Η νίκη της λιβανέζικης αντιπολίτευσης (που καθοδηγείται από την Χεζμπολά) στα πεδία των μαχών την προηγούμενη βδομάδα δεν ήταν δυνατό να μην αποτυπωθεί και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ετσι, η συμφωνία που επιτεύχθηκε στη Ντόχα, πρωτεύουσα του Κατάρ, υπό την αιγίδα του Αραβικού Συνδέσμου, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό του Κατάρ, ήταν μία νίκη της αντιπολίτευσης. Μια νίκη που διαφαινόταν μετά από την άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης Σινιόρα, που ανέστειλε τις δύο αποφάσεις που άναψαν τις εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις στο Λίβανο την προηγούμενη βδομάδα: την απόφαση για απαγόρευση της λειτουργίας του τηλεπικοινωνιακού δικτύου της Χεζμπολά και την απόφαση απόλυσης του υπεύθυνου του αεροδρομίου της Βηρυττού, με την κατηγορία ότι ήταν προσκείμενος στην Χεζμπολά.
Η συμφωνία που επιτεύχθηκε προβλέπει το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας, δίνοντας 16 υπουργεία στο συνασπισμό της σημερινής κυβέρνησης, 11 υπουργεία στην αντιπολίτευση και 3 υπουργεία σε άτομα που θα επιλέξει ο νέος πρόεδρος, δηλαδή ο σημερινός αρχηγός του λιβανέζικου στρατού, στρατηγός Σουλεϊμάν (ο οποίος χαίρει της εκτίμησης της Χεζμπολά). Κατ’ αυτό τον τρόπο, η αντιπολίτευση πετυχαίνει το στόχο που είχε θέσει αμέσως μετά τον τερματισμό του πολέμου με το Ισραήλ και πάλευε να πετύχει ενάμιση χρόνο τώρα, να έχει δηλαδή το ένα τρίτο των υπουργείων, ώστε να μπορεί να θέσει βέτο σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα (όπως ο προϋπολογισμός, η εξωτερική πολιτική κ.ά.). Μια ακόμα νίκη της αντιπολίτευσης φαίνεται να είναι η τροποποίηση του εκλογικού νόμου και η επιστροφή στο εκλογικό σύστημα του 1960, που διπλασιάζει τις εκλογικές περιφέρειες και κάνει πιο δύσκολη την επικράτηση του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού σε μελλοντική εκλογική αναμέτρηση. Σημειώνεται ότι το εκλογικό σύστημα στο Λίβανο προβλέπει συγκεκριμένη κατανομή των εδρών σε όλες τις φυλετικές και θρησκευτικές ομάδες του πληθυσμού, έτσι ώστε όλες οι ομάδες (Σουνίτες, Σιίτες, Δρούζοι, Χριστιανοί κτλ) να αντιπροσωπεύονται στη λιβανέζικη βουλή, όσο μικρές κι αν είναι.
Τέλος, η συμφωνία της Ντόχα δεν έθεσε καν ζήτημα αφοπλισμού της Χεζμπολά και της Αμάλ. Το μόνο ζήτημα που συμφωνήθηκε ήταν η απαγόρευση της χρήσης όπλων σε οποιαδήποτε εμφύλια διαμάχη, δηλαδή τίποτα δεσμευτικό για κανέναν, εφόσον δε συνοδεύεται από πρακτικά μέτρα αφοπλισμού των ανταρτών της Χεζμπολά ή των μιλιτσιών της κυβέρνησης. Μια βδομάδα μαχών ήταν αρκετή για να κάμψει ενάμιση χρόνο αδιαλλαξίας της κυβέρνησης Σινιόρα. Από δω και πέρα, όμως, αρχίζει να δοκιμάζεται και η πολιτική της Χεζμπολά (με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση) σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, με τις τιμές των προϊόντων να έχουν εκτιναχτεί και τη φτώχεια να θερίζει τη χώρα…
