Οταν εξάχρονα και επτάχρονα παιδιά πρέπει να περνούν από σωματικό έλεγχο για να πάνε στα σχολειά τους, έλεγχο κατά τον οποίο πολλές φορές πρέπει να γδυθούν και να εξαναγκαστούν να δεχτούν τα περιφρονητικά ή κοροϊδευτικά βλέμματα πάνοπλων στρατιωτών, για τί άλλο μπορούμε να μιλήσουμε εκτός από καθαρό φασισμό;
Ο λόγος, φυσικά, και πάλι για την Παλαιστίνη όπου την περασμένη Κυριακή ισραηλινά μπλόκα στήθηκαν σε μια πόλη της Δυτικής Οχθης εμποδίζοντας γύρω στους 500 μαθητές και τους δασκάλους τους να προσεγγίσουν το σχολείο, αν δεν περάσουν πρώτα από έλεγχο. Δυο μέρες μετά, το ίδιο σκηνικό μεταφέρθηκε στη Τζενίν και τη Χεβρώνα. Εκεί, όμως, όταν κάποιοι μαθητές αγανάκτησαν κι άρχισαν να πετούν πέτρες, τους έπνιξαν στα δακρυγόνα και πυροβόλησαν τραυματίζοντας έξι απ’ αυτούς, για να μάθουν τι θα πει «αυτοσυγκράτηση».
Ολους αυτούς τους μήνες της «ηρεμίας» επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό. Ακόμα και τα ψυχρά νούμερα, που δημοσιεύτηκαν στις αρχές της βδομάδας απ’ την Παλαιστινιακή Αρχή, κραυγάζουν: 167 νεκροί Παλαιστίνιοι, 948 τραυματίες, 3.287 συλλήψεις, 18.500 παραβιάσεις της εκεχειρίας απ’ τους Σιωνιστές, 3.618 στρατιωτικά μπλόκα. Ολα αυτά απ’ τον περασμένο Φλεβάρη, δηλαδή μέσα σε 10 μήνες «εκεχειρίας».
Μαθήματα φασισμού απ’ τους απογόνους του ναζιστικού ολοκαυτώματος. Ενός φασισμού που έχει αγκαλιάσει την ισραηλινή κοινωνία τόσο πολύ ώστε ο αρχιεγκληματίας Σαρόν να στήνει δικό του κόμμα, την «Εθνική Ευθύνη», εγκαταλείποντας το Λικούντ (ώστε να είναι ο απόλυτος μονάρχης στο κόμμα του, χωρίς τον ενοχλητικό Νετανιάχου) και κερδίζοντας απ’ τις δημοσκοπήσεις την εύνοια απ’ την πλειοψηφία των ψηφοφόρων (ξεπερνώντας ακόμα και το «Εργατικό Κόμμα»)! Η αποθέωση του εκφασισμού θα είναι να ξαναβγεί νικητής στις πρόωρες εκλογές που θα γίνουν το Μάρτη, μετά την κατάρρευση της κυβέρνησής του με την αποχώρηση της υποστήριξης που είχε απ’ το «Εργατικό Κόμμα» και το νέο ηγέτη του, Αμίρ Περέτζ. Ηδη, ο Σαρόν έκανε την πρώτη τρανταχτή μεταγραφή από το «Εργατικό Κόμμα», τον Χαΐμ Ραμόν, πρώην συνδικαλιστή και πρώην υπουργό αυτού του κόμματος. Αποδεικνύεται για μια φορά ακόμη πως δεν υπάρχει αριστερός και δεξιός σιωνισμός αλλά μόνο σιωνισμός, μια ιδεολογία ναζιστικού-αποικιοκρατικού τύπου, που στηρίζει μια πολιτική κατοχής και εγκλήματος.