Διαδηλώσεις με νεκρούς στο Ιράκ

Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις στη Βασόρα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ. Η μόλυνση του πόσιμου νερού που τροφοδοτεί την πόλη των δυόμισι εκατομμυρίων κατοίκων με αστικά λύματα, που έστειλε στο νοσοκομείο χιλιάδες κατοίκους, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής, δίνοντας νέα ώθηση στις διαδηλώσεις που ξεκίνησαν την αρχή του καλοκαιριού.
 
Εκατοντάδες διαδηλωτές πυρπόλησαν τα γραφεία της περιφερειακής κυβέρνησης, ενώ τις τελευταίες μέρες εφτά διαδηλωτές έχουν σκοτωθεί και εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί από πυρά των ιρακινών δυνάμεων καταστολής.
 
Η οργή των διαδηλωτών στρέφεται ενάντια στις διαχρονικές και τεράστιες ελλείψεις των κρατικών υπηρεσιών, την εκτεταμένη και παροιμιώδη διαφθορά της κεντρικής και περιφερειακής κυβέρνησης, τις συνεχείς διακοπές στην ηλεκτροδότηση της περιοχής -ειδικά την καλοκαιρινή περίοδο- που κάνει αβίωτη την καθημερινότητα των κατοίκων λόγω των ιδιαίτερα ψηλών θερμοκρασιών, ενώ την εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων έρχονται να βαθύνουν οι συνεχείς διακοπές στην υδροδότηση και η μόλυνση του πόσιμου νερού. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται, παρά την κτηνώδη καταστολή από την κυβέρνηση της Βαγδάτης, που έχει αφήσει πίσω της 23 νεκρούς διαδηλωτές από τις 8 Ιούλη, παρά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού Χαϊντέρ Αλ Αμπάντι για διοχέτευση 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την κατασκευή υποδομών στην ευρύτερη περιοχή του νοτίου Ιράκ, τη δημιουργία 10.000 νέων θέσεων εργασίας στη βιομηχανία εξόρυξης πετρελαίου, τη δίωξη των ιρακινών μπάτσων που δολοφόνησαν τους διαδηλωτές και την απόλυση του υπουργού Ηλεκτρικής Ενέργειας. Κανείς δεν πιστεύει πια τις δηλώσεις της κυβέρνησης που ο λαός στο σύνολό του τη θεωρεί διεφθαρμένη ως το κόκαλο.
 
Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, που δεν περιορίζονται μόνο στη Βασόρα αλλά έχουν αγκαλιάσει όλο το νότιο Ιράκ, οι διαδηλωτές έχουν πυρπολήσει δεκάδες γραφεία όλων των μεγάλων πολιτικών κομμάτων. Ολα τα κόμματα, από το κυβερνών Αλ Αμπάντι, μέχρι το Μπαντρ και τα φίλα προσκείμενα στο Ιράν, το Δίκτυο Χαζάλι και τις Ταξιαρχίες Χεζμπολά, έχουν μπει στο στόχαστρο των διαδηλωτών.
 
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι δυνάμεις καταστολής κάνουν εκτεταμένη χρήση πραγματικών πυρών για να διαλύσουν τις διαδηλώσεις, ενώ οι περισσότεροι τραυματίες έχουν τραυματιστεί από σφαίρες στο κεφάλι. Η Βαγδάτη έχει στείλει μέχρι και μονάδες της Αντιτρομοκρατικής στη Βασόρα για να καταστείλουν τις διαδηλώσεις, ενώ το Ιnternet ήταν προσωρινά πεσμένο σε όλο το Ιράκ, με πολλά κοινωνικά δίκτυα να παραμένουν μπλοκαρισμένα ακόμα και σήμερα, προκειμένου να μην τα χρησιμοποιούν οι διαδηλωτές για να συντονίζονται.
 
Ο λαός του νοτίου Ιράκ ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και εξαθλίωσης, ενώ οι διακοπές στην υδροδότηση και η μόλυνση του πόσιμου νερού αυξάνουν κατακόρυφα τον κίνδυνο για ξέσπασμα επιδημιών όπως η χολέρα. Η ανεργία καλπάζει έχοντας ξεπεράσει προ πολλού το 20% του εργατικού δυναμικού της χώρας, που το 65% είναι ηλικίας έως 25 χρόνων. Η πλήρης έλλειψης βασικών κοινωφελών υποδομών και υπηρεσιών έχει μετατρέψει σε κόλαση τη ζωή όσων Ιρακινών παραμένουν στη χώρα και δεν παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης στη Δύση, ενώ τα κοράκια των πολυεθνικών απομυζούν τον τεράστιο πετρελαϊκό πλούτο που υπάρχει στο υπέδαφος της χώρας. Το κατ’ επίφαση εκλεγμένο -στην πραγματικότητα διορισμένο από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις- πολιτικό προσωπικό ξεπουλά αυτόν τον πλούτο με το αζημίωτο, αφήνοντας το λαό να βυθίζεται στη φτώχεια και την εξαθλίωση, ενώ δε διστάζει να στείλει τους πραιτοριανούς του να τον καταστείλουν, όταν τολμά να σηκώσει κεφάλι απαιτώντας τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του, νερό, ρεύμα και δουλειά.
 
Μετά την ήττα του Ισλαμικού Κράτους και την εκδίωξή του από τη Μοσούλη, η σχετική σταθεροποίηση της πολιτικής ζωής στη χώρα, ύστερα από χρόνια πολέμου, γέννησε προσδοκίες στον ιρακινό λαό, ότι παρά τη διαφθορά του πολιτικού προσωπικού κάποια πράγματα θα βελτιωθούν, αφού ένα μικρό τμήμα από τα έσοδα από την εκμετάλλευση του πετρελαίου θα διοχετευθεί για τη στοιχειώδη ανοικοδόμηση της χώρας. Αυτές οι προσδοκίες διαψεύδονται καθημερινά, φουντώνοντας τη λαϊκή οργή και κάνοντας πολλούς δυτικούς και ντόπιους αναλυτές να μιλούν για ξέσπασμα «Αραβικής Ανοιξης» στο Ιράκ.