Την ίδια στιγμή που η αμερικάνικη στρατιωτική διοίκηση στη Βαγδάτη καμαρώνει ότι κατάφερε να σκοτώσει 100 αντάρτες στις μάχες που μαίνονται στα σύνορα με τη Συρία (τις σφοδρότερες των τελευταίων έξι μηνών), οι ίδιοι οι διοικητές τους στο μέτωπο τη διαψεύδουν. Να πως περιγράφει τις μάχες στο δυτικό Ιράκ η “Chicago Tribune” (9/05/05):
«Οι πεζοναύτες που εισήλθαν στην πόλη Ουμπάιντι στον Εφράτη ποταμό αντιμετώπισαν έναν εχθρό που δεν περίμεναν να βρουν, ο οποίος επιτέθηκε με εκπληκτικούς τρόπους. Καθώς προωθούνταν από σπίτι σε σπίτι στην αρχή της μάχης, προσπαθώντας να συντρίψουν τους στασιαστές που είχαν επιτεθεί στο λόχο τους με όλμους, οι πεζοναύτες έπεσαν πάνω σε κτίρια οχυρωμένα με σάκους από άμμο πίσω από τους τείχους των κήπων. Οι διοικητές ανέφεραν ότι οι πεζοναύτες βρήκαν επίσης ένα σπίτι που οι αντάρτες σκύβοντας κοντά στο δάπεδο πυροβολούσαν με τουφέκια και πολυβόλα προς τα πάνω μέσα από τρύπες που είχαν κάνει χαμηλά στους τείχους του ισογείου, σκοπεύοντας ακάλυπτα σημεία του σώματος των πεζοναυτών (σ.σ. που βρίσκονταν στα διπλανά δωμάτια). Το σοκ ήταν ότι ο εχθρός δεν αναμένονταν καθόλου να βρίσκεται στο Ουμπάιντι. Αντίθετα οι αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες ανέφεραν ότι οι στασιαστές είχαν περάσει μαζικά στην άλλη όχθη του ποταμού. Οι διοικητές των πεζοναυτών δήλωσαν έκπληκτοι τη Δευτέρα, όχι μόνο απ’ την παρουσία των στασιαστών αλλά επίσης από την έκταση της προετοιμασίας τους, σα να περίμεναν τους πεζοναύτες να καταφθάσουν… Ενώ οι (Αμερικάνοι σ.σ.) στρατιωτικοί διοικητές στη Βαγδάτη ανακοίνωσαν ότι 100 στασιαστές μαχητές σκοτώθηκαν στις αρχές της μάχης, μαζί με τρεις πεζοναύτες, τα νούμερα που δίνει ο Ντέιβις (σ.σ. συνταγματάρχης, διοικητής της Πολεμικής Ομάδας Νο. 2 του Σώματος των Πεζοναυτών, υπεύθυνος γι’ αυτή την γωνιά της επαρχίας Αλ-Ανμπάρ κοντά στα συριακά σύνορα) ήταν μικρότερα. Είπε ότι δυο ντουζίνες στασιαστών σκοτώθηκαν στο Ουμπάιντι, 10 περίπου σε ένα άλλο πέρασμα κοντά στην Αλ-Καΐμ και μερικοί που σκοτώθηκαν από αεροπορικές επιδρομές κοντά στον ποταμό. Αλλοι διοικητές ανέφεραν ότι ανακάλυψαν λίγα πτώματα, είδαν όμως σημάδια από αίμα που τους οδήγησε στην υπόθεση ότι οι στασιαστές θα πρέπει να μετακίνησαν τους τραυματίες ή τους νεκρούς τους. “Ο αριθμός των στασιαστών στην περιοχή είναι εκατοντάδες” είπε ο Ντέιβις. “Πόσες εκατοντάδες είναι δύσκολο να πει κανείς”».
Η είδηση των σφοδρών συγκρούσεων στα σύνορα με τη Συρία σχολιάστηκε από τις περισσότερες αμερικάνικες εφημερίδες (Ουάσινγκτον Ποστ, Νιου Γιορκ Τάιμς, Λος Αντζελες Τάιμς κτλ). Κατά γενική ομολογία οι αντάρτες αντιστάθηκαν σθεναρά, ενώ έκπληξη για όλες αποτέλεσε η πολύ καλή τους οργάνωση, γεγονός που τις οδήγησε στο συμπέρασμα ότι «εκπαιδεύονται από ξένους μαχητές». Ομως, η συμβολή ξένων μαχητών (που μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ μικρότερης εμβέλειας απ’ αυτή που παρουσιάζουν οι Αμερικάνοι) δε μπορεί να εξηγήσει από μόνη της το γεγονός. Αυτό τον ισχυρισμό τον χρησιμοποιούν οι Αμερικάνοι για να «αποδείξουν» ότι η εξέγερση είναι «εισαγόμενη» απ’ τον… Μπιν Λάντεν. Αν ήταν όμως έτσι, με τόσες… εκατοντάδες μαχητές που έχουν σκοτώσει τα δύο χρόνια κατοχής οι Αμερικάνοι πρέπει να απορεί κανείς πως αντέχει η εξέγερση. Κι όχι μόνο αντέχει αλλά εντείνεται. Χωρίς, όμως, την υποστήριξη του ντόπιου πληθυσμού και την τροφοδότηση του αντάρτικου απ’ αυτόν, οποιαδήποτε «εισαγόμενη» εξέγερση θα είχε τελειώσει από καιρό.