώτες. Τους πρώτους εφτά μήνες της χρονιάς που πέρασε, οι αρχές επέμεναν ότι «έλεγχαν» ακόμη το Ιράκ, παρόλο που όταν ταξίδεψα 70 μίλια νότια της Βαγδάτης τον Αύγουστο βρήκα όλα τα φυλάκια ελέγχου εγκαταλειμμένα και στους αυτοκινητόδρομους σκόρπια απομεινάρια από καμένα αμερικάνικα φορτηγά και αστυνομικά αυτοκίνητα.
Δεν μας έχουν πει ακόμη πόσοι πολίτες σκοτώθηκαν από την αμερικάνικη επίθεση στη Φαλούτζα. Ο ισχυρισμός των Αμερικάνων ότι σκότωσαν περισσότερους από 1000 αντάρτες – μόνο αντάρτες, σημειώστε το, ούτε ένα πολίτη – είναι παράλογος. Ακόμη δεν είμαστε ελεύθεροι να μπούμε στην πόλη. Ούτε, με δεδομένο το ότι οι αντάρτες ακόμη φαίνονται να βρίσκονται εκεί, είναι πιθανόν να μπορέσει κάποιος να το κάνει. Γιατί τα αμερικάνικα αεροσκάφη βομβαρδίζουν ακόμη τη Φαλούτζα, βδομάδες από τότε που ο αμερικάνικος στρατός ισχυρίστηκε ότι την έχει καταλάβει;
Είναι δύσκολο να σκεφτείς από τη χρονιά που πέρασε κάτι που να μην πήγε στραβά ή να μην χειροτέρεψε στο Ιράκ…
Ακόμη δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι εχθροί μας. Οι Αμερικάνοι, παρόλο που έχουν ρίξει δισεκατομμύρια δολάρια στη συγκέντρωση πληροφοριών, τη CIA τους με τους υπερσύγχρονους υπολογιστές και την καταβολή τεράστιων ποσών σε πληροφοριοδότες,, απλά δεν γνωρίζουν ποιους πολεμούν. «Ανακαταλαμβάνουν» τη Σαμάρα -τρεις φορές – και έπειτα τη χάνουν ξανά. Δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε τους κεντρικούς δρόμους της Βαγδάτης.
Ποιος μπορούσε να φανταστεί το 2003, όταν τα αμερικάνικα στρατεύματα κατευθύνονταν προς τη Βαγδάτη, ότι μέσα σε δυο χρόνια θα παγιδεύονταν στο σκληρότερο ανταρτοπόλεμο από την εποχή του Βιετνάμ; Οι λίγοι από μας – και ο Independent ανάμεσά τους – που από τότε το πρόβλεψαν χαρακτηρίζονταν ειρωνικά μοιρολάτρες και απαισιόδοξοι…».