Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές εσείς θα γνωρίζετε αν η κυβέρνηση μειοψηφίας του Μαριάνο Ραχόι θα εξακολουθήσει να διοικεί την Ισπανία ή αν θα έχει χάσει την εμπιστοσύνη της Βουλής και η Ισπανία θα οδεύσει σε νέες εκλογές. Η ψηφοφορία επί της πρότασης μομφής που κατέθεσε ο ηγέτης της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας Πέδρο Σάντσεθ ήταν προγραμματισμένη για το βράδυ της Παρασκευής χτες.
Οποια κι αν είναι η εξέλιξη, όμως, αυτή αφορά το αστικό πολιτικό παιχνίδι, την κατανομή ισχύος ανάμεσα στα αστικά κόμματα, και όχι τα συμφέροντα του ισπανικού λαού, που εξακολουθεί να συνθλίβεται στις μυλόπετρες μιας σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας και μιας υψηλότατης ανεργίας, παρά τη σχετική καπιταλιστική ανάπτυξη που γνωρίζει η Ισπανία την τελευταία διετία.
Αυτή η σχετική καπιταλιστική ανάπτυξη δε στάθηκε ικανή να αποσοβήσει ένα ακόμα επεισόδιο της πολιτικής κρίσης, που από το επίπεδο των τάσεων απόσχισης (Καταλονία), στο οποίο όλα τα αστικά κόμματα εξουσίας εμφανίστηκαν ενωμένα, πέρασε στο επίπεδο της διακυβέρνησης, στο οποίο κάθε αστικό κόμμα ενδιαφέρεται για την πάρτη του.
Με το που βγήκε η δικαστική απόφαση για το σκάνδαλο Γκιουρτέλ, «μοιράζοντας» 351 χρόνια φυλάκισης σε 29 από τους 37 κατηγορούμενους, στελέχη του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος, ο Σάντσεθ έτρεξε να υποβάλει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Ραχόι. Μιας κυβέρνησης που υπάρχει χάρη στην ψήφο ανοχής (αποχή) των σοσιαλδημοκρατών, με την οποία διαφωνούσε ο Σάντσεθ, αλλά την επέβαλαν οι λεγόμενοι βαρόνοι του κόμματος με επικεφαλής των τέως πρωθυπουργό Φελίπε Γκονθάλεθ.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Σάντσεθ παίρνει τη ρεβάνς. Δε νομίζουμε ότι είναι τα προσωπικά αισθήματα που κινούν τους αστούς πολιτικούς. Ο Σάντσεθ έκρινε πως δε θα είχε καλύτερη ευκαιρία για να εκθρονίσει τον Ραχόι, που επιζεί πολιτικά, μολονότι είναι και προσωπικά βουτηγμένος ως το λαιμό στα σκάνδαλα διαφθοράς. Ακόμα κι αν δεν πέσει η κυβέρνηση, ο Σάντσεθ θα γράψει «πόντους» ενόψει των επόμενων εκλογών που μάλλον δε θ' αργήσουν.
Το πολιτικό σκηνικό στην Ισπανία αναδιατάσσεται και πάλι. Αναδιατάσσεται όμως με τον τρόπο του καλειδοσκόπιου: νέοι συσχετισμοί, νέες συμμαχίες, ενότητα όλων όμως στη διακυβέρνηση του καπιταλισμού. Πέφτει το Λαϊκό Κόμμα, ενισχύονται οι Πολίτες, πέφτει λίγο το Μπορούμε, ενισχύονται λίγο οι σοσιαλδημοκράτες, θα μετρηθούν στις κάλπες και μετά θα φτιάξουν την επόμενη κυβέρνηση του ισπανικού καπιταλισμού.
