Η προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος θα μείνει στην ιστορία, αφού είναι πολύ πιθανό να σηματοδοτήσει μια καινούργια εποχή για το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η διακοπή του αγώνα ΑΕΚ – Πανθρακικού, λόγω της εισβολής κιτρινόμαυρων οπαδών μετά το αυτογκόλ του Μπουγαΐδη, που έδωσε το προβάδισμα στο σκορ στην ομάδα της Θράκης, αν δεν έρθουν τα πάνω κάτω στην εκδίκαση της υπόθεσης από την αθλητική δικαιοσύνη, σημαίνει τον υποβιβασμό της ΑΕΚ στη Β’ Εθνική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τόσο για τους κιτρινόμαυρους όσο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Την επόμενη μέρα και κατά τη διάρκεια της βδομάδας, μέχρι τη στιγμή που έκλεισε η στήλη, οι «αναλύσεις» για τις αιτίες του διαφαινόμενου υποβιβασμού γέμιζαν τις στήλες των εφημερίδων. Αν κάποιος επιχειρούσε να καταγράψει τους υπαίτιους του υποβιβασμού σε αυτές τις «αναλύσεις», θα έβρισκε πολλούς. Την ανύπαρκτη διοίκηση, τους αλήτες οπαδούς, τον κακό σχεδιασμό της ομάδας το περασμένο καλοκαίρι, τους ανίκανους ποδοσφαιριστές που δεν έχουν τη συναίσθηση της φανέλας που φοράνε, τον Νικολαΐδη, την Original, το διαιτητή Τριτσώνη, την κακιά στιγμή, το πεπρωμένο και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Ομως, κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, ο πραγματικός λόγος που υποβιβάστηκε η ΑΕΚ είναι άλλος. Είναι η απαξίωση, οικονομική και αγωνιστική, του ελληνικού ποδοσφαίρου, που έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα και κανόνες στο πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα η ιστορία των ομάδων και το ειδικό βάρος που έχουν λόγω της ιστορίας τους να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και όλα να κρίνονται και να αξιολογούνται από το τι έχει να προσφέρει και ποιους μπορεί να επηρεάσει η ομάδα στις σημερινές συνθήκες τις οικονομικής κρίσης.
Αν πραγματικά θέλουμε να δούμε τα πράγματα με την ψυχρή λογική, θα πρέπει να συνδυάσουμε το διαφαινόμενο υποβιβασμό της ΑΕΚ με το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να βγει στην Ευρώπη. Για να το πούμε με πιο απλά λόγια, γιατί να μείνει στην κατηγορία η ΑΕΚ, που οι μέτοχοί της δεν έχουν βάλει ένα ευρώ για να τη σώσουν, και όχι ο Πανθρακικός, που έχει μια διοίκηση που ασχολείται με την ομάδα και ρίχνει και πέντε φράγκα στην πιάτσα; Γιατί να βγει στην Ευρώπη ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου, που βάζει το χέρι στην τσέπη μόνο όταν κρυώνει, και όχι ο Αστέρας Τρίπολης, που έχει ρίξει λίγο μεν αλλά ζεστό και υπαρκτό χρήμα στην αγορά;
Εχουμε γράψει πολλές φορές ότι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο τα πάντα κρίνονται από τα φράγκα και τα κέρδη που βάζουν στην τσέπη οι «ανιδιοτελείς εργάτες» που το υπηρετούν και ότι η ιστορία και τα ιδανικά της κάθε ομάδας έχουν αξία μόνο για τους οπαδούς της και για όσους θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο είναι άθλημα και όχι μπίζνα. Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης που βρισκόμαστε, τα λαμόγια που ζουν παρασιτώντας στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι λογικό να αδιαφορούν για το όνομα της ομάδας και να ενδιαφέρονται για τα φράγκα, ακόμη και αν είναι λίγα, που θα βάλουν στην τσέπη τους. Και αν θέλουμε να δούμε τα δεδομένα με την ψυχρή λογική του «ανιδιοτελή εργάτη» του ελληνικού ποδοσφαίρου, ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ δεν είναι πλέον ελκυστικές στους επίδοξους επενδύτες. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Αυτές οι ομάδες έχουν πίσω τους πολύ κόσμο και μεγάλη ιστορία, που κάνουν επιτακτική την ανάγκη του πρωταθλητισμού, γεγονός που προϋποθέτει ότι όποιος αναλάβει την ομάδα είτε θα πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη είτε να ακολουθήσει την τακτική του Αλαφούζου με τα μηνύματα στο διαδίκτυο και να δέχεται τα γαμόσταυρα των οπαδών της ομάδας και τα «χειρουργεία» από το εξωαγωνιστικό κύκλωμα. Τα λαμόγια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ξέρουν πολύ καλά ότι πολύ δύσκολα οι μεγάλες ομάδες θα βρουν «επενδυτές» να αναλάβουν την ευθύνη για την αναδιοργάνωσή τους, γνωρίζουν ότι το διοικητικό και οικονομικό αδιέξοδό τους θα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο και για το λόγο αυτό προσπαθούν να βρουν άλλες λύσεις και τρόπους για να κερδίσουν το «μεροκάματο».
