Μια πολύ «πρωτότυπη», αλήθεια, άποψη για την εξέγερση στο Ουζμπεκιστάν εξέφρασε ο «σύντροφος» Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ηγέτης του «Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας» (ΚΚΡΟ). Διαβάζουμε στο «Ριζοσπάστη» της περασμένης Τετάρτης (18/5): «Σε δηλώσεις του (σ.σ. του Ζιουγκάνοφ) στο πρακτορείο ειδήσεων ΙΝΤΕΡΦΑΞ είπε: “Δεν πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση, αυτήν την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κατάστασης στο Ουζμπεκιστάν να την πραγματοποίησαν όχι μόνο οι εξτρεμιστικές οργανώσεις των ουαχαμπιτών, όπως δήλωσε ο πρόεδρος. Θεωρώ πως σ’ αυτά τα γεγονότα επίσης διαφαίνονται τα “αυτιά” των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ…” και πρόσθεσε πως “τα γεγονότα στο Ουζμπεκιστάν δε στρέφονται μόνο ενάντια στην εξουσία σε αυτή τη χώρα, αλλά και έχουν ευθύ στόχο να καταφερθούν χτυπήματα ενάντια σε Ρωσία και Κίνα”»!!!
Για να καταλάβετε εσείς (κι εμείς) οι αδαείς, οι Αμερικάνοι, που στο Ουζμπεκιστάν έχουν βάσεις, δίνουν οικονομική βοήθεια και διατηρούν άριστες σχέσεις με τον Καρίμοφ (ακόμα και τώρα που «καταδίκασαν» καθυστερημένα την κρατική βία), ήταν αυτοί που πυροδότησαν την εξέγερση για να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα που παραμένει σύμμαχός τους κατά της «ισλαμικής τρομοκρατίας»! Σα γνήσιος εθνικιστής, ο «κομμουνιστής» Ζιουγκάνοφ ευθυγραμμίζεται με την ρώσικη κρατική πολιτική που μιλάει για «εσωτερική υπόθεση» του Ουζμπεκιστάν δικαιολογώντας την κυβέρνηση Καρίμοφ μια και οι «ισλαμιστές σχεδίαζαν από καιρό εισβολή στο έδαφος του Ουζμπεκιστάν»!
Ο Ζιουγκάνοφ παραδέχεται ότι στο Ουζμπεκιστάν «σημαντική μερίδα του πληθυσμού του Αντιζάν υποστήριξε τους ταραξίες, εξαιτίας του χαμηλού επιπέδου ζωής και της έλλειψης οποιωνδήποτε εγγυήσεων τήρησης των δικαιωμάτων κι ελευθεριών του ανθρώπου» (στο ίδιο). Καταλήγοντας ότι: «Τα διδάγματα που πρέπει να βγουν από τα γεγονότα στο Ουζμπεκιστάν είναι τα εξής: πρέπει τόσο η Ρωσία, όσο και το Ουζμπεκιστάν όχι μόνο να είναι σε επιφυλακή, αλλά να ακολουθείται μια κοινωνικά προσανατολισμένη οικονομική πολιτική. Τότε δε θα υπάρχουν τέτοια πολιτικά φουσκώματα, δε θα υπάρχουν πολιτικές ηλιακές ακτινοβολίες, από τις οποίες κινδυνεύουν να καούν όλοι και τα πάντα» (στο ίδιο).
Το πρόβλημα φίλοι μας δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά η έλλειψη «κοινωνικά προσανατολισμένης οικονομικής πολιτικής». Μια παραλλαγή των «δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων» που η Κοντολίζα Ράις κάλεσε τον Καρίμοφ να εφαρμόσει, προκειμένου να αποφύγει προβλήματα στο μέλλον. Αυτό θα πει πολιτική ανάλυση… «κομμουνιστών». Με τέτοιους «κομμουνιστές» πώς να μην στραφεί στον ισλαμισμό το προλεταριάτο και οι καταπιεσμένοι μικροαστοί των πρώην «σοβιετικών» δημοκρατιών;
Υ.Γ. Οι «σύντροφοι» του «Ρ», έκαναν και μία λαθροχειρία στο δημοσίευμά τους. Θέλοντας ίσως να δικαιολογήσουν τις δηλώσεις Ζιουγκάνοφ, έγραψαν ότι ο Καρίμοφ ήταν στενός σύμμαχος των ΗΠΑ μέχρι πρότινος. Τι έγινε και ο Καρίμοφ δεν είναι πλέον στενός τους σύμμαχος; Μήπως λόγω της απρόθυμης «καταδίκης» της σφαγής απ’ τους Αμερικάνους μετά την κατάπνιξη της εξέγερσης; Μα παρόμοιες «κορώνες» έχουν πετάξει και για τους Σιωνιστές (θυμηθείτε τις επανειλημμένες εκκλήσεις Μπους για «αυτοσυγκράτηση» και τις «καταδίκες» επέκτασης του τείχους και των εποικισμών), μήπως έπαψαν ποτέ όμως να τους στηρίζουν στην πράξη; Στην πολιτική όπως και στη ζωή τα ωραία λογάκια δεν αξίζουν τίποτα χωρίς πράξεις. Είδατε πουθενά να μιλούν οι Αμερικάνοι για κυρώσεις κατά του Καρίμοφ; Εδώ δεν έκαναν ούτε κι αυτό που είχαν κάνει μερικά χρόνια πριν, όταν έκοψαν 18 απ’ τα 500 εκ. δολάρια της βοήθειας το 2002 «διαμαρτυρόμενοι» για την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων (ή μήπως για να τραβήξουν το αυτί του Καρίμοφ να μην παίζει παιχνίδι και με τη Ρωσία;). Για να έρθουν λίγο αργότερα φυσικά και να ξαναδώσουν άλλα 12 εκατομμύρια βοήθεια στον Καρίμοφ, κατά την επίσκεψη του Στρατηγού Μάγιερς ο οποίος δήλωσε στην Τασκένδη: «Δεν θα καθόμουν εδώ αν δεν πίστευα ότι οι ΗΠΑ κερδίζουν πολλά απ’ την στρατηγική μας συνεργασία με το Ουζμπεκιστάν» (Indpendent 15/5/05).
Η ιδιαιτερότητα του Ουζμπεκιστάν βρίσκεται ακριβώς στο ότι είναι μήλο της έριδας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Και η ξεφτίλα (για να μην πούμε τίποτα χειρότερο) των «κομμουνιστών μας» είναι ότι παίζουν κι αυτοί σ’ αυτό το βρόμικο παιχνίδι, υπέρ φυσικά της Ρωσίας, «ξεχνώντας» ότι στη Ρωσία του Πούτιν υπάρχει καπιταλισμός. Λίγη τσίπα «σύντροφοι»!