Τίποτα θετικό δεν μπορεί να περιμένει ο αιγυπτιακός λαός από τη νέα κυβέρνηση που ορκίστηκε την περασμένη Τρίτη. Και μόνο τα ονόματα αυτών που την απαρτίζουν αρκούν για να καταλάβει κανείς το ποιόν της. Εκτός από τον πρωθυπουργό Χαζέμ αλ Μπεμπλάουι, που διετέλεσε αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ μεταξύ 1995 και 2000 και υπουργός Οικονομικών σε μία από τις κυβερνήσεις που είχε σχηματίσει το στρατιωτικό συμβούλιο της Αιγύπτου μετά την πτώση Μουμπάρακ το 2011, και τον αντιπρόεδρο, τον πανίσχυρο στρατηγό Αμπντελφατάχ αλ Σίσι, που διοικούσε τη στρατιωτική μυστική υπηρεσία την εποχή Μουμπάρακ και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πτώση του Μόρσι, οι 18 από τους υπόλοιπους 32 υπηρέτησαν είτε σε κρατικά πόστα την εποχή Μουμπάρακ (οι οκτώ), είτε ως υπουργοί την εποχή που κυβερνούσε το στρατιωτικό συμβούλιο μετά την πτώση Μουμπάρακ (οι δύο), είτε ως υπουργοί σε μία από τις κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν μέσα στον ένα χρόνο προεδρίας του ανατραπέντος προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι (οι υπόλοιποι οκτώ)!
Για παράδειγμα, ο νέος υπουργός Εξωτερικών ήταν σύμβουλος του υπουργού Εξωτερικών (1992-97), στη συνέχεια διετέλεσε πρεσβευτής της Αιγύπτου στην Ιαπωνία (1997-98) και μετά στις ΗΠΑ (1999-2008). Ο υπουργός Στρατιωτικής Παραγωγής υπήρξε διοικητής της αιγυπτιακής αεροπορίας από το 2008 και μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου των Ενόπλων Δυνάμεων που διοίκησε τη χώρα από το Φλεβάρη του 2011 μέχρι τον Ιούνη του 2012. Ενώ ο αναπληρωτής Πρωθυπουργός και υπουργός Σχεδιασμού και Διεθνούς Συνεργασίας υπηρέτησε σε διάφορα κρατικά πόστα την εποχή Μουμπάρακ, μεταξύ των οποίων ως νομικός σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών (1997-2000) και μετέπειτα πρόεδρος της κρατικής επιτροπής επενδύσεων και ελεύθερων οικονομικών ζωνών (2004-2007).
Επομένως μόνο σαν μαϊντανό στην κυβερνητική σαλάτα μπορεί να θεωρήσει κανείς το διορισμό τριών γυναικών στα υπουργεία Πληροφοριών, Περιβάλλοντος και Υγείας, καθώς και ενός συνδικαλιστή (στο υπουργείο Εργατικού Δυναμικού), προερχόμενου από την αιγυπτιακή Ομοσπονδία Ανεξάρτητων Συνδικάτων που σχηματίστηκε το Γενάρη του 2011, την εποχή δηλαδή της πτώσης του καθεστώτος Μουμπάρακ, για να φανεί ότι κάτι αλλάζει. Στην πραγματικότητα, τον απόλυτο έλεγχο τον έχει ο στρατός, μέσω του πανίσχυρου αντιπροέδρου, ο οποίος θα αποφασίσει πότε και πώς θα γίνουν οι επόμενες εκλογές. Για την ώρα κάτι τέτοιο φαντάζει μακρινό, δεδομένης της συνεχιζόμενης διαμαρτυρίας από τους οπαδούς του Μόρσι, που βγαίνουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν έναν πρόεδρο που επί έναν χρόνο κυβέρνησε σαν Βοναπάρτης.
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη έπεσε για μία ακόμα φορά ο αιγυπτιακός λαός, μετά από μία καθεστωτική αλλαγή που θα αναπαράξει τα ίδια ακριβώς προβλήματα που δεν έλυσαν οι προηγούμενες.
ΥΓ: Πάντως, οι Αμερικάνοι ακόμη δεν συντάσσονται επίσημα με καμία πλευρά, καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με το διογκούμενο αντιαμερικάνικο κλίμα που φουντώνει στη χώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ουίλιαμ Μπερνς «έφαγε πόρτα» από το σύνολο των μεγαλύτερων κομμάτων και οργανώσεων της χώρας. Εκτός από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, αρνήθηκαν να συναντηθούν μαζί του τόσο οι σαλαφιστές του Αλ Νουρ όσο και το κίνημα Ταμαρόντ (Εξέγερση), που εμφανίστηκε να οργανώνει τις διαδηλώσεις που έριξαν τον Μόρσι από την εξουσία.
