Δύο νέες μεγάλης κλίμακας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των ανταρτών βρίσκονται παράλληλα σε εξέλιξη τις μέρες αυτές στο δυτικό Ιράκ. Η επιχείρηση «σιδερένια γροθιά» ξεκίνησε το περασμένο Σάββατο, 1η Οκτωβρίου, στις πόλεις Sadah, Karabilah και Rumana κοντά στα συριακά σύνορα, με τη συμμετοχή 1.000 αμερικάνων στρατιωτών.
Η επιχείρηση «Πύλη του Ποταμού» ξεκίνησε τα χαράματα της περασμένης Τρίτης, 4 Οκτωβρίου, για την ανακατάληψη τριών πόλεων του Ευφράτη, της Haditha, της Haqlaniyah και της Parwana. Οι πόλεις αυτές, με πληθυσμό περισσότερο από 100.000, είχαν περάσει υπό τον έλεγχο των ανταρτών στις αρχές της χρονιάς, ύστερα από αιματηρές επιθέσεις εναντίον των δυνάμεων του ιρακινού κυβερνητικού στρατού, που αναγκάστηκε να τις εγκαταλείψει. Στην επιχείρηση αυτή συμμετέχουν 2.500 αμερικάνοι και ιρακινοί στρατιώτες με την υποστήριξη δεκάδων πολεμικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων που ανοίγουν το δρόμο βομβαρδίζοντας την περιοχή.
Και στις δυο επιχειρήσεις οι Αμερικάνοι συναντούν ελάχιστη αντίσταση, γιατί, όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις με πιο πρόσφατη την Ταλαφάρ, οι αντάρτες εγκατέλειψαν την περιοχή πριν εκδηλωθούν οι αμερικάνικες επιθέσεις. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και αυτοί που έχουν μείνει καταγγέλλουν ότι οι Αμερικάνοι κάνουν έρευνες από σπίτι σε σπίτι, συλλαμβάνουν όποιον θεωρούν ύποπτο και κατεδαφίζουν το σπίτι του, όπως και κάθε κτίσμα που θεωρούν ότι μπορεί να χρησιμοποιείται από τους αντάρτες, με αποτέλεσμα εκατοντάδες σπίτια και καταστήματα να έχουν υποστεί ζημιές ή να έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά. Οι αμερικάνοι κατακτητές επιφυλάσσουν και για τις πόλεις αυτές την τύχη της Ταλαφάρ, οι κάτοικοι της οποίας όταν άρχισαν να επιστρέφουν αντίκρισαν μια πόλη – φάντασμα, με το μεγαλύτερο μέρος της εντελώς κατεστραμμένο.
Η εύκολη ανακατάληψη των ελεγχόμενων από τους αντάρτες περιοχών του δυτικού Ιράκ μπορεί να προσφέρεται για την αμερικάνικη προπαγάνδα, όμως δεν δίνει λύση στο πρόβλημα. Γιατί οι αμερικάνικες δυνάμεις δεν μπορούν να παραμείνουν, οι ιρακινές είναι ανίκανες να κρατήσουν μακριά τους αντάρτες, με αποτέλεσμα μόλις φύγουν οι Αμερικάνοι οι αντάρτες να επιστρέψουν. Γι’ αυτό και η συγκρότηση ενός αξιόμαχου ιρακινού κυβερνητικού στρατού είναι καθοριστικό ζήτημα για την αμερικάνικη κατοχή. Ομως και σ’ αυτό τον τομέα τα τελευταία στοιχεία είναι απογοητευτικά για τους κατακτητές. Ανώτατοι αμερικάνοι αξιωματικοί που κατέθεσαν στις 29 Σεπτέμβρη στη Γερουσία παραδέχτηκαν ότι ένα μόνο τάγμα από τα περίπου τριάντα του ιρακινού στρατού είναι ικανό να πραγματοποιεί επιχειρήσεις χωρίς την υποστήριξη αμερικάνικων δυνάμεων. Οι ίδιοι σε προηγούμενη κατάθεσή τους στο Κογκρέσο είχαν διαβεβαιώσει ότι τρία τάγματα είχαν αυτή την ικανότητα.
Τις μέρες που έρχονται αναμένεται κλιμάκωση των επιθέσεων της ιρακινής αντίστασης ενόψει του δημοψηφίσματος της 15ης Οκτωβρίου από τη μια και από την άλλη γιατί διανύουμε τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού για τους Σουνίτες, κατά τη διάρκεια του οποίου κατά κανόνα παρατηρείται έξαρση των επιθέσεων. Ο μήνας αυτός άρχισε με μια εντυπωσιακή επίθεση στις 4 Οκτωβρίου, που θεωρείται η πρώτη μέρα του μήνα. Ενα φορτηγό ανατινάχτηκε μέσα στην Πράσινη Ζώνη, που έχει μετατραπεί σε φρούριο για τις αμερικάνικες και ιρακινές αρχές, δίπλα στην κύρια είσοδο, ρεζιλεύοντας άλλη μια φορά τα υπερσύγχρονα μέσα ασφάλειας των Αμερικάνων.