♦ Από τα πολλά ευφάνταστα και επιτυχημένα που γέμισαν τους διαδικτυακούς «τοίχους».
♦ Στην οδό Απόλλωνος στην Κάτω Τούμπα έχει γραφεί το σύνθημα. Δηλωτικό μιας συνήθους σύγχυσης, σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από θεωρητική ένδεια και πολιτική «καγκουριά». Μια ματιά στο Διαδίκτυο, αντιγραφή μερικών σλόγκαν και τελειώσαμε με την πολιτική μόρφωση. Ο άνθρωπος ως ηθικό κατηγόρημα και όχι ως κοινωνικό ον, το οποίο δρα μέσα σε ιστορικά προσδιορισμένες συνθήκες, οι οποίες πρωτίστως προσδιορίζονται από την ουσία των σχέσεων παραγωγής. Και το κράτος ηθικοποιημένο, αναγορευμένο στο απόλυτο κακό. Αποσπασμένο από την οικονομική βάση επί της οποίας οικοδομείται ως μέρος του εποικοδομήματος.
♦ Εδώ (στη Σταδίου, λίγο πάνω από την Κλαυθμώνος το σύνθημα), έχουμε το θεωρητικό και πολιτικό πριμιτιβισμό να εμφανίζεται με αξιώσεις κοινωνικού προτάγματος! Κακοχωνεμένος ηδονισμός, πασπαλισμένος με μια εσάνς μπίτνικ ρεύματος και… ιδού το νόημα της ζωής. Δε χρειάζεται να κουραστείς μελετώντας (όχι υποχρεωτικά, ούτε κυρίως στο σχολείο), δε χρειάζεται να σε ενδιαφέρει αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό κίνημα. Η πάρτη σου, οι επιθυμίες της και οι εμπειρίες της μόνο…
♦ Ο άλλος (ή η άλλη) το τερμάτισε (το σύνθημα στη Βασιλίσσης Σοφίας, στο ύψος του Ευαγγελισμού). Μπορεί να νομίζει ότι κάνει χιούμορ (τρομάρα του), όμως οι αναφορές του (απουσιάζει προκλητικά «το κεφάλαιο») προδίδουν την πολιτική αγραμματοσύνη του
