Εν μέσω των συνεχιζόμενων κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας εναντίον του νέου δρακόντειου νόμου για τις διαδηλώσεις και ποικίλων αντιδράσεων για βασικά σημεία του νέου συντάγματος, παραδόθηκε από το διορισμένο 50μελές πάνελ το τελικό σχέδιο του τροποποιημένου συντάγματος, στο διορισμένο από τη στρατιωτική χούντα προσωρινό πρόεδρο της χώρας Αντλι Μανσούρ στις 3 Δεκέμβρη. Οπως ανακοινώθηκε από τον τελευταίο, το δημοψήφισμα για την επικύρωσή του θα γίνει μέσα στις επόμενες 30 μέρες και θεωρείται κρίσιμο με την έννοια ότι έμμεσα θα επικυρώσει και θα νομιμοποιήσει τα έργα και τις ημέρες της στρατιωτικής χούντας μετά την ανατροπή Μόρσι.
Το τροποποιημένο σχέδιο συντάγματος διευρύνει τα προνόμια της στρατιωτικής κάστας και διαφυλάσσει το ρόλο του στρατού ως τον πιο ισχυρό θεσμό του κράτους και πηγή της πραγματικής εξουσίας. Ορίζει ότι για τις δύο επόμενες προεδρικές περιόδους, δηλαδή για τα επόμενα 8 χρόνια, το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο έχει αποκλειστικά το δικαίωμα να διορίζει τον υπουργό Αμυνας, χωρίς να καθορίζεται τι θα ακολουθήσει μετά τα 8 χρόνια. Επίσης, διασφαλίζεται η αδιαφάνεια και η ανυπαρξία ελέγχου στον προϋπολογισμό του στρατού ή στα στοιχεία της τεράστιας οικονομικής αυτοκρατορίας που ελέγχεται από τη στρατιωτική ελίτ.
Ομως το κόκκινο πανί για τις πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες που συμμετείχαν ενεργά στη λαϊκή εξέγερση του Γενάρη το 2011είναι η διατήρηση στο σχέδιο συντάγματος των στρατιωτικών δικαστηρίων για υποθέσεις πολιτών, σε περίπτωση που εμπλέκονται σε «επιθέσεις» εναντίον στρατιωτικών δυνάμεων, εγκαταστάσεων ή περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και εναντίον μεμονωμένων μελών εκτός υπηρεσίας ή υπαλλήλων σε πρατήρια καυσίμων ιδιοκτησίας του στρατού. Στόχος προφανώς είναι και πάλι οι διαδηλωτές, οι οποίοι φορτώνονται αδιακρίτως με κατηγορίες για επιθέσεις μεταξύ άλλων πολλών αβάσιμων κατηγοριών. Υπενθυμίζουμε ότι περίπου 10.000 πολίτες παραπέμφθηκαν και δικάστηκαν από στρατιωτικά δικαστήρια μετά την παραίτηση του Μουμπάρακ στη διάρκεια των 17 μηνών που η εξουσία πέρασε στο Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο.
Εκτός των άλλων, το νέο σχέδιο συντάγματος απαγορεύει την ίδρυση κομμάτων με βάση τη θρησκεία, το δόγμα ή την περιοχή, πετώντας έτσι έξω από τον πολιτικό στίβο τα ισλαμικά κόμματα. Παράλληλα, υποτίθεται ότι διασφαλίζει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η ισότητα των δύο φύλων, τα δικαιώματα των παιδιών και η ελευθερία της πίστης, τα οποία όμως συνθλίβονται και καταπατούνται καθημερινά από την μπότα της στρατιωτικής χούντας στο όνομα της «ασφάλειας» και της «μάχης κατά της τρομοκρατίας».
Καταστολή και αντίσταση
Η προσπάθεια της στρατιωτικής χούντας να επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου το δρακόντειο νόμο για τις διαδηλώσεις, που τέθηκε σε ισχύ από τις 24 Νοέμβρη και απαγορεύει οποιαδήποτε δημόσια συνάθροιση άνω των 10 ατόμων για πολιτικούς λόγους χωρίς την άδεια της αστυνομίας, αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις της καθώς και το πόση αξία έχει γι αυτήν το σύνταγμα και τα δικαιώματα των πολιτών που υποτίθεται ότι διασφαλίζει. Ολες οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιούνται τις τελευταίες μέρες, είτε ενάντια στα στρατιωτικά δικαστήρια είτε ενάντια στο νόμο για τις διαδηλώσεις, χωρίς άδεια από την αστυνομία, διαλύονται με τη χρήση δακρυγόνων, κανονιών νερού, πλαστικών σφαιρών και μεταλλικών σφαιριδίων. Δεκάδες διαδηλωτές συλλαμβάνονται και παραπέμπονται να δικαστούν, ενώ υπάρχουν ήδη δύο νεκροί φοιτητές. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι τρεις γνωστοί αγωνιστές – σύμβολα της λαϊκής εξέγερσης μέσα σε μια βδομάδα. Πρόκειται για τους Αχμέντ Μαχέρ, από τους ιδρυτές του κινήματος 6 Απρίλη, τον Αλάα Αμπντέλ – Φατάχ και τον Αχμέντ Ντούμα, που κατηγορούνται για υποκίνηση διαδηλώσεων, κλείσιμο δρόμων και επιθέσεις κατά της αστυνομίας, αδικήματα που τιμωρούνται με μεγάλες ποινές φυλάκισης και εξοντωτικά πρόστιμα χιλιάδων ευρώ σύμφωνα με το νέο νόμο για τις διαδηλώσεις.
