Μέσα σε μόλις 15 ώρες, οι δυνάμεις του ιρακινού στρατού έθεσαν υπό τον πλήρη έλεγχό τους την πόλη Κιρκούκ και όλες τις πολιτικές και στρατιωτικές υποδομές της, καθώς και κάποιες από τις πετρελαιοπηγές που την περιστοιχίζουν. Η επιχείρηση ανακατάληψης της πόλης από τον ιρακινό στρατό έγινε με την συνεργασία σιιτικών πολιτοφυλακών που υποστηρίζονται από την Τεχεράνη και τουρκμένων μαχητών.
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, οι κούρδοι Πεσμεργκά δεν έδωσαν ουσιαστική μάχη για να κρατήσουν υπό τον έλεγχό τους την πόλη, κάτι που επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι καμία πλευρά δεν έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία για απώλειες σε στρατιώτες ή πολεμικό υλικό. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν μαρτυρίες εργαζομένων σε ανθρωπιστικές ΜΚΟ, που κάνουν λόγο για ολονύχτιες μάχες στο νότιο τμήμα της πόλης μεταξύ Πεσμεργκά και σιιτικών πολιτοφυλακών, που άφησαν πίσω τους πολλούς νεκρούς και από τις δυο πλευρές.
Κατά τη διάρκεια της προέλασης του ιρακινού στρατού προς το Κιρκούκ, η ηγεσία των Κούρδων έδωσε εντολή για παύση της παραγωγής πετρελαίου σε δυο από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπηγές της περιοχής, που έφτανε τα 350.000 βαρέλια ημερησίως. Γρήγορα όμως οι πετρελαιοπηγές μπήκαν ξανά σε λειτουργία, μετά την απειλή της ιρακινής κυβέρνησης ότι θα επιτεθεί και θα ανακαταλάβει το σύνολο των εγκαταστάσεων, αν δεν λειτουργήσουν ξανά. Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο αν ο ιρακινός στρατός έχει ως στόχο να ανακαταλάβει όλες τις πετρελαιοπηγές της ευρύτερης περιοχής, μια ζωτική πηγή εισοδήματος για την Περιφερειακή Κυβέρνηση του αυτόνομου Ιρακινού Κουρδιστάν.
Κατά τη διάρκεια της ανακατάληψης του Κιρκούκ από τον ιρακινό στρατό, χιλιάδες κούρδοι κάτοικοί του έφυγαν από την πόλη υπό τον φόβο αντιποίνων από τις σιιτικές πολιτοφυλακές και τους τουρκμένους μαχητές που, παρά την εντολή που είχαν από την ηγεσία των ιρακινών δυνάμεων να παραμείνουν στις παρυφές της πόλης, εισήλθαν πάνοπλοι σ’ αυτή.
Η ηγεσία των Πεσμεργκά δήλωσε μετά την απώλεια του Κιρκούκ ότι η ιρακινή κυβέρνηση θα πληρώσει πολύ βαρύ τίμημα για τον πόλεμο που εξαπέλυσε εναντίον του κουρδικού λαού, όμως οι μέχρι τώρα εξελίξεις δείχνουν ότι αυτή η αντιπαράθεση δε θα πάρει διαστάσεις πολέμου. Παίρνουμε υπόψη και το ότι οι Κούρδοι δεν έχουν την υποστήριξη των Αμερικάνων στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Παράλληλα, το Ισλαμικό Κράτος, εκμεταλλευόμενο την αποχώρηση των κούρδων μαχητών από την ευρύτερη περιοχή του Κιρκούκ, προχώρησε στην ανακατάληψη δύο χωριών.
