«Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου σέβεται απόλυτα τις αποφάσεις του ΣτΕ και εάν οι τεχνικοί λόγοι που διέρρευσαν σε ΜΜΕ ως σκεπτικό της απόφασης ισχύουν, τότε το υπουργείο θα κάνει όλα όσα πρέπει προκειμένου να παραμείνει σταθερό στην απόφασή του». Αυτά ανέφερε non paper του υπουργείου Υγείας, γραμμένο διά χειρός Πολάκη (το ύφος αποκαλύπτει), μετά το χαστούκι που του έριξε το Δ' Τμήμα του ΣτΕ, κρίνοντας ότι η απομάκρυνση των μελών του ΔΣ Θ. Γιαννόπουλου, Ι. Γιαννάκη και Δ. Μπίτου αντίκειται στο Σύνταγμα και το Διοικητικό Δίκαιο, επειδή δεν κλήθηκαν να εκθέσουν τις απόψεις τους πριν την επιβολή της διοικητικής ποινής.
Δεν πρόκειται, βέβαια, να υπερασπιστούμε εμείς τον Γιαννόπουλο και τους άλλους που έδιωξε ο Πολάκης. Ο καραδεξιός Γιαννόπουλος, πρώην βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός (επί Καραμανλή) τοποθετήθηκε από τους συριζαίους επικεφαλής του ΚΕΕΛΠΝΟ ως αποτυχημένος υποψήφιος του Καμμένου. Μετά τα 'σπασε με τον Πολάκη, ο οποίος ήθελε να καταρτίσει προσωπικά τον κατάλογο με 500 υπό πρόσληψη γιατρούς και νοσηλευτές για τις ΜΕΘ, έξω και πέρα από κάθε νόμιμη διαδικασία. Ο Καμμένος δεν μπόρεσε ή δε θέλησε να καλύψει τον Γιαννόπουλο κι αυτός ψάχνει (αν δεν τον έχει ήδη βρει) το δρόμο της επιστροφής στη ΝΔ.
Δε θ' αναφερθούμε καν στη σύγκρουση των εργαζόμενων του ΚΕΕΛΠΝΟ με την υπό τον Θ. Ρόζενμπεργκ διοίκηση που διόρισε ο Πολάκης. Δε γνωρίζουμε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις σ' έναν οργανισμό που πάντοτε λειτουργούσε με αδιαφάνεια και έχει αποδεδειγμένα υπάρξει στο παρελθόν φορέας εξυπηρέτησης μιντιαρχών, οι οποίοι έπαιρναν εξωφρενικά ποσά για διαφημίσεις (με το αζημίωτο βέβαια), χωρίς ποτέ οι εργαζόμενοι να διαμαρτυρηθούν.
Οταν όμως ο Πολάκης αναφέρεται σε «τεχνικούς λόγους» περιγράφει μια διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας θα φωνάξει τον Γιαννόπουλο σε απολογία, θ' ακούσει εμφανώς βαριεστημένα τι έχει να του πει και μετά θα τον διώξει, έχοντας ακολουθήσει τη νομότυπη διαδικασία. Αυτό, όμως, κάθε άλλο παρά τεχνικό ζήτημα είναι. Δεν έχει σημασία ποιος είναι αυτός που διώχνεις, αλλά αν στοιχειωδώς τηρείς τη διαδικασία που προβλέπει ο νόμος. Οταν ένας υπουργός τσαλαπατά την αστική νομιμότητα σε τέτοια θέματα, κι αυτό το βαφτίζει «τεχνικό» ζήτημα, μπορεί ν' αντιληφθεί κανείς ότι γι' αυτόν (και την κυβέρνηση που τον καλύπτει) δεν ισχύει ούτε το εργατικό δίκαιο.
