Οι εκλογές στην Ερασιτεχνική ΑΕΚ ήταν το σημαντικότερο θέμα της περασμένης βδομάδας. Οπως ήταν αναμενόμενο, η κυριαρχία του ψηφοδελτίου που στήριξε ο Δημήτρης Μελισσανίδης ήταν καθολική και αποδεικνύεται από το 91% των ψήφων που κέρδισε. Εκτός όμως από τον μεγάλο νικητή, τις δηλώσεις του οποίου θα σχολιάσουμε στη συνέχεια, η εκλογική διαδικασία ανέδειξε και δυο μεγάλους χαμένους. Τον Δημήτρη Χατζηχρήστο και τον Θεμιστοκλή Νικολαΐδη. Ο πρώην πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και της Original, έχοντας χάσει τα ερείσματα που είχε στους οργανωμένους οπαδούς, αναγκάστηκε να υποστηρίξει το ψηφοδέλτιο Μελισσανίδη και μετά από παρασκηνιακές διαβουλεύσεις κατάφερε να περάσει δυο δικούς του υποψηφίους σε αυτό. Το εκλογικό αποτέλεσμα όμως έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, αφενός ότι δεν τον υπολογίζει καθόλου ο Μελισσανίδης και δεν του συγχωρεί το «πούλημα» που του έκανε στις εκλογές του 2005 και αφετέρου ότι έχει απομονωθεί, αφού οι «εκλεκτοί» του ήταν τελευταίοι σε σταυρούς και δεν εκλέχτηκαν.
Διαφορετικός ήταν ο «δρόμος» που διάλεξε ο Νικολαΐδης. Ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ, έχοντας χάσει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τον Μελισσανίδη, δεν πήγε καν να ψηφίσει, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο ότι στην παρούσα φάση δε θέλει να έχει καμία σχέση με την ΑΕΚ. Το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή την υπόθεση Ψωμιάδη, ο Νικολαΐδης είχε προσπαθήσει εμμέσως πλην σαφώς να μπλοκάρει τη διαδικασία πτώχευσης, δείχνοντας ταυτόχρονα την πρόθεσή του να αποτελέσει την αντιπολίτευση στα σχέδια του Μελισσανίδη. Είδε όμως ότι οι υποστηρικτές του είναι ελάχιστοι και προτίμησε να αποσυρθεί ήσυχα-ήσυχα στο παρασκήνιο.
Επειδή όμως η ιστορία γράφεται από τους νικητές, θα μπούμε στον πειρασμό και θα σχολιάσουμε τις θέσεις του νέου ισχυρού άντρα της ΑΕΚ, ξεκινώντας από την τελευταία φράση της δήλωσής του: «Ολοι μαζί να ξεχρεώσουμε το χρέος μας». Από τη φράση αυτή προκύπτει ότι ίδιος θεωρεί χρέος του να ασχοληθεί με την ΑΕΚ και να τη βοηθήσει να βγει από τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι παραδέχεται ότι η μη ενασχόλησή του με την ομάδα από το 1999 μέχρι σήμερα ήταν λάθος και ιδιαίτερα η απόφασή του να μην ασχοληθεί με την ομάδα το καλοκαίρι του 2004 και να αφήσει τον Νικολαΐδη να πάρει τα ηνία. Αρα, το πρώτο που πρέπει να κρατήσουμε και να σχολιάσουμε είναι γιατί είπε τότε όχι και σήμερα λέει ναι.