Η απώλεια του Κιρκούκ έβγαλε στην επιφάνεια τις αντιθέσεις ανάμεσα στο Δημοκρατικό Κόμμα Κουρδιστάν, του ηγέτη της κουρδικής περιφερειακής κυβέρνησης, Μασούντ Μπαρζανί, και την Πατριωτική Ενωση Κουρδιστάν, ηγέτης της οποίας είναι ο Τζαλάλ Ταλαμπανί, πρόεδρος του Ιράκ από το 2003 μέχρι το 2014. Και τα δυο κόμματα έχουν τις δικές τους πολιτοφυλακές. Το ΔΚΚ υποστήριξε το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβρη, ενώ ομάδες μέσα στο ΠΕΚ κράτησαν μια πιο ουδέτερη στάση. Μετά την ανακατάληψη του Κιρκούκ από τις δυνάμεις της κυβέρνησης της Βαγδάτης, το ΔΚΚ έβγαλε ανακοίνωση που κατηγορεί αξιωματούχους της ΠΕΚ για συνεργασία με τον ιρακινό στρατό για την ανακατάληψη της πόλης.
Το Κιρκούκ βρίσκεται 32 χιλιόμετρα νοτιότερα της αυτόνομης περιοχής του Ιρακινού Κουρδιστάν, ενώ τμήματα των Πεσμεργκά την κατέλαβαν το 2014, μετά τη φυγή των ιρακινών δυνάμεων υπό το βάρος της επίθεσης του Ισλαμικού Κράτους. Η απόφαση της περιφερειακής κυβέρνησης των Κούρδων να τη συμπεριλάβουν στις εκτάσεις που αφορούσε το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία, δηλώνοντας έτσι την προσάρτηση της περιοχής και των πλούσιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων της από το αυτόνομο Κουρδιστάν, πυροδότησε το ήδη τεταμένο -λόγω του δημοψηφίσματος- κλίμα μεταξύ των Κούρδων και της κυβέρνησης της Βαγδάτης.
Οι Αμερικάνοι φαίνεται να κρατούν ίσες αποστάσεις από τις δυο πλευρές, προσπαθώντας να υποβαθμίσουν το ζήτημα, ενώ Ιράν και Τουρκία σε ρόλο περιφερειακών δυνάμεων έχουν μπει γερά στο παιχνίδι της αλλαγής συσχετισμών στην περιοχή και περιορισμού των εδαφών και της δύναμης του κουρδικού στοιχείου.
Ο Τραμπ, με δηλώσεις κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στον Λευκό Οίκο δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν θα πάρουν θέση στην σύγκρουση και κάλεσε τις δυο πλευρές σε αυτοσυγκράτηση. Παράλληλα, ο εκπρόσωπος Τύπου του αμερικάνικου υπουργείου Αμυνας αρνήθηκε να απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου αν η κυβέρνηση θα διακόψει την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό του ιρακινού στρατού μπροστά σε μια ενδεχόμενη γενικευμένη σύγκρουση με το κουρδικό στοιχείο.
Και οι δυο πλευρές της σύγκρουσης είναι διαχρονικά σύμμαχοι των Αμερικάνων καθώς και αποδέκτες των αμερικάνικων όπλων. Οι ιθύνοντες της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής δεν μπορούν να μη λάβουν σοβαρά υπόψη τις αντιθέσεις και τους συσχετισμούς στην περιοχή, καθώς και τη θέση και τα συμφέροντα της Τουρκίας που πατάει πόδι στην περιοχή, στραγγίζοντας οικονομικά τους Κούρδους, τους μέχρι πρότινος εμπορικούς εταίρους της, κλείνοντας τα συνοριακά περάσματα με το Ιρακινό Κουρδιστάν και μπλοκάροντας τη μεταφορά του κουρδικού πετρελαίου μέσω των εδαφών της προς τη Μεσόγειο. Δεν είναι λίγες φορές που στραβοπατήματα της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής άφησαν κενά που γρήγορα κάλυψε ο ρωσικός ιμπεριαλισμός. Η περίπτωση της Συρίας είναι η πιο τρανταχτή.
Οι τελευταίες εξελίξεις έχουν αφήσει το Ισραήλ, τον πιο ένθερμο υποστηρικτή της κουρδικής ανεξαρτησίας, ουσιαστικά μόνο του. Οι σιωνιστές βλέπουν τη στρατηγική τους στην περιοχή να δέχεται γερά χτυπήματα, αφού πλέον απομακρύνεται η προοπτική ίδρυσης ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ, που θα αποτελούσε εμπόδιο στην επέκταση της επιρροής του Ιράν και της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή και θα λειτουργούσε σαν προγεφύρωμα του Ισραήλ.