«Η λέξη-κλειδί που προτείνω σήμερα είναι “σεβασμός“». Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του και η σάλα σείστηκε από χειροκροτήματα. Σημάδι πως η εθνική συνέλευση του Δημοκρατικού Κόμματος ελεγχόταν πλειοψηφικά από οπαδούς του Ρέντσι. Πήρε μια βαθιά ανάσα, ζάρωσε το μέτωπο καταπώς το συνηθίζει και συνέχισε με το ίδιο δακρύβρεχτο ύφος: «Είναι μια από τις πιο όμορφες λέξεις, σημαίνει να κοιτάζεις γύρω, μέσα, στα μάτια. Ο σεβασμός είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που διδάσκουν οι γονείς στα παιδιά τους. Σε μια πολιτική κοινότητα ο σεβασμός είναι η μοναδική επιλογή».
Ο Μπερσάνι και οι άλλοι βαρόνοι του κόμματος κόντεψαν να πάθουν αποπληξία (πιο ψυλλιασμένος ο Ντ' Αλέμα φρόντισε ν' απουσιάζει). Κοιτάχτε ποιος μιλάει για σεβασμό! Ο άνθρωπος που μεταπήδησε στο Δημοκρατικό από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα, που στηρίχτηκε στους βαρόνους για να γίνει δήμαρχος στη Φλωρεντία και μετά άρχισε να τους «καταπίνει» τον ένα μετά τον άλλο, απαιτώντας πρώτα να φύγει ο Μπερσάνι από πρόεδρος του κόμματος και να γίνει ο Ρέντσι πρόεδρος και μετά να αποσύρει το κόμμα την υποστήριξή του από την κυβέρνηση Λέτα, ώστε να γίνει ο Ρέντσι πρωθυπουργός.
Η αντιπολίτευση του την έφερε στο δημοψήφισμα. Ο Ντ' Αλέμα βγήκε από την πολιτική ναφθαλίνη, χρησιμοποίησε όλες τις ικανότητες στην ίντριγκα, που είχε διδαχτεί στο παλιό ευρω-ρεβιζιονιστικό κόμμα του Μπερλίνγκουερ, οργάνωσε πρώτα τους βαρόνους και μετά τη λεγόμενη αριστερή πτέρυγα του PD και με τη δουλειά που έκαναν έγειραν τη ζυγαριά αποφασιστικά σε βάρος του Ρέντσι, οδηγώντας τον σε μια συντριπτική ήττα. Ο αλαζόνας Ρέντσι δεν είχε άλλη επιλογή από το να παραιτηθεί από πρωθυπουργός, να βάλει στη θέση του τον Τζεντιλόνι (πώς είχε κάνει ο Πούτιν με τον Μετβέντεφ;) και να οργανώσει την αντεπίθεσή του με στόχο να εκδικηθεί τους βαρόνους και να ελέγξει ασφυκτικά το κόμμα, ώστε να μπορέσει να επιχειρήσει ένα δυναμικό come back.
Ο Ρέντσι αποφάσισε να γίνει συνέδριο το Μάη, ξέροντας ότι οι άλλοι είναι απροετοίμαστοι. Οι βαρόνοι αντιπρότειναν τον Ιούλη ή μετά το καλοκαίρι, μπας και μπορέσουν να βρουν ένα πρόσωπο που θα το βάλουν απέναντι στον Ρέντσι. Η εθνική συνέλευση του κόμματος απέρριψε την πρόταση των βαρόνων. Από το ξενοδοχείο της Ρώμης με το συμβολικό όνομα «Πάρκο των Πριγκήπων», όπου συγκλήθηκε η εθνική συνέλευση του Δημοκρατικού Κόμματος, βγήκε νικητής ο πρίγκηπας Ματέο Ρέντσι. Οι βαρόνοι είτε θα υποταγούν στην απόλυτη εξουσία του είτε θα μαζέψουν τα συντρίμμια τους και θα στήσουν άλλο κόμμα. Ο ιταλικός Τύπος προεξοφλεί το δεύτερο, αναρωτιέται όμως τι κομμάτι του κόμματος θα καταφέρουν να πάρουν μαζί τους.
Δε θα είναι καινοφανές φαινόμενο μια ακόμα διάσπαση στους κόλπους της ιταλικής Κεντροαριστεράς. Από τη δεκαετία του '90, ο χώρος που κάλυπτε το παλιό Ρ«C»Ι, η μικρή σοσιαλδημοκρατία του Κράξι (που πέθανε αυτοεξόριστος στην «αυλή» του Μπεν Αλί της Τυνησίας, για να μην οδηγηθεί στη φυλακή για οικονομικά σκάνδαλα) και ένα τμήμα της παλιάς Χριστιανοδημοκρατίας, παρουσίασαν πολλές διασπάσεις και επανασυγκολλήσεις. Η «Ελιά» του Ρομάνο Πρόντι ήταν μια σχετικά στέρεα επανασυγκόλληση, μετεξέλιξη της οποίας υπήρξε το Δημοκρατικό Κόμμα που ίδρυσε ο Βάλτερ Βελτρόνι το 2007. Μετά από μια δεκαετία φαίνεται πως ήρθε η ώρα μιας νέας διάσπασης.
Από τη διάσπαση -αν τελικά γίνει- θα βγει «ψαλιδισμένος» και ο Ρέντσι. Δεν έχει, όμως, άλλη επιλογή. Μόνο με ένα «καθαρά δικό του» κόμμα μπορεί να ελπίζει σε επανάκαμψη. Εχει πολιτικούς συμμάχους στη Νέα Κεντροδεξιά του Αντζελίνο Αλφάνο (διάσπαση από το κόμμα του Μπερλουσκόνι), ενώ προσδοκά ότι και το κόμμα του Μπερλουσκόνι θα στηρίξει μια κυβέρνηση συνεργασίας μ' αυτόν (τον Ρέντσι) πρωθυπουργό, αν το PD καταφέρει να πάρει την πρώτη θέση μεταξύ των τριών αυτών κομμάτων. Η Ιταλία έχει παράδοση διακυβέρνησης από συμμαχικές αστικές κυβερνήσεις και σ' αυτό ποντάρει ο Ρέντσι.
