Είχαμε την περίπτωση ενός ανθρώπου, που είχε υπηρετήσει δύο Κυβερνήσεις -την Κυβέρνηση Σαμαρά και την Κυβέρνηση Τσίπρα- ως Αρχηγός του Ναυτικού, ως αρχηγός του Στρατού, ως Υπουργός μετά. Είχε, δηλαδή, τα εχέγγυα να συμβολίζει ότι δεν είναι μια κομματική επιλογή και να ικανοποιεί αυτό που, εν πάση περιπτώσει, πολύς κόσμος και πολιτικοί αρχηγοί έλεγαν. […] Δεν θέλησε να τα «σπάσει» με τους πρώην συντρόφους του.
Γιάννης Οικονόμου
(Ο τύπος δεν ξέρει ούτε τα στοιχειώδη. Οτι δηλαδή -σύμφωνα με όσα διακηρύσσει η αστική δημοκρατία- οι στρατιωτικοί -και ιδιαίτερα οι ανώτατοι- δεν υπηρετούν κυβερνήσεις, αλλά το έθνος. Υποτίθεται πως οι προαγωγές τους και η τοποθέτησή τους σε ηγετικές θέσεις δεν είναι αποτέλεσμα κομματικής επιλογής, αλλά προκύπτει από αξιοκρατικές διαδικασίες. Αμ’ το άλλο; Αν οι συριζαίοι είναι «πρώην σύντροφοι» του Αποστολάκη, τότε η προσπάθεια του Μητσοτάκη να τον βάλει στην κυβέρνησή του ήταν καραμπινάτη «υπόθεση αποστασίας», όπως την κατήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ)
