♦ Δεν ξέρουμε αν ευθύνεται η τελευταία παράσταση της ανοικείωσης με τη «Ραψωδία σε Κόκκινο» για τη μετατροπή μιας φράσης της Ουλρίκε Μάινχοφ σε σύνθημα στην οδό Δροσοπούλου. «Οποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει», είχε γράψει σ' ένα άρθρο της η Μάινχοφ, αμέσως μετά τη δολοφονία του Ρούντι Ντούτσκε και αρκετά πριν η ίδια αναγκαστεί να περάσει στην παρανομία και να γίνει συνιδρύτρια της RAF. Η φράση υπήρχε στην παράσταση της ανοικείωσης (για την ακρίβεια υπήρχε ολόκληρο το σχετικό χωρίο), τοποθετημένο στο πλαίσιο της εποχής που γράφτηκε. Οταν μια φράση ενός ιστορικού προσώπου απομονώνεται από τα συμφραζόμενά της και κυρίως αποσπάται από την εποχή της και μετατρέπεται από σχετική σε απόλυτη αλήθεια, τότε -ακόμα κι αν η φράση δεν μετατραπεί στο αντίθετό της- χάνει κάθε αξία και μετατρέπεται σε δόγμα. Φανταστείτε να βγαίναμε και να γράφαμε συνθήματα με τη φράση «Ολη η εξουσία στα σοβιέτ». Κι αυτή έχει ιστορική αξία και επαναστατικό φορτίο πολύ μεγαλύτερο από τη φράση της Μάινχοφ. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σύνθημα σήμερα;
♦ Σαν να μην έφταναν τα «τιτιβίσματα» του ίδιου του Τραμπ, στο χορό μπήκε και το γραφείο Τύπου του Λευκού Οίκου. Τις ιδέες -αν κρίνουμε από τη σύνθεση του tweat πρέπει να τις δίνει ο ίδιος ο Τραμπ, που δε θέλει… κουλτουριάρικες δηλώσεις, αλλά σλόγκαν που να τα «καταναλώνει» ο ακροδεξιός αμερικανός ψηφοφόρος και στο τελευταίο χωριό. Από τη μια μεριά, λοιπόν, ο πρόεδρος που «έσβησε» το ISIS σκοτώνοντας τον Μπαγκντάντι και από την άλλη η ηγεσία των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο, με επικεφαλής την Πελόζι, που δεν έκανε τίποτα. Για την ακρίβεια έκανε: άνοιξε επίσημα τη διαδικασία για την καθαίρεση του Τραμπ. Κι αυτό είναι που τον πονάει περισσότερο από κάθε τι στον κόσμο.
♦ Συμφωνούμε και επαυξάνουμε. Κι είναι θετικό το γεγονός ότι εργατόκοσμος από το χώρο του εμπορίου εξακολουθεί να κινητοποιείται. Εστω κι αν οι κινητοποιήσεις έχουν μειοψηφικό χαρακτήρα, καθώς στους χώρους δουλειάς εξακολουθεί να βασιλεύει η τρομοκρατία των καπιταλιστών, με όπλο την απειλή της απόλυσης. Και για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, το μεγάλο όπλο των καπιταλιστών του εμπορίου είναι οι ορδές των «καταναλωτών» που ξαμολιούνται στις εμπορικές πιάτσες και τα μαγαζιά αυτές τις βρόμικες Κυριακές. Οι περισσότεροι δεν ψωνίζουν καν. Γιατί δεν τους περισσεύει φράγκο. Χαζεύουν απλά τις βιτρίνες και το εσωτερικό των μαγαζιών, υποκύπτοντας σε μια μόδα που επέβαλαν οι μεγάλοι καπιταλιστές του εμπορίου. Αδιαφορώντας για το ότι το δικό τους χάζεμα γυαλίζει τις αλυσίδες των συναδέλφων τους που εξαναγκάζονται να δουλεύουν κυριακάτικα.
