Δε θ’ ασχοληθούμε και δε θ’ αναλύσουμε ούτε την απόφαση του υφυπουργού Αθλητισμού Γιάννη Ανδριανού να αναβάλει όλους τους επίσημους αγώνες του Σαββατοκύριακου, λόγω του θανάτου του Κώστα Κατσούλη (ο άτυχος οπαδός του Εθνικού που είχε δεχτεί δολοφονική επίθεση από οπαδούς του Ηροδότου και για αρκετές μέρες έδινε αγώνα ζωής και θανάτου, όμως δεν κατάφερε τελικά να κρατηθεί στη ζωή), ούτε τις αντιδράσεις, τις δηλώσεις και τις «αναλύσεις» για την απόφαση αυτή. Στο προηγούμενο φύλλο, με αφορμή τον θανάσιμο όπως αποδείχτηκε τραυματισμό του άτυχου οπαδού του Εθνικού, γράψαμε ότι ο πάτος δεν είναι το τέλος της απαξίωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου και αυτό είναι το μοναδικό σχόλιό μας για όσα ακούσαμε και διαβάσαμε σχετικά με την απόφαση αναβολής. Θ’ αναφερθούμε, όμως, στο τελευταίο αντίο των οπαδών του Εθνικού και στην απόφαση της οικογένειάς του να ζητήσει, αντί για στεφάνια στη κηδεία του, να συγκεντρωθούν χρήματα για ενίσχυση δομών αλληλεγγύης.
Μια μοναδική εμπειρία ζωής έζησαν όσοι έτυχε να ταξιδέψουν από τον Πειραιά προς τα Χανιά την περασμένη Τρίτη. Οι δεκάδες οπαδοί του Εθνικού, οι συγγενείς και οι σύντροφοί του από τους κοινωνικούς αγώνες, που συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά, στο χώρο που φεύγουν τα καράβια για την Κρήτη, φρόντισαν να κάνουν το τελευταίο ταξίδι του Κώστα από τον Πειραιά στα Χανιά να μοιάζει με συνάντηση οπαδών σε εξέδρα γηπέδου. Ανθρωποι κάθε ηλικίας, ντυμένοι στα χρώματα της αγαπημένης τους ομάδας, με τα μπλουζάκια των «Πινέζων» (οι οργανωμένοι οπαδοί του Εθνικού έχουν το παρατσούκλι Πινέζες), μετέτρεψαν το λιμάνι σε πέταλο και είπαν το ύστατο αντίο στον αγαπημένο τους φίλο με συνθήματα, καπνογόνα, σημαίες, κασκόλ και με δάκρυα στα μάτια. Αλλωστε, οι περισσότεροι απ’ αυτούς τα ραντεβού τους με τον Κώστα τα έδιναν στην εξέδρα κάποιου γηπέδου για να παρακολουθήσουν τους αγώνες του Εθνικού.
Το πανό που υψώθηκε στην αποβάθρα Ε3 με το σύνθημα «Η δολοφονία σου να βασανίζει τις συνειδήσεις των υπευθύνων για την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Καλό ταξίδι Κώστα» ήταν το μοναδικό στοιχείο, από το οποίο θα μπορούσε να καταλάβει κάποιος ότι βίωνε κάτι διαφορετικό από μια οπαδική εκδρομή. Το μοναδικό στοιχείο που «προσγείωνε» τους παρευρισκόμενους στη μίζερη πραγματικότητα και τους υπενθύμιζε ότι αποχαιρετούσαν για πάντα τον αγαπημένο τους φίλο και σύντροφο. Το μοναδικό στοιχείο που έδειχνε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι για να συμμετάσχουν σε μια τυπική οπαδική εκδρομή, αλλά για να συμμετάσχουν σε ένα πρωτότυπο και ιδιαίτερο τελευταίο αντίο στο φίλο και σύντροφό τους.
