Ηταν αναμενόμενο πως οι δυνάμεις της μνημονιακής αντιπολίτευσης δε θα άφηναν τον Καμμένο να δρέπει τις δάφνες της νέας μακεδονομαχίας, στην αναζωπύρωση της οποίας είν' αλήθεια ότι είχε σημαντικό μερίδιο. Εκεί που τον είχαν στο καναβάτσο, μετά από διαδοχικά χτυπήματα (πρώτα με την υπόθεση Γιαννουσάκη, μετά με τις βόλτες στο Λονδίνο και στο τέλος με τον «μεσάζοντα της Αραβίας»), τον είδαν ξαφνικά να προβάλλει ως ο εθνικά άτεγκτος πολιτικός που υψώνει τα στήθη του για «να μην πουλήσει ο Τσίπρας το όνομα της Μακεδονίας μας». Κι επειδή δεν είχαν καινούργια ράμματα για τη γούνα του, επανέφεραν την ιστορία με τον «μεσάζοντα της Αραβίας», καταθέτοντας αίτημα να κληθούν όλα τα εμπλεκόμενα στην υπόθεση πρόσωπα να καταθέσουν στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.
Πλην όμως, προσέκρουσαν και πάλι σε τοίχο. Βράχος ακλόνητος η πρόεδρος της Επιτροπής Τασία Χριστοδουλοπούλου απέρριψε την πρόταση, με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει τίποτα το καινούργιο, καθώς όλα έχουν συζητηθεί στην Ολομέλεια. Βορίδης και Βενιζέλος επιστράτευσαν κάθε επιχείρημα, κάθε νομικό σόφισμα, κάθε «συνδικαλιά», αλλά η Χριστοδουλοπούλου δεν έκανε την παραμικρή υποχώρηση. «Δεν υπάρχουν μέθοδοι βασανισμού για να εξαναγκαστεί ο υπουργός να προσέλθει στην Επιτροπή» ήταν το δικό της τελικό σόφισμα. Ετσι, για να πετύχουν την ποθητή δημοσιότητα, οι άλλοι ολοκλήρωσαν το δικό τους σόου με μια θεαματική αποχώρηση, που φυσικά δεν έκανε το αυτί της Χριστοδουλοπούλου να ιδρώσει.
Μπορεί τέτοιες συζητήσεις να βλάπτουν γενικά την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού περιστρέφονται γύρω από μια αποδεδειγμένα σκανδαλώδη υπόθεση, όμως στη συγκεκριμένη συγκυρία οι συριζαίοι μπορούν να πουν «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Ο Καμμένος πήρε το μήνυμα ότι οι άλλοι είναι έτοιμοι να τον «κατασπαράξουν» και πως μόνο η προστασία που του προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τον γλιτώσει.
