Οταν ακόμα κι αυτός ο μέχρι πρότινος δοτός πρωθυπουργός του Ιράκ, Ιγιάντ Αλάουι, δηλώνει ότι τα βασανιστήρια συνεχίζονται στο σημερινό Ιράκ, ακόμα χειρότερα απ’ την εποχή του Σαντάμ, τότε ποια άλλη απόδειξη για το ποιόν της «εισαγόμενης δημοκρατίας» που εφαρμόζουν στο Ιράκ οι Αμερικάνοι θέλει κανείς; Φυσικά, ο Αλάουι παίζει το δικό του αντιπολιτευτικό παιχνίδι, τώρα μάλιστα που βλέπει ότι τον πέταξαν σα στυμμένη λεμονόκουπα. Ομως, οι παρατηρήσεις του για τα βασανιστήρια στο Ιράκ δεν απέχουν και πολύ απ’ την πραγματικότητα.
Η αντίσταση συνεχίζεται. Σε τέτοιο βαθμό που ο αμερικάνος διοικητής στη Φαλούτζα έθεσε όριο μέχρι τρεις Αμερικάνοι πεζοναύτες να μετακινούνται με τα περιβόητα τζιπάκια Χάμβι (που είναι ο αγαπημένος στόχος των ανταρτών), προκειμένου να μειωθούν οι αμερικάνικες απώλειες απ’ τις επιθέσεις. Ενώ χαρακτηριστική είναι και η παρακάτω ανταπόκριση της Ουάσινγκτον Ποστ απ’ το σουνιτικό τρίγωνο:
«Ραμάντι, Ιράκ, 29 Νοέμβρη. Εξω από την αίθουσα των δημοτικών συνεδριάσεων, τα βλήματα των όλμων έπεφταν συνεχώς, δύο, μετά τρία, το καθένα δονώντας ελαφρά τους μπετονένιους τείχους. Μέσα, κλειδωμένοι, λογομαχούσαν έντονα σχετικά με το πόσο χρειάζεται ακόμα για να αποχωρήσουν τα αμερικάνικα στρατεύματα απ’ το Ιράκ. Κανένας απ’ τους καμουφλαρισμένους πεζοναύτες ή τους ντυμένους με κελεμπίες σουνίτες φυλετικούς ηγέτης δεν έδινε σημασία. “Ολοι θέλουμε την αποχώρηση”, είπε ο Νασίρ Αμπντούλ Καρίμ, ο ηγέτης της φυλής Αλμπού Ραμπάντ της επαρχίας Ανμπάρ, μπροστά σε δεκάδες ένοπλους πεζοναύτες και σουνίτες σεΐχηδες, θρησκευτικούς ηγέτες και άλλους ηλικιωμένους που μαζεύτηκαν τη Δευτέρα στο Ραμάντι, 60 μίλια δυτικά της Βαγδάτης. “Ολοι πιστεύουμε ότι είναι μια παράνομη κατοχή και μια νόμιμη αντίσταση”. “Δεσμευόμαστε στην αποχώρηση”, απάντησε ο ταξίαρχος Τζέιμς Γουΐλιαμς της δεύτερης μεραρχίας των πεζοναυτών, “μόλις δημιουργηθούν ισχυρά τμήματα” στον ιρακινό στρατό για να αντικαταστήσουν τις αμερικάνικες δυνάμεις. “Κατανοώ την αντίσταση” πρόσθεσε ο Γουΐλιαμς, σχολιάζοντας αργότερα ότι αναφερόταν στην ειρηνική αντίσταση στην αμερικάνικη παρουσία στο Ιράκ. “Αλλά πρέπει να καταλάβετε ότι είμαστε στρατιώτες. Ανθρωποι που τους πυροβολούν και ανταποδίδουν τα πυρά”» (Ουάσινγκτον Ποστ, 30/11/05).
ΥΓ: Κατά τα άλλα, οι Αμερικάνοι «άνοιξαν τις αγκάλες τους» στους αντάρτες, καλώντας τους σε «διάλογο». Ολους, εκτός των τζιχαντιστών τύπου Ζαρκάουι και των υποστηρικτών του Σαντάμ, όπως δήλωσε ο αμερικάνος πρεσβευτής στο Ιράκ. Ακόμα, όμως, δεν μας είπαν ποιοι δέχτηκαν να πέσουν στη παγίδα.
