Τη Δευτέρα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δήλωσε πως οι σινοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο σωστό δρόμο και σημείωσε πως υπήρξε πρόοδος μετά το ταξίδι του αμερικανού ΥΠΕΞ Αντονι Μπλίνκεν στην Κίνα και τις συναντήσεις που είχε με κινέζους ιθύνοντες, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ.
Την Τρίτη, συμμετέχοντας σε φιλανθρωπική εκδήλωση στην Καλιφόρνια, ο Μπάιντεν αποκάλεσε τον Σι δικτάτορα! «Ο λόγος για τον οποίο ο Σι Τζινπίνγκ αναστατώθηκε πολύ όταν κατέρριψα εκείνο το αερόστατο που ήταν γεμάτο κατασκοπευτικό εξοπλισμό ήταν ότι δεν ήξερε πως βρισκόταν εκεί. Αυτό είναι μεγάλη ντροπή για τους δικτάτορες. Οταν δεν γνωρίζουν τι έχει συμβεί», είπε ο Μπάιντεν, προκαλώντας την άμεση αντίδραση της κινεζικής ηγεσίας.
Η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Μάο Νινγκ χαρακτήρισε «ανοιχτή πολιτική πρόκληση» τα σχόλια του Μπάιντεν, τα οποία παραβίασαν σοβαρά τα γεγονότα, το διπλωματικό πρωτόκολλο και την πολιτική αξιοπρέπεια της Κίνας. Οταν ρωτήθηκε αν ο Σι ήταν ενήμερος για τις κινήσεις του αερόστατου, η Μάο επανέλαβε την πάγια κινεζική θέση ότι η διέλευση του αερόστατου από τον εναέριο χώρο των ΗΠΑ ήταν ακούσια και προκλήθηκε από αίτια που η Κίνα δεν μπορούσε να ελέγξει (εννοούσε τα ρεύματα αέρα).
Ηταν μια ακόμη φραστική γκάφα, απ’ αυτές που προκαλούν τα μειωμένα -λόγω ηλικίας- αντανακλαστικά του Μπάιντεν; Υπάρχει διαφορετική προσέγγιση για τις σινοαμερικανικές σχέσεις ανάμεσα στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ; ‘Η ο Μπάιντεν (που είναι παλιά καραβάνα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής) εφαρμόζει την τακτική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο»;
Εμείς θα επιλέγαμε την τελευταία εκδοχή, όμως οι εικασίες και οι ερμηνείες δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη σημασία εν προκειμένω. Είναι πολιτικά αφελής όποιος πιστεύει πως επειδή πήγε ο Μπλίνκεν στο Πεκίνο και του έστρωσαν κόκκινο χαλί και είπαν (Αμερικάνοι και Κινέζοι) ωραία λόγια στις επίσημες δηλώσεις, εξαφανίστηκε ο σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα στα δυο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.
Ο ανταγωνισμός πηγάζει από τις συνέπειες της ανισόμετρης ανάπτυξης του ιμπεριαλισμού στο μονοπωλιακό του στάδιο. Η Κίνα είναι μια ανερχόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη που στηρίζεται κυρίως στην οικονομική της δύναμη (βιομηχανική παραγωγή, εμπόριο, εξαγωγή κεφαλαίου). Επιδιώκει να εγκαταστήσει μονοπωλιακό έλεγχο σε αγορές σε όλο τον πλανήτη και να δημιουργήσει δικές της ζώνες επιρροής. Αυτό δεν μπορεί να προκύψει από επέκταση σε νέες άγνωστες αγορές και περιοχές. Δεν υπάρχει εδώ και σχεδόν ένα αιώνα ούτε σπιθαμή γης που να μην έχει τεθεί υπό τον έλεγχο του μονοπωλιακού κεφάλαιου και των ιμπεριαλιστικών χωρών. Επομένως, ό,τι κερδίζει η Κίνα το χάνουν οι άλλοι ιμπεριαλιστές, πρωτίστως οι Αμερικανοί που ήταν «βασιλιάδες» στη ζώνη του Ειρηνικού.
Γι’ αυτό και ο ανταγωνισμός ΗΠΑ και Κίνας θα συνεχιστεί και θα βαθαίνει, ανεξάρτητα από τις διπλωματικές κινήσεις που γίνονται (και θα εξακολουθήσουν να γίνονται), με στόχο να μην εξελιχτεί πρόωρα αυτός ο ανταγωνισμός σε «θερμό», με χρήση των όπλων δηλαδή.