Ενα μικρό δείγμα του οργίου καταστολής στο οποίο επιδίδεται η στρατιωτική χούντα είναι η καταδίκη μέσα στο Νοέμβριο, πριν από την εφαρμογή του νέου νόμου για τις διαδηλώσεις, 12 φοιτητών του πανεπιστημίου Al – Azhar σε φυλάκιση 17 ετών και πρόστιμο 6830 ευρώ με τις κατηγορίες της υποκίνησης διαδηλώσεων, της επίθεσης σε υπαλλήλους και στο προσωπικό ασφάλειας του πανεπιστημίου, της απόπειρας εισβολής στα κεντρικά γραφεία του πανεπιστημίου και της φθοράς δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Το ίδιο διάστημα καταδικάστηκαν ακόμη 38 φοιτητές σε φυλάκιση ενάμισι χρόνου με την κατηγορία της υποκίνησης διαδηλώσεων. Ομως αυτό που προκάλεσε σοκ και κατακραυγή απ’ όλο το πολιτικό φάσμα ήταν η καταδίκη στις 27 Νοέμβρη από δικαστήριο της Αλεξάνδρειας 21 κοριτσιών, ηλικίας 15 – 22, σε φυλάκιση 11 χρόνων γιατί πήραν μέρος σε μια ειρηνική διαδήλωση. Τα 7 από τα κορίτσια ήταν ανήλικα και θα εκτίσουν την ποινή τους σε κέντρα ανηλίκων μέχρι να ενηλικιωθούν. Το «έγκλημα» που διέπραξαν στην ειρηνική διαδήλωση που συμμετείχαν ήταν ότι κρατούσαν κίτρινα μπαλόνια με το σύμβολο Rabaa της ανοιχτής παλάμης με τα τέσσερα δάκτυλα των οπαδών του Μόρσι, όμως οι κατηγορίες με τις οποίες καταδικάστηκαν ήταν συμμετοχή σε παράνομη διαδήλωση, κλείσιμο δρόμων, καταστροφή δημόσιας περιουσίας και κατοχή όπλων.
Από την αρχή της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς το Σεπτέμβριο, πολλά πανεπιστήμια έχουν γίνει κέντρα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων και συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής, αρχικά από φοιτητές οπαδούς της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ομως, καθώς η στρατιωτική χούντα επιχειρεί να συντρίψει πλέον κάθε μορφή αντίστασης στην εξουσία της και να επιβάλλει τη σιωπή του τρόμου, ο αναβρασμός στα πανεπιστήμια μεγαλώνει, το μέτωπο ενάντια στη στρατιωτική χούντα διευρύνεται και οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κλιμακώνονται, ιδιαίτερα μετά τις πολύχρονες καταδίκες φοιτητών και των 21 κοριτσιών και τη δολοφονία των δύο φοιτητών της σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Καΐρου. Πρόκειται για το Μαχμούντ Αμπντέλ Χακίμ, που σκοτώθηκε στις 19 Νοέμβρη στη δεύτερη επέτειο των συγκρούσεων της οδού Μοχάμεντ Μαχμούντ, και το Μοχάμεντ Ρέντα, που σκοτώθηκε στις 28 Νοέμβρη από πυρά των δυνάμεων καταστολής σε διαδήλωση στο χώρο του πανεπιστημίου. Η δολοφονία του τελευταίου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής των φοιτητών. Από την ημέρα της δολοφονίας και μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, χιλιάδες φοιτητές διαδηλώνουν σε πολλά πανεπιστήμια της Αιγύπτου, ενώ η διοίκηση του Πανεπιστημίου του Καΐρου κήρυξε από την 1η Δεκέμβρη τριήμερο πένθος και με ανακοίνωσή της καταλόγισε την ευθύνη στις δυνάμεις καταστολής και απαίτησε την απελευθέρωση των τεσσάρων φοιτητών που συνελήφθηκαν ως ένοχοι για τη δολοφονία του συμφοιτητή τους.
Σημειωτέον ότι στις αρχές Νοέμβρη η διορισμένη προσωρινή κυβέρνηση εξέδωσε απόφαση που επιτρέπει την είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια χωρίς άδεια από τις πανεπιστημιακές αρχές σε περίπτωση που απειλούνται οι εγκαταστάσεις ή οι φοιτητές. Μέχρι τότε, απαγορευόταν η είσοδος της αστυνομίας παρά μόνο μετά από πρόσκληση των πανεπιστημιακών αρχών.
Είναι νωρίς για να εκτιμήσει κανείς τι διαστάσεις μπορεί να πάρει το κίνημα ενάντια στη στρατιωτική χούντα. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι όσο αμείλικτο κι αν είναι το χέρι της κρατικής καταστολής, δεν μπορεί να σβήσει τόσο γρήγορα και εύκολα τις παρακαταθήκες της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης. Πόσο μάλλον όταν το αίμα των εκατοντάδων νεκρών και των χιλιάδων θυμάτων είναι ακόμη νωπό και οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και συνεχίζουν να αλωνίζουν.