Η κρίσιμη ώρα έφτασε. Τα πλοία του «Στόλου της Ελευθερίας» άρχισαν να αποπλέουν (με πρώτο το M/V Rachel Corry από την Ιρλανδία) και σε λίγες μέρες θα συναντηθούν ανοιχτά της Κύπρου, για να πραγματοποιήσουν σε σχηματισμό την τελευταία φάση, το ταξίδι προς τη Γάζα.
Το σιωνιστικό κράτος απειλεί ότι θα τα εμποδίσει με κάθε μέσο. Μέχρι και ακροδεξιούς τραμπούκους ανακοινώθηκε ότι οργανώνει, για να το παίξουν «αγανακτισμένοι πολίτες» στη θάλασσα, φράζοντας το δρόμο στο «Στόλο της Ελευθερίας». Η αποστολή έχει ανακοινώσει πως δεν πρόκειται να επιτρέψει στο Ισραήλ να ασκήσει νηοψία στα πλοία της, ούτε πρόκειται να σταματήσει, όποιες απειλές και αν δεχτεί.
Από την άλλη, η τουρκική κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη τη συμμετοχή της τουρκικής οργάνωσης ΙΗΗ, που διαθέτει τα περισσότερα και τα μεγαλύτερα πλοία, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά αυτή την αποστολή. Ο Ερντογάν έχει κάνει δήλωση υπέρ της αποστολής και φανταζόμαστε πως στην τελευταία φάση οι δηλώσεις θα πυκνώσουν, σε μια προσπάθεια να βγει υπεραξία υπέρ της εξωτερικής πολιτικής του τουρκικού κράτους (η κατοχή της μισής Κύπρου επί 36 χρόνια μάλλον πρέπει να ξεχαστεί).
Η ελληνική αποστολή, λοιπόν, έχει διπλό καθήκον. Από τη μια πρέπει να προβάλλει τη ριζοσπαστική της πλατφόρμα, που πάει πολύ πέρα από τις ανθρωπιστικού και φιλανθρωπικού τύπου διακηρύξεις των περισσότερων από τις άλλες συνιστώσες του «Στόλου της Ελευθερίας», και από την άλλη πρέπει να δώσει μάχη ενάντια σε κάθε προσπάθεια κρατικής εκμετάλλευσης της αποστολής από τη μεριά της τουρκικής πλευράς.
Από την ανταπόκριση σ’ αυτά τα δύο καθήκοντα θα κριθεί πολιτικά και επ’ αυτών θα λογοδοτήσει σ’ αυτό το μεγάλο ρεύμα που τη στήριξε. Τα υπόλοιπα, ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία της Πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα» όλους αυτούς τους μήνες και τη διαρκή σύγκρουση δυο ρευμάτων στο εσωτερικό της, θα συζητηθούν μετά το τέλος της αποστολής