Αρκεί να σκεφτούμε τα όσα διαδραματίστηκαν στο Φάληρο, στη διάρκεια του ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Οι ερυθρόλευκοι οπαδοί, έχοντας ως δεδομένο την τεράστια βαθμολογική διαφορά των δυο ομάδων (οι πράσινοι ήταν 37 βαθμούς πίσω), πίστευαν ότι ο αγώνας θα είναι περίπατος. Από την αγωνιστική εικόνα των δυο ομάδων ήταν φανερό ότι οι πράσινοι ήταν καλύτεροι και είχαν κλασικές ευκαιρίες για να πάρουν τη νίκη, γεγονός που δεν άρεσε καθόλου στον κόσμο του Ολυμπιακού, που ξέσπασε σε αποδοκιμασίες και συνθήματα εναντίον των παιχτών και του προέδρου της ομάδας. Οταν σύσσωμο το Καραϊσκάκη φώναζε συνθήματα όπως: «πόσο το έπαιξες, χοντρέ;» και «έκανες τον Θρύλο ΑΕΚακι, Μαρινάκη, Μαρινάκη» (μόνο στις εξέδρες των επίσημων δεν τα φώναζαν), μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δεν βρίσκεται επενδυτής για τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Ο Μαρινάκης παίζει μόνος του, έχει εξασφαλίσει την κυριαρχία της ομάδας του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οι ερυθρόλευκοι είχαν μια αξιοπρεπή πορεία και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και παρολαυτά αμφισβητήθηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο από τους οπαδούς της ομάδας. Ποιος λογικός «επενδυτής», λοιπόν, θα πάει να αναλάβει μια ομάδα που θα πρέπει να την κάνει ανταγωνιστική στον Ολυμπιακό του Μαρινάκη; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Κανένας, και γι’ αυτό τόσο καιρό ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε η ΑΕΚ έχουν καταφέρει να βρουν καινούργιο αφεντικό, παρά το γεγονός ότι θεωρούνται μαγαζιά γωνία, και έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε τύπους σαν τον Τσάκα και τον Βιντιάδη.
Κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, το επόμενο χρονικό διάστημα θα δούμε και άλλα έργα σαν το διαφαινόμενο υποβιβασμό της ΑΕΚ. Και αν κάποια στιγμή οι κινητοποιήσεις των οπαδών καταφέρουν να αποτρέψουν το μοιραίο, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σε κάποια άλλη χρονική στιγμή το πρόβλημα θα επανέλθει και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση. Ας υποθέσουμε ότι η ΑΕΚ κατορθώνει να αποφύγει τον υποβιβασμό, είτε με «πραξικόπημα» της αθλητικής δικαιοσύνης είτε μέσω της αναδιάρθρωσης των κατηγοριών (το σενάριο για αύξηση των ομάδων της Super League έπεσε στο τραπέζι την επόμενη του αγώνα ΑΕΚ – Πανθρακικός). Ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα; Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι μπορεί να δημιουργηθεί μια ομάδα καλύτερη από τη φετινή; Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι οι ΑΕΚάρες παράγοντες, που τόσο καιρό σφυρίζουν αδιάφορα και περιμένουν να πέσει η ομάδα για να την πάρουν χωρίς χρέη και να αναλάβουν το «βαρύ καθήκον» να την οδηγήσουν ξανά στη Super League, θα μπουν μπροστά για να αλλάξουν τα δεδομένα; Η απάντηση νομίζω ότι είναι μονολεκτική. Οχι. Κανένας δεν πιστεύει κάτι τέτοιο. Και δεν αναφερόμαστε σε όσους είμαστε άθεοι και δεν πιστεύουμε από θέση αρχών. Αναφερόμαστε στους αισιόδοξους που προσπα- θούν να βρουν τρόπους να σώσουν την ΑΕΚ από τον υποβιβασμό, ελπίζοντας ότι κάτι θα γίνει και θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Δυστυχώς γι’ αυτούς, στο ελληνικό ποδόσφαιρο και η ελπίδα έχει εδώ και καιρό πεθάνει.
Κος Πάπιας
papias@eksegersi.gr