Τα όπλα των Τίγρεων των Ταμίλ σίγησαν αλλά τα όπλα του κυβερνητικού στρατού της Σρι Λάνκα συνεχίζουν ακάθεκτα το δολοφονικό τους έργο. Μόνο τους τελευταίους μήνες, 10.000 άμαχοι Ταμίλ βρήκαν φρικτό θάνατο από ανηλεείς, συνεχείς βομβαρδισμούς της κυβερνητικής αεροπορίας, λεηλασίες, βιασμούς και ασταμάτητη θηριωδία του στρατού και των παραστρατιωτικών ταγμάτων θανάτου.
Ο αριθμός των Ταμίλ που συνωστίζονται καθημερινά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης φτάνει τους 200.000. Η κυβέρνηση παρουσιάζει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως καταυλισμούς για τους πληγέντες του πολέμου. Στην πραγματικότητα είναι μεγάλες φυλακές για τους Ταμίλ. Πίσω από συρματοπλέγματα, σε άθλιες συνθήκες υγιεινής, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με αρκετές μέρες χωρίς συσσίτιο, με τα όπλα των στρατιωτών στραμμένα από τα εκατοντάδες φυλάκια στα πρόσωπα των εγκλείστων, ένας λαός οδηγείται στο φυσικό εκφυλισμό, ένας λαός οδηγείται στη γενοκτονία.
Η εθνικιστική ηγεσία της εθνικής πλειοψηφίας των Σιναλέζων θέλει να προχωρήσει η εθνική εκκαθάριση των Ταμίλ, τώρα που δεν υπάρχει αντίπαλο στρατιωτικό δέος. Και τα δίνει όλα σε αυτή την κατεύθυνση. Η ιστορία των Βαλκανίων στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι μαζικές εθνικές εκκαθαρίσεις, η βίαιη μετακίνηση πληθυσμών, η διαμόρφωση «εθνικά συμπαγών» αστικών κρατών, υπό τη στενή εποπτεία και το συντονισμό των ιμπεριαλιστών, επαναλαμβάνονται στη μακρινή Σρι Λάνκα.
Από το 1983, όταν άρχιζε ο ένοπλος εμφύλιος στη Σρι Λάνκα, μετά τις σφαγές αμάχων από τάγματα θανάτου της κυβέρνησης (χίλιοι περίπου νεκροί Ταμίλ σε λουτρό αίματος λίγων ημερών), 100.000 Ταμίλ έχασαν τη ζωή τους. 800.000 Ταμίλ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να πλαισιώσουν μαζικά τις οργανώσεις της διασποράς σε Ευρώπη και Καναδά. Η εθνικιστική ηγεσία της Σρι Λάνκα προωθεί από το 1948, τη χρονιά που τερματίστηκε η αποικιακή διοίκηση τους νησιού από την Αγγλία, την εθνική «ολοκλήρωση» της Σρι Λάνκα. Από το 1958 αρχίζουν μαζικοί εποικισμοί Σιναλέζων στα ανατολικά της Σρι Λάνκα, στα πατρώα εδάφη των Ταμίλ. Σταδιακά, οι Ταμίλ ξεριζώνονται βίαια από τα εδάφη τους, τους στερούν τη διδασκαλία στη μητρική τους γλώσσα, τη δυνατότητα να μπουν στα πανεπιστήμια της χώρας. Και τη δεκαετία του ‘70 αρχίζουν μαζικές ένοπλες επιθέσεις από παραστρατιωτικούς ενάντια στις κοινότητες των Ταμίλ..
Η «μαμά Ινδία», η υποτιθέμενη προστάτιδα των Ταμίλ, σιωπά. Ο αγώνας των Τίγρεων, ο αγώνας των χιλιάδων νεολαίων που δεν δέχτηκαν τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 να οδηγηθούν αμαχητί στη φυσική εξόντωση, στον εξανδραποδισμό και την εθνική υποταγή, ξεπερνούσε τα στενά όρια που έθετε ο νταβατζής της περιοχής. Ο λαός των Ταμίλ πρέπει να πληρώσει βαριά το τίμημα της εξέγερσης και αυτό να γίνει με τρόπο παραδειγματικό, προς συμμόρφωση όσων σκέφτονται να επιλέξουν τον ίδιο δρόμο στο μέλλον.
Φωτογραφίες των εγκλημάτων της κυβέρνησης της Σρι Λάνκα βλέπουν συνεχώς το φως της δημοσιότητας, αλλά οι μόνοι που καταγγέλλουν μαζικά τη γενοκτονία είναι τα μέλη της διασποράς των Ταμίλ στην Ευρώπη. Εχουμε υποχρέωση όλοι να στηρίξουμε αυτό το λαό, που δεκαετίες τώρα ματώνει για την ελευθερία του, δεν σκύβει το κεφάλι, δεν υποτάσσεται. Εχουμε χρέος να κάνουμε γνωστό το μεγάλο έγκλημα των ιμπεριαλιστών και των εθνικιστών ηγετών της περιοχής, που σφάζουν έναν λαό για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα.