Σε άμεση συνάρτηση με τον ιδιαίτερο τρόπο που οι οπαδοί του Εθνικού τίμησαν με την παρουσία τους και είπαν το τελευταίο αντίο ήταν και η απόφαση της οικογένειάς του να τιμήσει την μακροχρόνια αγωνιστική διαδρομή και την αντιφασιστική δράση του Κώστα, ζητώντας από φίλους και συντρόφους να μην καταθέσουν στεφάνια, αλλά να δηλώσουν με έμπρακτο τρόπο την αλληλεγγύη τους προς τους μετανάστες, ενισχύοντας οικονομικά το «Ανοιχτό σχολείο μεταναστών Πειραιά» ή «οποιαδήποτε δομή υποστηρίζει αδύναμους ανθρώπους». Στη φωτογραφία φαίνεται το χαρτί αναγγελίας της κηδείας του, με την επιθυμία της οικογένειας να μην υπάρξουν στεφάνια, αλλά έμπρακτη αλληλεγγύη.
Αν και επίσημα δεν έχει συνδεθεί η δολοφονική επίθεση που δέχτηκαν οι λιγοστοί οπαδοί του Εθνικού στο γήπεδο του Ηροδότου με τη δράση των νεοναζί, δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ο Κώστας Κατσούλης είχε στοχοποιηθεί από τους δολοφόνους του. Στην Αλικαρνασσό υπάρχει ο πιο μεγάλος και δυναμικός πυρήνας των νεοναζί στην Κρήτη. Σύμφωνα με κατά καιρούς δημοσιεύματα, ο πυρήνας της Αλικαρνασσού έχει την ευθύνη για τη δράση των ταγμάτων εφόδου σε ολόκληρη την Κρήτη και στην περιοχή αυτή υπάρχουν τα γραφεία που στεγάζεται η περιφερειακή οργάνωση της νεοναζιστικής συμμορίας. Ο Κατσούλης ήταν σίγουρα γνωστός για την αντιφασιστική του δράση, που ξεκινούσε από τα φοιτητικά του χρόνια στην Πάτρα, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τις φασιστικές ορδές των Ρέιντζερς και των Κενταύρων της ΟΝΝΕΔ, τη βραδιά που ο Καλαμπόκας και η συμμορία του δολοφονούσαν τον αγωνιστή καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα. Η αγωνιστική του πορεία συνεχίστηκε και στον Πειραιά, όπου το Γενάρη του 1996, μετά το τέλος αντιφασιστικής πορείας με αίτημα να μην ανοίξουν γραφεία της Χρυσής Αυγής, χτυπήθηκε μαζί με τον αδελφό του από τους νεοναζί, οι οποίοι με την ανοχή των μπάτσων είχαν βγει παγανιά και χτυπούσαν μεμονωμένους αγωνιστές, αλλά και στα Χανιά, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια. Εχοντας αυτή την πλούσια δράση στο κοινωνικό γίγνεσθαι, είναι πολύ πιθανό να είχε στοχοποιηθεί από τους νεοναζί, οι οποίοι όταν τον συνάντησαν στο γήπεδο φρόντισαν να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά. Να επιτίθενταιν πολλοί στους λίγους και να τσακίζουν αυτούς που αντιστέκονται.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι οπαδοί του Ηροδότου είχαν εμπλακεί ενεργά στις συμπλοκές μεταξύ οπαδών του ΟΦΗ και του Παναθηναϊκού, στις οποίες είχε χάσει τη ζωή του ένας οπαδός. Οπως περιγράφουν αυτόπτες μάρτυρες, οι περισσότεροι από αυτούς που επιτέθηκαν στους οπαδούς του Εθνικου είχαν επικεντρωθεί στον Κατσούλη και τον χτυπούσαν ακόμα και τραυματισμένο και πεσμένο στην εξέδρα. Είναι σίγουρο ότι οι μπάτσοι δε θα ψάξουν προς αυτή την κατεύθυνση και θα συνεχίσουν να συντηρούν την εκδοχή ότι πρόκειται για ένα ακραίο περιστατικό οπαδικής βίας, γι’ αυτό και οι φίλοι και σύντροφοί του στην Κρήτη θα πρέπει να ψάξουν περισσότερο το θέμα.
Κος Πάπιας
papias@eksegersi.gr
