Στις 20 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε μια ακόμη διεθνής σύνοδος για το Αφγανιστάν, με τη συμμετοχή εκπροσώπων από 65 χώρες. Ηταν η 9η σύνοδος στα 9 χρόνια κατοχής και για πρώτη φορά έγινε στην Καμπούλ, για καθαρά συμβολικούς λόγους. Με στόχο να ενισχυθεί το ανύπαρκτο κύρος της κυβέρνησης Καρζάι και να φανεί ότι έχει την ικανότητα να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις. Ωστόσο, παρά τα πρωτοφανή μέτρα ασφάλειας με την παρουσία χιλιάδων αμερικάνων και αφγανών στρατιωτών, κατά τη διάρκεια της νύχτας εκτοξεύτηκαν αρκετές ρουκέτες εναντίον του αεροδρομίου της Καμπούλ, με αποτέλεσμα τα αεροπλάνα που μετέφεραν τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και το σουηδό υπουργό Εξωτερικών να αναγκαστούν να προσγειωθούν στην αμερικάνικη αεροπορική βάση Μπαγκράμ αντί στο αεροδρόμιο της Καμπούλ.
Κατά την εξάωρη διάρκεια της συνόδου, ο αφγανός πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι δήλωσε «αποφασισμένος να αναλάβουν οι αφγανικές εθνικές δυνάμεις ασφάλειας τον πλήρη έλεγχο της χώρας μέχρι το 2014». Ζήτησε από τους διεθνείς δωρητές να δώσουν στην αφγανική κυβέρνηση τη διαχείριση του 50% των δισ. της βοήθειας στα επόμενα δύο χρόνια, γιατί μέχρι τώρα το 77% της βοήθειας αυτής διοχετεύεται και δαπανάται στο Αφγανιστάν από ΜΚΟ και άλλες οργανώσεις για έργα υποτίθεται ανοικοδόμησης και ανάπτυξης, και υποσχέθηκε μέτρα διαφάνειας και καταπολέμησης της τεράστιας διαφθοράς.
Επίσης, επανέλαβε την εμμονή του στο σχέδιο προσέγγισης των Ταλιμπάν με την προσφορά θέσεων εργασίας και οικονομικής στήριξης σε όσους δεχτούν να καταθέσουν τα όπλα. Σχέδιο το οποίο επικυρώθηκε από την προηγούμενη διεθνή σύνοδο στο Λονδίνο τον περασμένο Ιανουάριο, με μηδαμινή ανταπόκριση μέχρι στιγμής στους αντάρτες, μπροστά στη διαφαινόμενη αναπόφευκτη πλέον ήττα των δυνάμεων κατοχής.
Τέλος, ο αφγανός υπουργός Οικονομικών, Ομάρ Ζακιλουάλ, παρουσίασε μια λίστα «προγραμάτων εθνικής προτεραιότητας» και υποσχέθηκε τη δημιουργία 300.000 νέων θέσεων εργασίας στα επόμενα τρία χρόνια μέσω αγροτικών προγραμμάτων, την επέκταση της πρόσβασης των γυναικών στην εκπαίδευση και τη δημιουργία της υποδομής για την εκμετάλλευση του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας.
Παλιές ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Λόγια χωρίς αντίκρυσμα. Το μόνο αξιοσημείωτο είναι το χρονικό όριο του 2014 που έθεσε ο αφγανός πρόεδρος. Για τον Ιούλιο του 2011 που έχει θέσει ο Ομπάμα ως όριο για την έναρξη αποχώρησης των αμερικάνικων στρατευμάτων ούτε κουβέντα. Το σκηνικό της 9ης διεθνούς συνόδου για το Αφγανιστάν στήθηκε, όπως φαίνεται, για να αποσυρθεί σιωπηλά το όριο αυτό, για να κερδίσουν χρόνο οι αμερικανονατοϊκές δυνάμεις κατοχής, με την ελπίδα ότι μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα και να αποτρέψουν την επερχόμενη ήττα. Ταυτόχρονα, δεσμεύονται οι κυβερνήσεις που συμμετέχουν με στρατεύματα στην κατοχή του Αφγανιστάν, αρκετές από τις οποίες θέλουν να τα αποσύρουν νωρίτερα, να τα διατηρήσουν τουλάχιστον μέχρι το 2014.
Ωστόσο, ακόμη και το χρονικό όριο του 2014 αναιρείται από τις δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, στρατηγού Αντερς Ρασμούσεν, ο οποίος σε συνέντευξή του στο «Αλ – Τζαζίρα» επεσήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Η αποστολή μας θα τελειώσει όταν και μόνο όταν οι Αφγανοί είναι ικανοί να διατηρήσουν την ασφάλειά τους. Η μετάβαση θα βασιστεί στις υπάρχουσες συνθήκες και όχι σε ημερολόγια».
Στο μεταξύ, όπως αποκάλυψε η βρετανική εφημερίδα «Independent» (16/7/2010), o στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους ετοιμάζει τη συγκρότηση ένοπλων πολιτοφυλακών στο Αφγανιστάν του τύπου των σουνιτικών πολιτοφυλακών που χρησιμοποιήθηκαν στο Ιράκ για την καταστολή της ιρακινής αντίστασης. Πρόκειται για τις αποκαλούμενες «Τοπικές Πρωτοβουλίες Αμυνας», μια παραλλαγή της «Κοινοτικής Πρωτοβουλίας Αμυνας», που επιχείρησε, χωρίς επιτυχία, να δημιουργήσει ο στρατηγός Στάνλεϊ ΜακΚρίσταλ όταν διορίστηκε ως διοικητής των αμερικανονατοϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν το 2009.
Η συγκρότηση των πολιτοφυλακών αυτών θεωρείται η πρώτη σημαντική πρωτοβουλία του στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους από τότε που αντικατέστησε το ΜακΚρίσταλ. Θα αποτελούνται από 10.000 άντρες, που θα αναπτυχθούν σε μη πυκνοκατοικημένες αγροτικές περιοχές, θα στρατολογούνται από τις τοπικές κοινότητες, θα πληρώνονται από το αμερικάνικο Πεντάγωνο, αλλά θα υπάγονται και υποτίθεται θα ελέγχονται υπό το αφγανικό υπουργείο Εσωτερικών. Αποστολή τους να πολεμούν τους Ταλιμπάν.
Μόνο που το Αφγανιστάν δεν είναι Ιράκ και όλες οι μέχρι τώρα παρόμοιες απόπειρες έχουν αποτύχει όχι μόνο στο Αφγανιστάν αλλά και στο Πακιστάν. Οχι μόνο λόγω ιδιαίτερων τοπικών και φυλετικών παραγόντων, αλλά και γιατί πολλοί από τους φύλαρχους που πρωτοστατούν σε τέτοιες κινήσεις εκτελούνται από τους αντάρτες και άλλοι αποθαρρύνονται.
