Ο κύβος ερρίφθη (όπως αναμενόταν). Ο Μισέλ Μπαρνιέ, πρώην υπουργός του Ζακ Σιράκ, πρώην επίτροπος της Γαλλίας στην ΕΕ και επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις με τις βρετανικές κυβερνήσεις για το Brexit, ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφιος με τη σημαία των Ρεπουμπλικανών (γαλλική Δεξιά) στις επόμενες προεδρικές εκλογές (2022).
Βέβαια, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να νικήσει στα «τράιαλς» των Ρεπουμπλικανών. Η ηγεσία του κόμματος δεν έχει αποφασίσει ακόμα πώς θα γίνει η επιλογή (με ανοιχτή ψηφοφορία, με ψηφοφορία μόνο των κομματικών μελών ή με απόφαση κάποιου διευρυμένου κομματικού οργάνου), αλλά ήδη ένας ανταγωνιστής του Μπαρνιέ, ο περιφερειάρχης της Οβέρν, Λοράν Βοκιέζ, ανακοίνωσε ότι δε θα διεκδικήσει την προεδρία. Παραμένουν τρείς (Βαλερί Πεκρές, Φιλίπ Ζουβέν και Ερίκ Σιοτί), οι οποίοι έσπευσαν να ανανεώσουν τις υποψηφιότητές τους.
Η πιο σημαντική εσωκομματική αντίπαλος του Μπαρνιέ θα είναι η Πεκρές, πρώην υπουργός επί Σαρκοζί και περιφερειάρχης Ιλ-ντε-Φρανς (της περιφέρειας που έχει πρωτεύουσα το Παρίσι). Με νωπές τις δάφνες της επανεκλογής της στις περιφερειακές εκλογές, η Πεκρές έχει αποστασιοποιηθεί από τους Ρεπουμπλικανούς και ακολουθώντας το παράδειγμα του Μακρόν έχει φτιάξει δικό της κίνημα με το όνομα Libres!, τοποθετημένο επίσημα στο δεξιό στρατόπεδο. «Είμαι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές με στόχο να αποκαταστήσω τη γαλλική υπερηφάνεια. Δεν ανέχομαι πλέον να μιλάμε αντί του να ενεργούμε», δήλωσε στη συντηρητική Le Figaro, ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά της. «Πρέπει να έλθουμε σε ρήξη με 10 έτη κακών επιλογών, ημίμετρων, αναποφασιστικότητας και τελικά κατάρρευσης της χώρας μας», συμπλήρωσε, ενώ επιτίθεται σκληρά στη Μαρίν Λεπέν, χαρακτηρίζοντάς την «λύκο που ντύθηκε Κοκκινοσκουφίτσα».
Ο στόχος και του Μπαρνιέ και της Πεκρές (που μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν κατέβει ένας ή μία από τους δύο) είναι να εκτοπίσουν τον Μακρόν στην τρίτη θέση και να βρεθούν αντιμέτωπος/η με τη Λεπέν στο δεύτερο γύρο, στον οποίο αναμένεται να νικήσουν, καθώς θα τους ψηφίσουν και οι Μακρονιστές και οι ψηφοφόροι άλλων υποψήφιων.
Ποντάρουν στη μεγάλη φθορά που υπέστη ο Μακρόν ως πρόεδρος, ενώ ειδικά ο Μπαρνιέ προωθεί ήδη μια σκληρή δεξιά ατζέντα, θέλοντας να αποσπάσει ψήφους όχι μόνο από τους δεξιούς που είχαν ψηφίσει Μακρόν (έχοντας σιχαθεί τον δεξιό υποψήφιο Φρανσουά Φιγιόν, πρώην πρωθυπουργό του Σαρκοζί, που στιγματίστηκε και δικαστικά ως φαταούλας και λαμόγιο), αλλά και από ψηφοφόρους της Λεπέν.
Ο Μπαρνιέ έφτιαξε «ομάδα εργασίας» με το όνομα «Πατριώτες και Ευρωπαίοι», ενώ έχει υιοθετήσει σκληρή γραμμή στο Μεταναστευτικό, ζητώντας αλλαγή του καθεστώτος παροχής ασύλου και περισσότερες απελάσεις. Μ’ άλλα λόγια, με ατμομηχανή τη Λεπέν, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της ιμπεριαλιστικής γαλλίας μετατοπίζεται προς τα δεξιά.
Είτε Μακρόν, είτε Μπαρνιέ, είτε Πεκρές, το αποτέλεσμα για το προλεταριάτο και το λαό της Γαλλίας θα είναι το ίδιο. Σε αντίθεση με τη Γερμανία, όπου οι εκλογές γίνονται σε κοινωνικό κενό (ο υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος της Μέρκελ, Ολαφ Σολτς, τραβάει το SPD που για πρώτη φορά πέρασε δημοσκοπικά τη Χριστιανική Ενωση), στη Γαλλία έχουμε εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις, που μπορεί σήμερα να ασχολούνται με την αντίθεση στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού (!), όμως έχουν εγείρει τα αμέσως προηγούμενα χρόνια σοβαρά ζητήματα και είναι αυτές που προκάλεσαν τη μεγάλη φθορά του Μακρόν.
Σε εκλογικό επίπεδο οι κοινωνικοί αγώνες το πολύ να εκφραστούν με μια υπερψήφιση των υποψηφίων της καθεστωτικής Αριστεράς και ενδεχομένως με μια αύξηση της αποχής στο δεύτερο γύρο, που θα σπάσει την παράδοση (καιρός είναι) να υπερψηφίζεται όποιος υποψήφιο στέκεται απέναντι στους Λεπέν. Αν αυτοί οι αγώνες δε συνεχιστούν και δεν αναβαθμιστούν «στο δρόμο», τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, καθώς όποιος/α κι αν εκλεγεί πρόεδρος θα πρέπει να διαχειριστεί την κρίση του γαλλικού καπιταλισμού και δεν υπάρχουν αστικές εναλλακτικές λύσεις γι’ αυτή τη διαχείριση.
