Προσπάθησαν οι Αμερικάνοι, αλλά δεν τα κατάφεραν να μπλοκάρουν το σχηματισμό νέας κυβέρνησης στο Λίβανο, μετά την πτώση της προηγούμενης πριν από έξι μήνες. Η προηγούμενη κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» έπεσε τον Γενάρη, όταν παραιτήθηκαν οι 11 από τους 30 υπουργούς (οι 10 του συνασπισμού της αντιπολίτευσης «8 Μάρτη», που αποτελείται από τη Χεζμπολά, την Αμάλ, το Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα του μαρωνίτη πρώην στρατηγού Μισέλ Αούν και άλλες δύο μικρότερες πολιτικές δυνάμεις, καθώς και ο υπουργός Εσωτερικών που δεν ανήκει στην αντιπολίτευση). Ο λόγος ήταν οι μεθοδεύσεις του «διεθνούς δικαστηρίου» για τη «διαλεύκανση» της δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού, Ραφίκ Χαρίρι, το οποίο σκόπευε να κατηγορήσει τη Χεζμπολά για εμπλοκή στη δολοφονία, πράγμα που η τελευταία αρνείται κατηγορηματικά.
Αφού λοιπόν οι Αμερικάνοι προσπάθησαν να εμποδίσουν το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, απειλώντας με διεθνή απομόνωση, τώρα κάθονται και βλέπουν τη συμμαχία της πάλαι ποτέ «τρομοκρατικής» Χεζμπολά να κερδίζει την πλειοψηφία των υπουργείων στη νέα κυβέρνηση (16 στα 30), χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα. Ετσι, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Μαρκ Τόνερ, στην ημερήσια συνέντευξη Τύπου που δίνει για διάφορα θέματα, περιορίστηκε την περασμένη Δευτέρα να δηλώσει ότι η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να δεσμευτεί από το λιβανέζικο σύνταγμα, να καταγγείλει τη βία και να στηρίξει το διεθνές δικαστήριο για την υπόθεση Χαρίρι.
Μπορεί η ίδια η Χεζμπολά να έχει μόνο δύο υπουρ- γούς στο υπουργικό συμβούλιο (υπουργείο Γεωργίας και υπουργείο άνευ χαρτοφυλακίου), όμως ο ρόλος της στην πολιτική ζωή της χώρας έχει σαφώς αναβαθμιστεί. Κι όχι μόνο της Χεζμπολά, αλλά και των συμμάχων της, όπως η φιλοσυριακή Αμάλ (οργάνωση από παλαιότερη διάσπαση της οποίας προήλθε η Χεζμπολά), που πήρε τα υπουργεία Εξωτερικών και Υγείας, και το Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα του Μισέλ Αούν, που πήρε τα υπουργεία Δικαιοσύνης, Εργασίας, Ενέργειας και Πολιτισμού. Η συνέχεια προβλέπεται ενδιαφέρουσα, αφού το στραπάτσο της αμερικάνικης πολιτικής είναι μεγάλο, σε μια χώρα που ούτε οι Σιωνιστές με τα όπλα ούτε οι Αμερικάνοι με «διπλωματικές» απειλές κατόρθωσαν να νικήσουν την αντίσταση.
