Από τα τέλη Φλεβάρη, ένα πρωτοφανές κύμα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων σαρώνει την Κροατία. Με επίκεντρο την πρωτεύουσα Ζάγκρεμπ, πραγματοποιούνται σχεδόν καθημερινά όλο και πιο μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Μόνο μέσα σ’ αυτή τη βδομάδα έχουν προγραμματιστεί 17 διαδηλώσεις, που θα κορυφωθούν με μια μεγάλη διαδήλωση στο Ζάγκρεμπ στις 19 Μαρτίου. Με αιτήματα τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών και τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, της φτώχειας και της ανεργίας.
Αυτή τη στιγμή η ανεργία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ανέρχεται στο 20% περίπου του εργατικού δυναμικού, χωρίς στο ποσοστό αυτό να περιλαμβάνονται δεκάδες χιλιάδες που δουλεύουν αλλά μένουν απλήρωτοι για πολλούς μήνες ή πληρώνονται ένα μέρος του μισθού τους με χρήματα και το υπόλοιπο με πίστωση σε συγκεκριμένα καταστήματα, από τα οποία μπορούν να ψωνίσουν μέσα σε μια συγκεκριμένη προθεσμία. Σε δεινή θέση βρίσκονται και οι συνταξιούχοι, οι πενιχρές συντάξεις των οποίων όχι μόνο δεν καταβάλλονται τακτικά αλλά και δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να εξαρτώνται από την οικονομική υποστήριξη των παιδιών τους.
Ο κυβενητικός συνασπισμός, με επικεφαλής την «Κροατική Δημοκρατική Ενωση» απαντά στα αιτήματα είτε με τη σιωπή είτε με εκκλήσεις για «τάξη», «σταθερότητα» και «πρόοδο», ενώ απορρίπτει τις πρόωρες εκλογές και επιμένει να εξαντλήσει τη θητεία του, που λήγει το Μάρτιο του 2012, με τη δικαιολογία ότι θα καθυστερήσουν οι διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η είσοδος της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση προβάλλεται απ’ όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις ως το φάρμακο για όλα τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας και τώρα οι δυνάμεις αυτές, η καθεμιά με τον τρόπο της, προειδοποιούν ότι οι διαδηλώσεις αυτές αποτελούν απειλή για την προσπάθεια ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Προκειμένου να περιορίσουν και να θέσουν υπό έλεγχο τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, καθώς ένα μεγάλο τμήμα των διαδηλωτών εκφράζει με διάφορους τρόπους τη δυσπιστία και την αντίθεσή του όχι μόνο στην κυβέρνηση αλλά και στο μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.
