![](/wp-content/uploads/2020/08/1753/content_eurogroup.jpg)
Μαθητής και δάσκαλος
Δεν πρόκειται ούτε μόνο ούτε τόσο γι' αυτό που οι αστοί ονομάζουν «πολιτικό πολιτισμό». Δηλαδή, για τις τυπικές εκφράσεις ευγένειας ανάμεσα στους αστούς πολιτικούς, οι οποίοι κατά τα άλλα «σφάζονται». Αν μελετήσει κανείς τις φωτογραφίες που διαχρονικά δίνονται στη δημοσιότητα από τις συνεδριάσεις του Eurogroup (συνήθως τραβιούνται στον χρόνο που μεσολαβεί μέχρι να ξεκινήσει η συνεδρίαση, όταν επιτρέπεται η είσοδος σε διαπιστευμένους φωτογράφους και τηλεοπτικά συνεργεία), θα διαπιστώσει ότι τα «πηγαδάκια» σε χαλαρό και φιλικό ύφος δε στερούνται πολιτικής σημειολογίας. Δε συνομιλεί με τον «πάσα ένα» ο Σόιμπλε. Το χαλαρό και χαρούμενο «πηγαδάκι» με τον Τσακαλώτο, τον Λεμέρ και τον Μοσκοβισί δε θα το δούμε -όσο κι αν ψάξουμε- σε παλαιότερες συνεδριάσεις του Eurogroup . Το πολύ να βρούμε μια βιαστική χειραψία. Πλέον, όμως, έχουμε φιλικό κλίμα και αυτό επιτράπηκε να απαθανατιστεί και από τον φωτογραφικό φακό. Μάλλον δε λέει ψέματα ο Σόιμπλε, όταν εξαίρει τον Τσακαλώτο και αποκαλύπτει πως όποτε βρίσκει δυσκολίες, αυτός τον παίρνει στο τηλέφωνο για να τον συμβουλευτεί και να βρουν λύσεις.
Με παλιά υλικά
Για τον Μητσοτάκη, ο Καμμένος και ο Πολάκης είναι οι αδύναμοι κρίκοι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έναντι του αστικού κοινού, που θέλει «κοινοβουλευτική σοβαρότητα» και «πολιτικό πολιτισμό».
Για τον Τσίπρα, αυτοί οι δύο είναι η «αυριανική» ασπίδα που μπορεί να έχει ακόμα απήχηση σ' ένα τμήμα του λαϊκού κοινού, είτε της παραδοσιακής ακροδεξιάς είτε του παλιού ΠΑΣΟΚ.
Η σύγκρουση Μητσοτάκη-Τσίπρα αποσκοπεί στην οικοδόμηση ενός νέου δικομματισμού. Παρά τα όσα λένε οι «ουδέτεροι» αναλυτές του αστικού Τύπου, για τη «νέα γενιά πολιτικών» κτλ., ο νέος δικομματισμός χτίζεται με τα παλιά υλικά, άλλοτε σε νέα συσκευασία, άλλοτε στην ίδια παλιά συσκευασία.
Δικτατορία
Μητσοτάκης: Τα capital controls είναι ακόμα εδώ, τα αποτελέσματα της δικής σας διαπραγμάτευσης είναι ακόμα μαζί μας, κύριε Τσίπρα.
Τσίπρας: Το έκρινε ο λαός στις κάλπες.
Μητσοτάκης: Αποφασίστε, λοιπόν. Εχετε δυο επιλογές: Είτε θα πείτε ότι τα κάναμε ρόιδο το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά προσφύγαμε και πάλι στις κάλπες και «ξεπλυθήκαμε» απ’ αυτή την κακή περίοδο είτε θα έρθετε εδώ πέρα να υπερασπιστείτε τα πεπραγμένα σας. Ελάτε, λοιπόν, κύριε Τσίπρα, γιατί φοβάστε να κάνουμε μια εξεταστική για το πρώτο εξάμηνο του 2015;
Τσίπρας: Τα έκρινε ο λαός όλα αυτά.
