Η Εύα Καϊλή στη φυλακή ζει έναν εφιάλτη, μια καταστροφή επειδή είναι αθώα. Το μόνο άτομο που την επισκέφθηκε την ημέρα των Χριστουγέννων ήταν ο πατέρας της. (…) Αυτό που μπορώ να πω είναι πως οι κατηγορίες είναι πολύ αόριστες και δεν βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά, αλλά μόνο στο γεγονός ότι τα χρήματα βρέθηκαν κάτω από την ίδια στέγη που μοιραζόταν η Εύα Καϊλή με τον σύντροφό της. (…) Μετά από όσα διάβασε στους φακέλους της έρευνας, αισθάνεται προδομένη. Το όνομά της χρησιμοποιήθηκε εν αγνοία της, πριν από την ημέρα της σύλληψης δεν γνώριζε τίποτα για τα χρήματα που βρέθηκαν στο σπίτι, τα χρήματα δεν ήταν δικά της ούτε τα φύλαγε. (…) Αυτό που γνωρίζει είναι ότι ο Παντσέρι γνώριζε και συνεργαζόταν με τον Τζόρτζι για πολλά χρόνια. Η Καϊλή, ωστόσο, δεν είχε ποτέ λάβει γνώση του βαθμού και του είδους της μεταξύ τους συνεργασίας και θα ήταν μια οδυνηρή έκπληξη για εκείνη αν οι κατηγορίες εναντίον τους επιβεβαιώνονταν στο δικαστήριο. (…) Ψήφισε πάντα σύμφωνα με τη συνείδησή της, ούτε ο Παντσέρι ούτε ο πατέρας του παιδιού της επηρέασαν ποτέ την ψήφο της. Η εγκαθίδρυση εμπορικών σχέσεων με το Κατάρ αποτελεί κεντρική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ευρώπη χρειάζεται το φυσικό αέριο του Κατάρ για να μην εγκλωβιστεί στο κρύο. Αφού ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ επισκέφθηκε το Κατάρ και είχε συνομιλίες σε ανώτατο επίσημο επίπεδο, αφού η πρόεδρος Μετσόλα συναντήθηκε επίσημα με έναν υπουργό του Κατάρ, αφού ο εκπρόσωπος της ΕΕ για τις εξωτερικές υποθέσεις Ζοζέπ Μπορέλ υποστήριξε δημοσίως τις εμπορικές σχέσεις με το Κατάρ, είναι υποκριτικό να ισχυρίζεται κανείς ότι η Καϊλή είχε προσωπική ατζέντα στο Κατάρ. Τη μία και μοναδική φορά που ψήφισε υπέρ της ελεύθερης εισόδου στην Ευρώπη χωρίς βίζα για άτομα από το Κατάρ, ακολούθησε την κεντρική πολιτική γραμμή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το αποτέλεσμα ήταν 70 ναι και 30 όχι, οπότε η ψήφος της δεν είχε καμία βαρύτητα. (…) Η καρδιά της αιμορραγεί κυριολεκτικά για το 22 μηνών παιδί της, το οποίο είναι μόνο του και μπορεί να στηρίζεται μόνο στον ηλικιωμένο παππού του.
Mιχάλης Δημητρακόπουλος
(Αν σκέφτεστε με θαυμασμό ότι ο Δημητρακόπουλος, εκτός από τέλεια Γαλλικά και τέλεια Αγγλικά, γνωρίζει τέλεια και τα Ιταλικά, θα σας απογοητεύσουμε. Με τη δημοσιογραφική μας εμπειρία σάς λέμε ότι η συνέντευξη στην Corriere della Sera έχει δοθεί με τη μορφή γραπτών ερωτήσεων και γραπτών απαντήσεων. Στα ελληνικά, προφανώς, όπως συνηθίζουν οι μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού, που είτε έχουν ανταποκριτές είτε συνεργάζονται με έλληνες δημοσιογράφους. Κατά τα άλλα, ακόμη και έναν πρωτοετή της Νομικής να ρωτήσετε, θα σας πει ότι τα υπερασπιστικά επιχειρήματα είναι απ’ αυτά που αρθρώνονται για την τιμή των όπλων σε μια υπόθεση που θεωρείται χαμένη από χέρι. Καλές οι αναφορές στον Μισέλ, τη Μετσόλα, τον Μπορέλ, αλλά αυτοί δεν πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη, ήτοι με τσάντες και βαλίτσες γεμάτες ευρώ. Μια τέτοια τσάντα κουβαλούσε και ο πατέρας της Καϊλή, όπως θυμόμαστε, οπότε το «εγώ δεν ήξερα τίποτα» καταρρίπτεται εξ ορισμού. Πίσω από τον Παντσέρι, την Καϊλή, τον Φραντσέσκο της και καναδυό άλλους θα κρυφτούν όλοι οι υπόλοιποι… ζωοκλέφτες του ευρωσυστήματος. Και όχι μόνο θα κρυφτούν, αλλά θα τεθούν επικεφαλής του όχλου δίνοντας τα συνθήματα: «Ντροπή σας! Να σαπίσετε στη φυλακή»)
