Ο Μπαρουφάκης πρέπει να αισθάνεται πολύ περήφανος. Τα θυμόσαστε τα IOUs (I Owe You, κάτι σαν συναλλαγματική), που θα εξέδιδε το ελληνικό κράτος ως ένα είδος παράλληλου νομίσματος; Η ιταλική Βουλή, μετά από πρόταση της νεοφασιστικής Λέγκα, που μετά από τις ευρωεκλογές καμαρώνει ως πρώτο σε ψήφους κοινοβουλευτικό κόμμα, ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος, των mini-ΒOTs. Δεν ξέρουμε τι σημαίνουν τα αρχικά, όμως η λογική είναι ίδια με τα IOUs του Μπαρουφάκη. Πρόκειται, λένε, για ένα εργαλείο χρέους, που θα έχει αντίκρυσμα σε μελλοντικά φορολογικά έσοδα, θα αυξάνει βραχυπρόθεσμα τη ρευστότητα του ιταλικού κράτους (αφού θα πληρώνει μέρος των δαπανών του σε mini-ΒOTs) και θα είναι αποδεκτό ως μέσο πληρωμής.
Με τη χαρακτηριστική ψυχρότητά του ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ δήλωσε απευθυνόμενος στους συμπατριώτες του: «Τα mini-ΒOTs είτε είναι άλλο νόμισμα, οπότε είναι παράνομα, είτε είναι χρέος και τότε το συνολικό χρέος θα αυξηθεί. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τρίτη δυνατότητα».
Βέβαια, και η απόφαση της ιταλικής Βουλής για τα mini-ΒOTs δεν είχε δεσμευτικό αλλά συμβουλευτικό χαρακτήρα. Δε θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες το ιταλικό κράτος να κόβει mini-ΒOTs, να πληρώνει μ’ αυτά προμηθευτές του κι αυτοί με τη σειρά τους να πληρώνουν άλλους προμηθευτές, οπότε θα έχουμε μια παράλληλη νομισματική κυκλοφορία. Ενα καραγκιοζιλίκι του Σαλβίνι είναι, που λέει ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα στριμώξει την Κομισιόν που θέλει και πάλι να βάλει την Ιταλία στο στενό κορσέ της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος.
Η Κομισιόν έχει ήδη ξεκινήσει τη σχετική διαδικασία, αλλά φημολογείται ότι το Eurogroup θα την παγώσει. Τον Σεπτέμβρη, όμως, που η Ιταλία θα παρουσιάσει το προσχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2020, το πρόβλημα θα αναζωπυρωθεί. Ο Σαλβίνι επιμένει για σημαντικές μειώσεις στη φορολογία, που θα αυξήσουν το έλλειμμα του Προϋπολογισμού κατά 1-2 μονάδες. Είναι πολύ πιθανό να σπρώχνει σκόπιμα τα πράγματα σε σύγκρουση με την Κομισιόν, ώστε να προκληθεί πολιτική κρίση στην Ιταλία και η χώρα να οδεύσει σε νέες εκλογές, από τις οποίες φιλοδοξεί να βγάλει τη Λέγκα σημαντικά ενισχυμένη σε κοινοβουλευτική δύναμη και –γιατί όχι;- να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός.
