Πότε θα έρθει μια χρονιά
πότε θα έρθει η μέρα…
Κορακοζώητη η Μαργαρίτα Παπανδρέου, κλείνει τα 102 χρόνια της την Τρίτη 30 του Σεπτέμβρη. Κατά σύμπτωση(;), την ίδια μέρα του 1997 κυκλοφορούσε το βιβλίο της διαδόχου Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου «Δέκα χρόνια και 54 ημέρες», που αναφέρεται στη ζωή της με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ήταν σαν σήμερα (27 Σεπτέμβρη) του 1956, όταν αποκαλύφθηκε ότι η κρουαζιέρα των 110 εστεμμένων ένα χρόνο νωρίτερα, ζημίωσε το ελληνικό δημόσιο κατά 140.000 δολάρια. Αξιοσημείωτη προέκταση: ως ανταμοιβή για την κάλυψη που παρείχε ο εφοπλιστής Σταύρος Νιάρχος, του παραχωρήθηκε σύμβαση με ευνοϊκούς όρους, για εκμετάλλευση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά.
Κλείνουμε τα επετειακά και γενεθλιακά, με την υπόμνηση ότι την Πέμπτη (2 Οκτώβρη) κλείνει τα 71 χρόνια του ο -άλλος ένας, αλλά κορυφαίος- πολιτικός γυρολόγος Γρηγόρης Ψαριανός και την επόμενη κλείνει ομοίως τα 71 ο σουλτάνος της γείτονος.
Και αφού λέμε για τον σουλτάνο, ας σημειώσουμε το καψόνι που του έκανε ο πλανητάρχης αποκλείοντάς τον (όπως και τον άλλο αντιρρησία, τον Μακρόν) στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Για να μάθει να μην είναι αντι-ισραηλινός και να μη λέει τέτοια λόγια σε συνόδους κορυφής.
Πάει πάρα πολύς καιρός που χάθηκαν καμπόσοι
απ’ τους μεγάλους χορηγούς του υλικού της στήλης.
Μα να, θάμα κι αντίθαμα: για κάθε ένα χαμένο
δυο-τρείς άλλοι πετάγονται σαν της Λερναίας Ύδρας
τις κεφαλές. Και ρίχνονται στης παπαριάς τη μάχη
να ξεπεράσουν τ’ς αλλουνούς. Κι η στήλη δεν ξεμένει.
254 μύρια τα καθαρά κέρδη του Μυτιληναίου το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους. Είπαμε τίποτις;
Και βέβαια είναι αναρμόδια τα δικαστήρια κάθε βαθμίδας για να κρίνουν οτιδήποτε. Πού έγκειται η έκπληξη;
Μας αρέσει και το υπενθυμίζουμε: – Αν είσαι φτωχός και πιστεύεις ότι η κατάστασή σου αλλάζει επειδή πίνεις καφέ στα Starbucks, κινείσαι με uber και ψηφίζεις δεξιά, είσαι μ@λ@κ@ς. – Μα, Βάλτερ Μπένγιαμιν, δεν γίνεται να μπει αυτό στο βιβλίο! – Καλά, τότε γράψε “η αλλοτρίωση της ανθρωπότητας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που την κάνει να βιώνει την ίδια της την καταστροφή σαν αισθητική απόλαυση“…
Ποιος κακοήθης είν’ αυτός που βγαίνει και διαδίδει
πως όταν έκλεισε τ’ αυτιά και δέθηκε ο Δυσσέας
δεν ήταν για Σειρήνες, μον’ ήταν να μην ακούει
κείνου την τσιριχτή φωνή και πάει και τον πλακώσει.
Κυρ-Κούλη που επαίρεσαι για το gov.gr και τις διαβουλεύσεις, γιατί δεν μας λες και γι’ αυτή του νέου εργασιακού νομοσχεδίου και τα σχόλια που συγκέντρωσε από φορείς και πολίτες;
Μπορεί να μην έχεις να φας όλα τα μεσημέρια
αλλά έχεις το γκοβ τζι αρ που σου λύνει τα χέρια!
«Να μη γίνουμε ούτε Κωνσταντοπούλου ούτε Καρυστιανού» είπε η Άννα Διαμαντοπούλου υποκινούμενη από προαιώνιες σκοτεινές εσωτερικές διεργασίες (χωρίς καμία σεξιστική διάθεση).
Ω! Μα τι χώρα είν’ αυτή, τι νοικοκυροσύνη!
Με τέτοια διακυβέρνηση μόνο εμπιστοσύνη
μπορείς να έχεις στους θεσμούς, στο κράτος πέρα ως πέρα
κι ας μην μπορεί κανένας μας να δει μιαν άσπρη μέρα.
Πρόσφατα (23 του Σεπτέμβρη) ήταν η μέρα που το 1939 έφευγε από τον κόσμο ο Sigmund Freud και 34 χρόνια αργότερα τον ακολουθούσε ο Pablo Neruda. Λίγα δικά τους λόγια: «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης. Και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης» (Sigmund Freud). «Η ματαιοδοξία όλο μας ζητάει να υψωθούμε στον ουρανό ή να κάνουμε βαθιές σήραγγες άχρηστες κάτω απ’ τη γη. Κι έτσι λησμονούμε ασχολίες απολαυστικά τρυφερές, ξεχνάμε τις πάστες, δεν δίνουμε στον κόσμο να φάει» (Pablo Neruda).
Κοκκινοσκουφίτσα
