Σε μια ακόμη χώρα, στρατηγικής σημασίας για τις ΗΠΑ, μετά την Αίγυπτο και το Μπαχρέιν, στο Σουλτανάτο του Ομάν, έφτασε το κύμα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που σαρώνει τη Μέση Ανατολή.
Οι πρώτες διαδηλώσεις ξεκίνησαν το πρωί του Σαββάτου, 26 Φεβρουαρίου, και συνεχίζονται για 5η μέρα μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές. Με βασικά αιτήματα θέσεις εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και πολιτικές μεταρρυθμίσεις.
Οι μεγαλύτερες και πιο μαχητικές διαδηλώσεις γίνονται στη βόρεια βιομηχανική πόλη Σοχάρ, όπου οι διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία της Γης στο κέντρο της πόλης συγκρούστηκαν την Κυριακή, 27 Φεβρουαρίου, με την αστυνομία, η οποία χρησιμοποίησε πλαστικές σφαίρες για να διαλύσει τους διαδηλωτές προκαλώντας το θάνατο 6 ανθρώπων. Στη συνέχεια, οργισμένοι διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε δύο κυβερνητικά κτίρια και ένα μεγάλο σουπερμάρκετ, το οποίο λεηλατήθηκε από τον κόσμο καθώς σιγόκαιγε μετά την επέμβαση της πυροσβεστικής.
Τη Δευτέρα, 28 Φεβρουαρίου, οι διαδηλωτές απέκλεισαν την πρόσβαση στη βιομηχανική περιοχή της πόλης Σοχάρ, που περιλαμβάνει το λιμάνι, ένα διυλιστήριο και ένα εργοστάσιο αλουμινίου. Αλλοι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της Γης, όπου είχαν πέσει νεκροί οι 6 διαδηλωτές, και άλλοι κοντά σε ένα κτίριο της αστυνομίας, που είχε πυρποληθεί την προηγούμενη μέρα, εναντίον των οποίων η αστυνομία έριξε δακρυγόνα για να τους διαλύσει.
Παράλληλα, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Μουσκάτ και σε άλλες πόλεις της χώρας.
Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν την Τρίτη, 1η Μαρτίου, στην πόλη Σοχάρ, όπου η αστυνομία πυροβόλησε στον αέρα για να διαλύσει ένα πλήθος διαδηλωτών κοντά στο λιμάνι, προκαλώντας τον τραυματισμό ενός διαδηλωτή. Στις 2 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκαν ξανά διαδηλώσεις σε αρκετές πόλεις της χώρας, ενώ στην πόλη Σοχάρ στρατιωτική δύναμη με τανκς διέλυσε τους διαδηλωτές που είχαν αποκλείσει το λιμάνι και τον παραλιακό δρόμο που οδηγεί στην πρωτεύουσα και αναπτύχθηκαν θωρακισμένα οχήματα στην πλατεία της Γης, όπου παρέμεναν εκατοντάδες διαδηλωτές για τρίτη συνεχή νύχτα.
Το Ομάν κατέχει στρατηγική θέση στα στενά του Ορμούζ στην είσοδο του Περσικού Κόλπου σε μικρή απόσταση από το Ιράν και συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία και την Υεμένη. Από το 1970 απόλυτος μονάρχης της χώρας είναι ο σουλτάνος Καμπούς Μπιν αλ – Σαΐντ. Τα πολιτικά κόμματα απαγορεύ-ονται και δεν υπάρχει σύνταγμα. Εκλογές έγιναν για πρώτη φορά το 2003 και για δεύτερη φορά το 2007, από τις οποίες εκλέγεται η Συμβουλευτική Συνέλευση, που αποτελείται από 83 μέλη, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες. Το Ομάν εξάγει περίπου 850.000 βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα και διατηρεί στενούς στρατιωτικούς και πολιτικούς δεσμούς με τις ΗΠΑ. Στο έδαφός του φιλοξενεί μια αμερικάνικη αεροπορική βάση, η οποία μαζί με τις υπόλοιπες στρατιωτικές βάσεις που διαθέτουν στις χώρες του Περσικού Κόλπου αποτελούν ασπίδα προστασίας της παραγωγής και της μεταφοράς του πετρελαίου από τον Περσικό Κόλπο μέσω των στενών του Ορμούζ.
Αλλά και βάση για τον έλεγχο του Ιράν και για τις αμερικάνικες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή και στην Ασία.
Γι’ αυτό και ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου έσπευσε να καλέσει το σουλτάνο Καμπούς «σε αυτοσυγκράτηση και σε επίλυση των προβλημάτων μέσω διαλόγου».
Ο σουλτάνος Καμπούς, σε μια προσπάθεια να εκτονώσει τη λαϊκή οργή, ανακοίνωσε στις 27 Φεβρουαρίου ότι θα δημιουργήσει 50.000 θέσεις εργασίας, θα χορηγήσει επίδομα ανεργίας ύψους 390 δολαρίων το μήνα και θα μελετήσει τη διεύρυνση της εξουσίας της Συμβουλευτικής Συνέλευσης. Κίνηση όμως που δεν έχει πετύχει μέχρι στιγμής να περιορίσει το κίνημα διαμαρτυρίας στη χώρα.
