Οι διεργασίες στον χώρο του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και ο «τυφώνας» Ιβάν Σαββίδης εμφανίζεται έτοιμος και αποφασισμένος να αναλάβει τη διοίκηση του εξωαγωνιστικού κυκλώματος που καθορίζει τις εξελίξεις. Ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, διαθέτοντας ζεστό χρήμα και έχοντας τις πλάτες της κυβέρνησης, έχει ξεπεράσει κάθε φραγμό και κάθε τυπικότητα και δηλώνει με λόγια, πράξεις και έργα ότι θα είναι ο επόμενος κουμανταδόρος που θα ελέγχει την «παράγκα».
Οσοι δεν ασχολούνται συστηματικά με τα δρώμενα στον χώρο είναι πολύ πιθανό να απορούν για την «ωμότητα» των δηλώσεων του Σαββίδη. Το ερώτημα που τους γεννιέται είναι: όταν στο παιχνίδι συμμετέχουν Μαρινάκης, Μελισσανίδης και Αλαφούζος, πώς είναι τόσο σίγουρος ο θαυμαστής του Αλέξη για την επικράτησή του; Αν και απόλυτα λογικό, το ερώτημα για τους γνωρίζοντες τις εξελίξεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των καπιταλιστών που έχουν στην ιδιοκτησία τους τις μεγάλες ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Ο Σαββίδης εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον «χώρο» που του παραχωρούν οι τρεις ανταγωνιστές του και τη συμφωνία που -όπως όλα δείχνουν- έχει κάνει με τον Μαρινάκη. Εχει καταφέρει να κινεί τα περισσότερα νήματα στην ποδοσφαιρική πιάτσα και κατά συνέπεια να φαντάζει σαν το ακλόνητο φαβορί στη μάχη για τον έλεγχο του ποδοσφαιρικού κυκλώματος.
Αν δούμε μεμονωμένα καθένα από τους ανταγωνιστές του Σαββίδη, θα διαπιστώσουμε ότι ο καθένας για διαφορετικούς λόγους δεν έχει τη δύναμη να τον αμφισβητήσει. Ξεκινώντας από τον Αλαφούζο και τους πράσινους, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει σχεδόν όλους τους υποστηρικτές τους στο παρασκήνιο και συγκαταλέγονται στις ισχυρές ομάδες λόγω του ιστορικού βάρους και του όγκου των οπαδών της ομάδας. Σε συνδυασμό με την άσχημη οικονομική κατάσταση που βρίσκονται, οι πράσινοι δεν μπορούν να επηρεάσουν αυτόνομα και επί της ουσίας έχουν «βοηθητικό» και όχι πρωταγωνιστικό ρόλο.
Συνεχίζοντας με τους κιτρινόμαυρους και τον Μελισσανίδη, τα δεδομένα αλλάζουν. Πλέον η παρουσία της ΑΕΚ στα εξωγηπεδικά έχει αυξηθεί αρκετά και σε συνδυασμό με τις διασυνδέσεις του Γατούλη έχει ενισχυθεί σημαντικά η δυνατότητά της να παρεμβαίνει στα δρώμενα, χωρίς όμως να μπορούν οι κιτρινόμαυροι να κάνουν παιχνίδι μόνοι τους. Ενας ακόμη παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο στη μειωμένη (σε σχέση με το Σαββίδη) ισχύ της ΑΕΚ είναι η διαφαινόμενη αλλαγή των επιχειρηματικών πλάνων του Γατούλη, ο οποίος, κατά την ταπεινή γνώμη της στήλης, ψάχνει τρόπο απεμπλοκής από την ΑΕΚ.
Κλείνουμε με τους ερυθρόλευκους και τον Μαρινάκη, οι οποίοι είχαν την απόλυτη κυριαρχία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι ερυθρόλευκοι παραμένουν οι μοναδικοί που μπορούν να αντιμετωπίσουν «μετωπικά» τον Σαββίδη, έχουν επιλέξει όμως να έρθουν σε συμφωνία μαζί του και να τον αφήσουν να είναι αυτός που θα κάνει το κουμάντο στην «παράγκα», έχοντας εξασφαλίσει σαν αντάλλαγμα ότι θα διατηρήσουν σε σημαντικό βαθμό τη σφαίρα επιρροής τους και κατά συνέπεια τα προνόμιά τους. Αν μάλιστα αληθεύουν οι φήμες ότι ο Μαρινάκης ετοιμάζει τη διάδοχη κατάσταση, επειδή σκοπεύει να μετακομίσει στην Αγγλία και να αναλάβει τις τύχες της Νότινγχαμ Φόρεστ, τότε ο δρόμος για τον έλεγχο της εξωαγωνιστικής ποδοσφαιρικής πιάτσας, δεν είναι απλά βατός για τον Σαββίδη αλλά και στρωμένος με ροδοπέταλα.
Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και το γεγονός ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή ο Σαββίδης ρίχνει τα περισσότερα φράγκα στην πιάτσα. Αυτή η παράμετρος είναι αρκετά σημαντική, αφού, όπως είναι γνωστό, οι ανιδιοτελείς εργάτες του ελληνικού ποδοσφαίρου προτιμούν τα φράγκα από τη δόξα. Συνυπολογίζοντας συνεπώς όλες τις παραμέτρους που έχουμε αναφέρει και προσθέτοντας την ισχύ που του δίνουν και οι οπαδοί της ομάδας του, μπορούμε να πούμε ότι ο θαυμαστής του Αλέξη κάνει το παιχνίδι του σχεδόν μόνος και για τον λόγο αυτό δείχνει αυτή την αλαζονεία και την «ωμότητα» στις δηλώσεις του.
Ολα δείχνουν ότι για πρώτη φορά από τη σύσταση του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου το κουμάντο ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα και μένει να δούμε την αντίδραση του αθηναϊκού κατεστημένου, το οποίο θα βρίσκεται πλέον σε θέση άμυνας και δεν θα είναι αυτό που θα καθορίζει τις εξελίξεις.
Κος Πάπιας
papias@eksegersi.gr
Είναι συχνό φαινόμενο στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό, οι πρόεδροι των ομάδων να σκέπτονται και να αποφασίζουν με το θυμικό και όχι με «καθαρό» μυαλό, θυμίζοντας περισσότερο φανατικό οπαδό της ομάδας και λιγότερο καπιταλιστή ιδιοκτήτη. Ομως, ο τρόπος με τον οποίο ο ισχυρός άνδρας της πράσινης ΚΑΕ, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αποφάσισε να τιμωρήσει τους παίχτες του Παναθηναϊκού για τον αποκλεισμό τους από τη Φενέρμπαχτσε και την πολύ άσχημη αγωνιστική εικόνα που παρουσίασαν και στους τρεις αγώνες, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Με εντολή Γιαννακόπουλου, η διοίκηση των πράσινων ακύρωσε τα αεροπορικά εισιτήρια της επιστροφής και υποχρέωσε τους παίχτες της ομάδας να γυρίσουν οδικώς με πούλμαν (η απόσταση Ιστανμπούλ – Αθήνα είναι 1.100 χιλιόμετρα και η διάρκεια του ταξιδιού 11 ώρες χωρίς ενδιάμεσες στάσεις). Σύμφωνα με δημοσιεύματα σε εφημερίδες και σάιτ που έχουν στενούς δεσμούς με την πράσινη διοίκηση, ο πραγματικός λόγος που πάρθηκε αυτή η «ακραία» απόφαση ήταν η κακή εξωγηπεδική ζωή ορισμένων παιχτών και τα συνεχή παραπτώματα που ταλαιπωρούσαν αρκετό καιρό την ομάδα. Βασικός στόχος ήταν να σταλεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους αδιάφορους παίχτες και να αφυπνιστεί η ομάδα ενόψει της μάχης που θα δώσει στο ελληνικό πρωτάθλημα για την κατάκτηση του τίτλου.
Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί ντροπή για την ιστορία του Παναθηναϊκού και αντιμετωπίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των πράσινων οπαδών με σκεπτικισμό και από το σύνολο των οπαδών των άλλων ομάδων με ιδιαίτερα σκωπτικό τρόπο. Το διαδίκτυο γέμισε με σκίτσα, φωτομοντάζ, μηνύματα και ατάκες που τρολάρανε και διακωμωδούσαν τον Γιαννακόπουλο και την πράσινη διοίκηση.
Εκτός από την επικοινωνιακή ήττα και το πλήγμα στο πρεστίζ του Γιαννακόπουλου, η απόφασή του δημιούργησε στην ομάδα περισσότερα προβλήματα από αυτά που φιλοδοξούσε να λύσει. Τέσσερις παίχτες αρνήθηκαν να ακολουθήσουν την αποστολή και επέστρεψαν στην Αθήνα αεροπορικώς με δικά τους έξοδα και έφτασαν ένα βήμα πριν την απομάκρυνσή τους από την ομάδα, η οποία αποτράπηκε μπροστά στον κίνδυνο παραίτησης του προπονητή (ο Πασκουάλ έβαλε βέτο για να μην τιμωρηθούν οι παίχτες). Τελικά, αποφασίστηκε να μην επιβληθούν κυρώσεις (θα επιβληθούν στο άμεσο μέλλον), με το επιχείρημα ότι αυτό ήταν απαίτηση του κόσμου του Παναθηναϊκού, προκειμένου η ομάδα να δώσει πλήρης τη μάχη για την κατάκτηση του τίτλου.
Αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο θέμα (έστω και καθυστερημένα) για να θυμίσουμε για μια ακόμη φορά ότι ο κάθε καπιταλιστής ιδιοκτήτης θεωρεί ότι η ομάδα είναι προσωπικό του «παιχνίδι» και επομένως έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να ενεργεί όπως θέλει, αδιαφορώντας για το όνομα και την ιστορία της, με το επιχείρημα ότι πληρώνει τα έξοδά της.
Ουδέν σχόλιο. Οποιος έχει διαβάσει τη συνέντευξη Σαββίδη στο Πρώτο Θέμα μπορεί να καταλάβει το νόημα της φωτογραφίας.