Η είδηση που κυριαρχεί στην αθλητική επικαιρότητα είναι η απόφαση των ομάδων που συμμετέχουν στο Champions League και στο Europa League να προσφέρουν 1 ευρώ από κάθε εισιτήριο που θα πουλήσουν στην πρεμιέρα των διοργανώσεων και τα έσοδα που θα συγκεντρωθούν να δοθούν στους πρόσφυγες από τη Συρία. Η αρχική πρόταση έγινε από την πορτογαλική Πόρτο, στηρίχτηκε επικοινωνιακά από τη Μπάγερν Μονάχου (η διοίκηση της γερμανικής ομάδας ανακοίνωσε και άλλα μέτρα βοήθειας προς τους πρόσφυγες από τη Συρία) και συμφώνησαν με αυτή και οι 80 ομάδες που θα συμμετέχουν στις δυο ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η απόφαση των ομάδων έχει και θεσμική κάλυψη αφού ανακοινώθηκε από το συλλογικό όργανο των ευρωπαϊκών ομάδων, την European Club Association (ECA), στην οποία συμμετέχουν οι περισσότερες από τις ευρωπαϊκές ομάδες και έχει πρόεδρο τον εκτελεστικό διευθυντή της Μπάγερν Καρλ Χάιντς Ρουμενίνγκε. Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί ο τρόπος διάθεσης των εσόδων που θα συγκεντρωθούν (υπολογίζονται σε 2-2,5 εκατ. ευρώ), αφού η ECA βρίσκεται σε διαβουλεύσεις με την ΟΥΕΦΑ, η οποία αναμένεται να πάρει αντίστοιχες πρωτοβουλίες.
Αυτή η πρωτοβουλία των ευρωπαϊκών ομάδων, όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό, έτυχε θερμής υποδοχής από τη συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων. Οι σκληρές φωτογραφίες με τα δεκάδες παιδιά που ξεψύχησαν στα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου συγκλόνισαν τους λαούς της Ευρώπης και ανάγκασαν το ευρωπαϊκό «ιερατείο» και τις κυβερνήσεις να «σπάσουν» τη σκληρή γραμμή των κλειστών συνόρων και να επιτρέψουν σε έναν αριθμό προσφύγων από τη Συρία να φτάσει στο κέντρο της Ευρώπης.
Οι λόγοι που οδήγησαν σ’ αυτή την επιλογή το ευρωπαϊκό ιερατείο είναι εκτός των «καθηκόντων» της αθλητικής στήλης και δε θα επεκταθούμε περισσότερο. Ομως αυτό που πρέπει να σχολιάσουμε είναι τα «αντανακλαστικά» της ECA, που εναρμονίστηκε με τη νέα γραμμή και ανακοίνωσε την πρωτοβουλία της για τους πρόσφυγες, σπάζοντας το δόγμα του «ΝΟ Politica», που έχει επιβάλλει η ΟΥΕΦΑ. Σ’ αυτό το σημείο, κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, βρίσκεται η ουσία της πρωτοβουλίας της ECA.
Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν η πολιτική διάσταση της πρωτοβουλίας, όσο και αν προσπαθούν να την παρουσιάσουν σαν μια καθαρά ανθρωπιστική πράξη. Γιατί λοιπόν η ΟΥΕΦΑ, που είναι άτεγκτη σε αυτά τα θέματα, δεν έχει βγει να την καταδικάσει; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Η πρωτοβουλία της ECA είναι μέσα στο πλαίσιο της επίσημης αστικής πολιτικής, έχει σαν στόχο να προβάλει την ανθρωπιστική διάσταση του προσφυγικού και να αποπροσανατολίσει τους λαούς και τη νεολαία της Ευρώπης από τις αιτίες που γεννούν το προσφυγικό και την κοινωνικοπολιτική του διάσταση. Κατά συνέπεια, όχι μόνο δε θα καταδικαστεί, αλλά θα προβληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο.