Δυο φορές αναγκάστηκε να διακόψει τον Μητσοτάκη ο Τσίπρας, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση που έγινε στη Βουλή στις 3 Ιούλη. Οχι για να απαντήσει επί της ουσίας, αλλά για να επικαλεστεί τη λαϊκή ψήφο. Οχυρώθηκε πίσω από τη «λαϊκή εντολή», όπως κάνουν διαχρονικά όλοι οι αστοί πολιτικοί, όταν στριμώχνονται. Επιβεβαιώνοντας τη σοφή διαπίστωση του Μαρξ, ότι κάθε κοινοβουλευτική δημοκρατία, ακόμα και η πιο δημοκρατική, δεν είναι παρά δικτατορία της αστικής τάξης, επικαλούνται τη λαϊκή ψήφο σαν λευκή επιταγή, στην οποία μπορούν να γράψουν ό,τι γουστάρουν.
Ακόμα και με αντίπαλο τον Μητσοτάκη, που δεν κάνει αντι-συστημική αντιπολίτευση αλλά εστιάζει επιλεκτικά σε μερικά ζητήματα (που δεν είναι τα κύρια), ο Τσίπρας αποφεύγει να απαντήσει στην ουσία και επικαλείται τη λαϊκή ψήφο. Τι ψήφους, όμως, πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ το Σεπτέμβρη του 2015; Το 35,46% με την αποχή να καταγράφει ποσοστό-ρεκόρ (43,43%). Πακέτο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν εκπροσωπούν παρά το 21,2% του εκλογικού σώματος! Μήπως, όμως, αυτοί που τους ψήφισαν (η πλειοψηφία με τη λογική του «μικρότερου κακού») τους έδωσαν εξουσιοδότηση να ψηφίσουν το τέταρτο Μνημόνιο, με «πρωτογενή πλεονάσματα» 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022, με προνομοθέτηση αντιλαϊκών μέτρων (πετσόκομμα συντάξεων και αφορολόγητου) για το 2019 και το 2020; Μήπως τους ψήφισαν για να συμφωνήσουν σε Μνημόνιο Διαρκείας από το 2023 μέχρι το 2060;
Συγχωροχάρτι
«Το 2012, στη συμφωνία που είχε η προηγούμενη κυβέρνηση, υπήρχε ένα μειονέκτημα, που δεν φταίει ούτε η κυβέρνηση ούτε οι τότε θεσμοί, ότι η βιωσιμότητα του χρέους ήταν πάνω στο απόθεμα του χρέους. Δηλαδή, και το ΔΝΤ και εσείς ασχολιόσασταν περισσότερο με το ποσοστό του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ. Και ούτε είχε αλλάξει τότε το ΔΝΤ να κοιτά περισσότερο τις ροές και τις χρηματοδοτικές ανάγκες. Αυτό είχε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για εσάς -που δεν λέω ότι ήταν από τη δική σας μεριά το πρόβλημα- ότι ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί λύση».
Με λιγότερες από εκατό λέξεις (93 είναι) και με ψευδοακαδημαϊκό ύφος, ο Τσακαλώτος έδωσε συγχωροχάρτι στους Σαμαροβενιζέλους για τη συμφωνία που είχαν υπογράψει στο Eurogroup τον Νοέμβρη του 2012 και την οποία τότε ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε σε όλους τους τόνους. Για να είμαστε πιο ακριβείς, ο Τσακαλώτος δεν έδωσε συγχωροχάρτι στους Σαμαροβενιζέλους, αλλά στο σύνολο των μνημονιακών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανόμενων των κυβερνήσεων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Στη βάση της προσέγγισής του είναι η προσέγγιση της μνημονιακής περιόδου ως όλου: αυτά μπορέσατε να καταφέρετε εσείς τότε (και δεν φταίτε εσείς που δεν καταφέρατε κάτι παραπάνω, έτσι ήταν η κατάσταση τότε), ερχόμαστε εμείς τώρα και κάνουμε βήματα μπροστά, ακολουθώντας τον δρόμο που εσείς ανοίξατε. Μην μας κατηγορείτε, λοιπόν, ούτε να μηδενίζετε αυτό που κερδίσαμε, γιατί εμείς δεν μηδενίζουμε αυτά που καταφέρατε εσείς.
