«Στην πόλη της Ράκα, αν δεν πεθάνεις από τις αεροπορικές επιθέσεις, θα πεθάνεις από πυρά όλμου. Αν δεν πεθάνεις από όλμους, τότε θα πας από ελεύθερους σκοπευτές. Αν όχι από ελεύθερους σκοπευτές, τότε από κάποιο εκρηκτικό μηχανισμό. Κι αν κατορθώσεις να ζήσεις, πολιορκείσαι από την πείνα και τη δίψα, αφού δεν υπάρχει ούτε τροφή, ούτε νερό, ούτε ηλεκτρισμός» (δηλώσεις των Για-τρών Χωρίς Σύνορα, 22/8/17).
Μπορεί η ανθρωπότητα να πένθησε για τις δολοφονικές επιθέσεις στην Ισπανία, όμως δεν έγινε το ίδιο με τις ακόμα πιο δολοφονικές επιθέσεις της αμερικάνικης συμμαχίας κατά της Ράκα. Πρόκειται για την «πρωτεύουσα» του «χαλιφάτου» και βρίσκεται στη Συρία. Βλέπετε, εκεί είναι οι τζιχαντιστές που έχουν την εξουσία, γι' αυτό και οι ανθρώπινες απώλειες δε μετράνε (κι ας μην είναι όλος ο πληθυσμός τζιχαντιστές). Οι τζιχαντιστές του ISIS είναι πλέον ένας βολικός «σάκος του μποξ» για να επιδείξουν την ιμπεριαλιστική τους βαρβαρότητα όλες οι μεγάλες δυνάμεις που θέλουν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην περιοχή.
Τελευταίο «κατόρθωμα» των συμμαχικών δυνάμεων υπό την αιγίδα των ΗΠΑ ήταν οι αεροπορικές επιθέσεις στις οποίες σκοτώθηκαν πολλές δεκάδες άνθρωποι. Κατά το «Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων» που εδρεύει στη Βρετανία (και μόνο για αντιαμερικανισμό δεν μπορεί να κατηγορηθεί), μέσα σε δύο μέρες (την περασμένη Κυριακή και τη Δευτέρα) τα αμερικάνικα βομβαρδιστικά σκότωσαν 42 αμάχους (συμπεριλαμβανομένων 19 παιδιών και 12 γυναικών). Αυτό έγινε γιατί «οι αεροπορικές επιθέσεις χτυπούν γειτονιές στο κέντρο της πόλης που είναι πυκνοκατοικημένες από πολίτες», όπως δήλωσε ο διευθυντής του συριακού παρατηρητηρίου Αμπντέλ Ραχμάν στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Το Αλ Τζαζίρα (https://www.aljazeera.com/news/2017/08/raqqa-led-strikes-kill-100-civilians-48-hours-170822073525973.html) ανεβάζει τους νεκρούς αμάχους στους 100 τουλάχιστον, την ίδια στιγμή που οι αμερικανόδουλες «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις» φαίνεται να έχουν καταλάβει περισσότερο από το μισό της πόλης.
Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες που οι αμερικάνικοι αεροπορικοί βομβαρδισμοί σκοτώνουν δεκάδες αμάχους. Το ίδιο είχε συμβεί στο τετραήμερο 11 με 15 Μάη, όταν σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων σκοτώθηκαν 87 άμαχοι, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά.
Την ίδια στιγμή, ο στρατός του Λιβάνου εισβάλλει για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα στη Συρία για να κυνηγήσει το ISIS. Σύμφωνα με την Ουάσινγκτον Ποστ (https://www.washingtonpost.com/world/lebanon-and-hezbollah-launch-simultaneous-but-separate-battles-against-isis/2017/08/19/531ddb40-84d8-11e7-9e7a-20fa8d7a0db6_story.html?utm_term=.6803c6184a5d), ταυτόχρονα με τον λιβανέζικο στρατό (ο οποίος στηρίζεται οικονομικά από τους Αμερικάνους) πολεμά και η Χεζμπολά, χωρίς όμως να υπάρχει μεταξύ τους συνεργασία (στο προσκήνιο, γιατί στο παρασκήνιο είναι γνωστό ότι η Χεζμπολά πάντα είχε καλές σχέσεις με τον στρατό).
Οι τζιχαντιστές είναι αρκετά στριμωγμένοι από όλες τις πλευρές. Δεν τους πολεμούν μόνο οι Αμερικάνοι, ο Λίβανος και οι Κούρδοι, αλλά και οι Ρώσοι με τις δυνάμεις του Ασαντ, οι οποίες σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο Sputnik (https://sputniknews.com/middleeast/201708221056671202-syria-army-offensive-daesh/) βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο για να διώξουν τους τζιχαντιστές από την κεντρική Συρία.
Ο ανταγωνισμός για την «απελευθέρωση» της Συρίας όλο και αυξάνεται. Αυτή όμως δε θα είναι πραγματική απελευθέρωση, μολονότι το καθεστώς του ISIS είναι ένα σκοταδιστικό και αντιδραστικό καθεστώς.