Εχουμε γράψει και στο παρελθόν ότι το δόγμα του «NO Politica» αφορά τις πολιτικές πράξεις που θέτουν ή μπορεί να θέσουν σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη πολιτική των καπιταλιστών. Ο στόχος τους είναι να μην επιτρέψουν τη «ζύμωση» των αντικαπιταλιστικών και αντιφασιστικών ιδεών στις εξέδρες των γηπέδων, στις οποίες δραστηριοποιούνται εκατοντάδες χιλιάδες νεολαίοι που ανήκουν στην εργατική τάξη. Λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση της πρωτοβουλίας Μπάγερν (όπως έχει πολιτογραφηθεί από τον αθλητικό Τύπο), οι παίχτες της Ζανκτ Πάουλι και της Ντόρτμουντ σήκωσαν ένα πανό που έγραφε «καλώς ήρθατε πρόσφυγες», παρόμοιο με αυτό που σήκωσαν οι οπαδοί του Ηρακλή στον αγώνα με την Καλλονή στη Μυτιλήνη: «καλώς ήρθατε πρόσφυγες, άντε γαμηθείτε τουρίστες» (τα πανό φαίνονται στις φωτογραφίες). Οι ενέργειες αυτές «θάφτηκαν» από τον αθλητικό Τύπο για τον απλό λόγο ότι δεν ήταν ελεγχόμενες και έβγαιναν έξω από το ανθρωπιστικό πλαίσιο που ήθελε να επιβάλει η επίσημη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να βλέπουμε τις πρωτοβουλίες τύπου Μπάγερν και να ξεσκεπάζουμε το βρόμικο ρόλο που παίζουν. Από τη στιγμή που τις αγκαλιάζει και τις προωθεί ο εσμός της αστικής δημοκρατίας, έχουμε ένα λόγο για να ψάχνουμε την ουσία του ζητήματος. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αστική τάξη θα προσπαθήσει και αυτή να στρατολογήσει νεολαίους από τις εξέδρες των γηπέδων. Προσπάθησε στο παρελθόν να στήσει ναζιστικές και φασιστικές συμμορίες χωρίς μεγάλη επιτυχία, τώρα προσπαθεί να επιβάλλει το δόγμα «NO Politica», στο μέλλον θα προσπαθήσει κάτι καινούργιο. Και αν πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες, θα πρέπει να αγωνιστούμε για να πάψουν μια και καλή οι αιτίες που γεννούν το πρόβλημα, θα πρέπει να αγωνιστούμε για να γκρεμίσουμε το σάπιο σύστημα που λέγεται καπιταλισμός.
Κος Πάπιας
papias@eksegersi.gr
Να δούμε πίσω από τη βιτρίνα
Η μέχρι στιγμής αγωνιστική εικόνα της εθνικής ομάδας μπάσκετ στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για μια πορεία ακόμη και μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Η ενίσχυση από τους τρεις παίχτες του ΝΒΑ (Καλάθης, Κουφός, Αντετοκούνμπο) έχει δώσει μεγάλη δύναμη πυρός εντός και εκτός ρακέτας και η σημερινή ομάδα είναι ίσως η πιο πλήρης στην ιστορία της Εθνικής. Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει το προπονητικό τιμ να «παντρέψει» τις διαφορές που υπάρχουν στον τρόπο παιχνιδιού ανάμεσα στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και το ΝΒΑ και να δημιουργήσει ένα ομοιογενές σύνολο.
Αυτό που θα πρέπει να σχολιάσουμε είναι η «προετοιμασία» από την πλευρά του προέδρου της ΕΟΚ Γιώργου Βασιλακόπουλου και της παρέας του προκειμένου να εκμεταλλευτούν μια επιτυχία της ομάδας για να προβληθούν. Ηδη στα διαδίκτυο κυκλοφορούν σχόλια και «αναλύσεις», που τονίζουν την διαφορά μεταξύ της ποδοσφαιρικής και της μπασκετικής εθνικής ομάδας και προσπαθούν να τη συνδυάσουν με τη σοβαρότητα που δουλεύουν οι μπασκετικοί παράγοντες σε σχέση με την ανυποληψία των ποδοσφαιρικών.
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Η παραγωγή παιχτών στο ελληνικό μπάσκετ είναι διαρκώς μειωμένη και παρά την πρόσφατη επιτυχία της Εθνικής Εφήβων, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, η κατάσταση εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Το αγωνιστικό επίπεδο πέφτει συνεχώς, το θέαμα που προσφέρουν οι ομάδες είναι κατά πολύ χειρότερο σε σχέση με το παρελθόν, αρκετές ομάδες ακόμη και της Α1 δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, η ψαλίδα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και τις υπόλοιπες ομάδες μεγαλώνει, ενώ αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των παιχτών που έχουν σαν πρώτη προτεραιότητα να παίξουν στο εξωτερικό και όχι στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο Βασιλακόπουλος έχει καταφέρει να είναι κυρίαρχος, αφού ο στόχος του μεταλλίου δεν επιτρέπει «εντάσεις» και φιλονικίες, όμως αν θέλουμε να μιλήσουμε πραγματικά για μπάσκετ, θα πρέπει να ασχοληθούμε με την ουσία και όχι με τη βιτρίνα.