Μόνο που η γαλαζοπράσινη αντιπολίτευση δεν παίρνει το κλαδί ελιάς που της προσφέρει ο Τσακαλώτος, αλλά επιμένει στη δική της γραμμή: αν ήμασταν εμείς στη θέση σας, θα τα είχαμε καταφέρει καλύτερα.
ΥΓ. Στην ίδια γραμμή, ότι δηλαδή όλες οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις έχουν την ίδια άποψη για το ζήτημα του χρέους, υποστήριζε -πριν ακόμα κλείσει η συμφωνία στο Eurogroup- ο Σταθάκης, σε συνέντευξή του στους Φιντικάκη-Γεώργα για το liberal.gr: «Αλλά το θέμα του χρέους δεν νομίζω ότι είναι το κατεξοχήν πεδίο αντιπαράθεσης. Υπό αυτή την έννοια θεωρώ ότι άτυπα, υπήρχε ανέκαθεν ένα στοιχειώδες συναινετικό πλαίσιο στο ζήτημα διαπραγμάτευσης του χρέους».
Απατεωνίσκοι
Και μιας που πιαστήκαμε με το πρόσφατο παρελθόν και τις κωλοτούμπες των συριζαίων, να θυμίσουμε και τι έλεγε ο Τσίπρας στην ομιλία του στη ΔΕΘ πέρυσι τον Σεπτέμβρη: «Το πρώτο βήμα της αμέσως επόμενης περιόδου είναι να κλείσει σύντομα και με θετικό πρόσημο η δεύτερη αξιολόγηση. Το δεύτερο βήμα είναι να οριστικοποιηθούν τα μέτρα και οι τρόποι ελάφρυνσης του χρέους. Το τρίτο βήμα είναι να ενταχθεί η Ελλάδα στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που θα αποτελέσει καταλυτικό γεγονός για τη μείωση του κόστους δανεισμού, την αποκατάσταση της ρευστότητας και την άρση των κεφαλαιακών περιορισμών και βεβαίως θα ανοίξει τον δρόμο για την έξοδο στις αγορές». Περσινά ξινά σταφύλια…
Βουτηγμένοι στα σκατά
Κάποιοι συριζαίοι βουλευτές δεν ψήφισαν τον Δημήτρη Καμμένο των ΑΝΕΛ για όγδοο αντιπρόεδρο της Βουλής. Σχεδόν όλοι ανήκουν στη φράξια των 53+. Και μεις θυμηθήκαμε το γνωστό απόφθεγμα του Μπρεχτ: «Τι οφελεί να κρατάς τα νύχια των χεριών σου καθαρά, όταν είσαι βουτηγμένος ως το λαιμό μέσα στα σκατά;». Δεν τον ψήφισαν για αντιπρόεδρο της Βουλής, αλλά ψηφίζουν μαζί του (και με τον άλλο Καμμένο, τον Κατσίκη και τους αποδέλοιπους) τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους.
Αλλο τότε, άλλο τώρα!
