Μπορεί το Tσάμπιονς Λιγκ να ξεκίνησε με το νέο πολυδιαφημισμένο φορμάτ του, όμως το ομορφότερο γκολ της εβδομάδας το σημείωσε ένας σέντερ φορ που δεν αγωνίζεται σ’ αυτό.
Ο πανύψηλος νορβηγός ποδοσφαιριστής της Ρόζενμποργκ, Ολε Σέτερ, απέφυγε το στενό μαρκάρισμα των παραγόντων της Μακάμπι Χάιφα, και τους έτριψε στα μούτρα τους πρόταση εκατομμυρίων, δηλώνοντας:
«Δεν θέλω να μπουν ματωμένα χρήματα στον λογαριασμό μου. Θα ήταν εφιάλτης. Ηταν μια πρόταση [της Μακάμπι] που θα με έκανε οικονομικά ανεξάρτητο. Αλλά ούτε το ήθος ούτε οι αξίες μου μου επιτρέπουν να εκπροσωπήσω αυτή τη χώρα».
“I don’t want any blood money coming into my [bank] account”
28-year-old Norwegian footballer Ole Saeter said after he rejected an offer from Israeli club Maccabi Haifa.
“It is out of bounds to play in a country that behaves like this” pic.twitter.com/oAEU8h4ljN
— Leyla Hamed (@leylahamed) September 19, 2024
Η διοίκηση της Μακάμπι, που μετά την πώληση του Πιερό στην ΑΕΚ έψαχνε εναγωνίως έναν φορ για να τον αντικαταστήσει, ήρθε προφανώς σε συμφωνία με τη Ρόζενμποργκ για τη μεταγραφή του παίκτη, δεν περίμενε όμως το ισχυρότατο χαστούκι από τον ίδιο τον αθλητή.
Η είδηση θάφτηκε από όλα τα μεγάλα αθλητικά Μέσα (τα οποία, κατά τα άλλα, μας ενημερώνουν για απίθανες άχρηστες λεπτομέρειες από τη ζωή των αθλητών), γεγονός που επιβεβαιώνει πως στο βρώμικο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού σπανίζουν οι φωνές αθλητών που τοποθετούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πάνω από τα χρήματα.
ΥΓ. Η άρνηση του Σέτερ να αγωνιστεί σε μια ομάδα – εκπρόσωπο του σιωναζισμού καταδεικνύει την απανθρωπιά, την έλλειψη ηθικών αξιών αθλητών και παραγόντων του ελληνικού μπάσκετ, που δε διστάζουν, ακόμη και τώρα που το μόρφωμα έδειξε πλέον σε όλους το πραγματικό αποκρουστικό του πρόσωπο, να εργάζονται σε ομάδες του Ισραήλ ή να επιδιώκουν ανοικτή συνεργασία με αυτές. Κάποιοι δε από αυτούς κάνουν ακόμη και τώρα, που η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού προκαλεί τα παγκόσμια ανθρωπιστικά αισθήματα (να μιλήσουν για την Αντίσταση πάει πολύ), τους φιλειρηνιστές και έχουν το θράσος να μιλούν για «γέφυρες» φιλίας με τους σιωναζιστές του Ισραήλ.
Για να θυμηθούμε τον Μπρεχτ, μοιάζουν με ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους από το αρνί, χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Είναι ικανοποιημένοι αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι.
Γ.Ρ.