Οσον αφορά το σύνολο της δήλωσης Μελισσανίδη, είναι ένα πολύ καλά διατυπωμένο κείμενο που καλεί σε ενότητα όλους τους ΑΕΚτζήδες για να δημιουργηθεί μια ΑΕΚ που δεν θα παρακαλάει αλλά θα απαιτεί και μια ΑΕΚ που δεν θα εξαρτάται από κανέναν και θα έχει «βαριά» φανέλα σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζεται. Βάζει και δυο βασικούς στόχους: να επανέλθει η ομάδα όσα πιο γρήγορα γίνεται στη Super League και να γίνει γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για το γενικό μέρος της δήλωσης δεν χρειάζεται να κάνουμε κανένα σχόλιο, γιατί θα μπορούσε να το είχε γράψει οποιοσδήποτε από τους πρώην «σωτήρες» της ΑΕΚ και σε οποιαδήποτε εποχή. Για τους στόχους θα πούμε ότι όσον αφορά την γρήγορη επιστροφή δεν πρέπει να τη θεωρούμε στόχο, αφού η επιστροφή στη Super League σε δυο χρόνια θα ήταν ο στόχος και οποιουδήποτε καπιταλιστή θα αποφάσιζε να μπει μπροστά και να προσπαθήσει να βγάλει την ομάδα από το αδιέξοδο. Οσον αφορά την κατασκευή νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, ας με συμπαθάνε οι φίλαθλοι της ΑΕΚ, αλλά η ταπεινή μου άποψη είναι ότι ο Μελισσανίδης πολύ δύσκολα θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει στον κόσμο της ΑΕΚ. Σε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης, που δεν υπάρχει φράγκο στην πιάτσα, οι πιθανότητες να βρεθεί το ποσό που χρειάζεται για να γίνει το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι ελάχιστες. Από τη στιγμή όμως που δεν δεσμεύεται στον κόσμο της ΑΕΚ, που για μια ακόμα φορά θα βάλει το χέρι στην τσέπη και θα αποτελέσει το βασικό (για να μην πού-με το μοναδικό) χρηματοδότη, ότι όταν η AEK επιστρέψει στην Super League θα φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα που θα προσπαθήσει να σπάσει το μονοπώλιο του Ολυμπιακού, έπρεπε να βρει κάτι εξίσου σημαντικό για να πείσει τον κόσμο της ΑΕΚ να πάει στο γήπεδο και να αγοράσει διαρκείας.
Παίζει λοιπόν με τον καημό και την επιθυμία των οπαδών της ΑΕΚ, για να εδραιώσει την κυριαρχία του. Γνωρίζει πολύ καλά ότι για δυο τουλάχιστον χρόνια έχει πίστωση χρόνου, αφού η μοναδική του «υποχρέωση» είναι να ανεβαίνει η ομάδα τις κατηγορίες, και βάζει ένα πιασαρικό στόχο, γνωρίζοντας ότι κανένας δε θα του ζητήσει ευθύνες. Ας μην ξεχνάμε ότι το 2004, όταν η ΑΕΚ ήταν σε μια παρόμοια κατάσταση, ο Μελισσανίδης έκανε πίσω, δε δέχτηκε να μπει μπροστά και δήλωσε: «Οποιος πάρει τώρα την ΑΕΚ θα πρέπει να είναι ή τρελός ή λαμόγιο». Τι άλλαξε τώρα και μπαίνει μπροστά και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης; Γιατί θεωρεί ότι ξεπλήρωσε το «χρέος» του; Ο λόγος είναι πολύ απλός. Το 2004 ο κόσμος της ΑΕΚ είχε την απαίτηση από όποιον αναλάμβανε τις τύχες της ομάδας, να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη και να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική ομάδα, κόντρα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, ενώ σήμερα οι οπαδοί της ΑΕΚ ψάχνουν κάποιον που απλώς θα συντηρεί την ομάδα μέχρι να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία. Τότε έπρεπε να κάνει άμεσα έργα και να κριθεί από αυτά. Σήμερα αρκούν δηλώσεις και «σχέδια» επί χάρτου για τη δημιουργία μιας μεγάλης και ανεξάρτητης ΑΕΚ. Τότε το «χρέος» είχε κόστος, σήμερα αρκούν τα λόγια και οι προθέσεις. Δεν χρειαζόταν συνεπώς πολλή σκέψη για να πάρει την απόφαση της επιστροφής. Αλλωστε, είναι άλλο τα χρέη που πρέπει να τα πληρώσεις και άλλο το χρέος που πρέπει να το ξεχρεώσεις.
Κος Πάπιας
papias@yahoo.gr
ΥΓ. Στο προηγούμενο φύλλο είχαμε γράψει για τη συνεργασία των οπαδών των τριών μεγάλων ομάδων της Ισταμπούλ κόντρα στις δυνάμεις καταστολής του Ερντογάν. Παρά την έχθρα τους, κατάφεραν να βρουν τον τρόπο να συνεργαστούν και αυτό είναι ένα μήνυμα ότι η νεολαία των γηπέδων δεν είναι για «πέταμα», ούτε είναι μάταιο να προσπαθούμε να την πείσουμε να αφήσει τα ψεύτικα λάβαρα του κάθε καπιταλιστή που έχει στην ιδιοκτησία του την ομάδα που αγαπούν και να πάρει θέση κάτω από τα λάβαρα των λαϊκών αγώνων. Στη φωτογραφία οπαδοί των τριών ομάδων ποζάρουν ενωμένοι στην πλατεία Ταξίμ.