Αντιγράφουμε, χωρίς δικό μας σχόλιο, από την ιστοσελίδα ygeionomikoi.gr:
«Τον Ιούνιο του 2011, ως συνδικαλιστής της ΟΕΝΓΕ, ο Ανδρέας Ξανθός πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια αντιπροσωπείας εργαζομένων νοσοκομείων της Κρήτης να διασπάσει τον αστυνομικό κλοιό και να βρεθεί στην αίθουσα ξενοδοχείου του Ηρακλείου, όπου ο τότε υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος ανακοίνωνε το σχέδιο της κυβέρνησης για την υγεία στο νησί. Εξι χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 2017, ο Ανδρέας Ξανθός -ως υπουργός Υγείας πλέον- επέλεξε κι αυτός να παρουσιάσει το σχέδιό του για την πρωτοβάθμια υγεία σε αίθουσα ξενοδοχείου και (ξεχνώντας το παρελθόν του)έβαλε κι αυτός, σαν το Λοβέρδο, πάνοπλους αστυνομικούς της ΟΠΚΕ στην είσοδο και απαγόρεψε (διά στόματος του υποδιοικητή της 7ης ΥΠΕ) την είσοδο στο χώρο της ομιλίας του σε αντιπροσωπεία εργαζομένων απ’ τα νοσοκομεία της Κρήτης και από άλλους εργασιακούς χώρους. Τα επεισόδια αποφεύχθηκαν γιατί οι εργαζόμενοι επέλεξαν να μην προσπαθήσουν να μπουν με βία στην αίθουσα, αλλά να καταγγείλουν την απαγόρευση και να αποχωρήσουν».
Οι απόλυτοι υποταχτικοί
Υπάρχει μια μερίδα αρθρογράφων του αστικού Τύπου, στην Ελλάδα και την Κύπρο, που την πέφτουν στον Αναστασιάδη και περισσότερο στον Κοτζιά, κατηγορώντας τους ότι επέδειξαν αδιαλλαξία στις διαπραγματεύσεις του Κραν Μοντανά για το Κυπριακό, έχοντας μεταβεί εκεί με μοναδικό σκοπό να σαμποτάρουν την εξεύρεση λύσης, φροντίζοντας παράλληλα να παίξουν καλά το blame game και να μη χρεωθούν το ναυάγιο. Πρόκειται για τους απόλυτους υποτακτικούς του ιμπεριαλισμού, που θέλουν «λύση κι ας είναι ό,τι να 'ναι». Η λογική τους είναι κυνική: η Τουρκία έχει κερδίσει εδάφη με πόλεμο, επομένως δεν έχει λόγο να υποχωρήσει. Η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι αυτή που πρέπει να υποχωρήσει μέχρι το σημείο που θα ικανοποιηθεί η τουρκική πλευρά. Οσο για τον λαϊκό παράγοντα στην Κύπρο, τη βουβή οργή του οποίου πήρε υπόψη του ο Αναστασιάδης και αρνήθηκε να υπογράψει ό,τι του έβαζαν μπροστά του, για τους συγκεκριμένους δημοσιολόγους δεν παίζει κανένα ρόλο. Αυτοί απαιτούν από τους αστούς πολιτικούς ηγέτες να επιβληθούν επί του λαού, ακόμα κι αν κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι θυσιάζουν την ίδια την πολιτική τους καριέρα.
Με πόνο καρδιάς
«Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, συναντήθηκε με εκπροσώπους ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεων. Οι εκπρόσωποι των οργανώσεων ενημέρωσαν τον κ. Μητσοτάκη για σειρά ζητημάτων και ιδίως για τα θέματα διακρίσεων και βίας κατά των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Από την πλευρά του, ο κ. Μητσοτάκης επισήμανε πως ευελπιστεί ότι αυτή η συνάντηση θα αποτελέσει το έναυσμα για έναν ειλικρινή διάλογο, στο πλαίσιο της επικοινωνίας που σταθερά επιδιώκει η Νέα Δημοκρατία με όλη την κοινωνία».
Τι τραβάει ο «μέσος δεξιός» για να ξαναδεί εξουσία. Βλέπει τον αρχηγό του να δέχεται στην Πειραιώς εκπροσώπους των ομοφυλόφιλων! Και πρέπει να χειροκροτήσει, ενώ τους σιχαίνεται. Με μια εξομολόγηση και μια αγρυπνία, όμως, αίρονται οι αμαρτίες.