«Κοιτάξαμε από το παράθυρο και είπα στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, του έδειξα την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ και του είπα αυτή είναι η δική μας Ακρόπολη. Ετσι, λοιπόν, η Ακρόπολη και η πόλη του Δαυίδ είναι οι δύο θεμελιώδεις λίθοι του πολιτισμού μας και οι δύο λαοί μπορούν να υπερηφανεύονται για την αρχαία κληρονομιά τους και μαζί μπορούμε να αγκαλιάσουμε και το μέλλον».
Μ' αυτή την προκλητική δήλωση ξεκίνησε τις κοινές δηλώσεις του με τον Τσίπρα ο Βενιαμίν Νετανιάχου. Η παλιά Ιερουσαλήμ, με την παλαιστινιακή πλειοψηφία, με το τέμενος Αλ-Ακσα, αποτελεί την «ιστορική πρωτεύουσα του Ισραήλ». Αυτό το είπε ο Τσίπρας στην προηγούμενη επίσκεψή του, γι' αυτό και ο Νετανιάχου δεν το άφησε ανεκμετάλλευτο. Βρήκε, επιτέλους, έναν πρωθυπουργό -και μάλιστα αριστερό!- ο οποίος αποδέχεται μετά χαράς το σιωνιστικό δόγμα, κόντρα όχι μόνο στην Ιστορία και το δίκιο των Παλαιστίνιων, αλλά ακόμα και στις αποφάσεις του ΟΗΕ, που αναγνωρίζει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ το Τελ Αβίβ.
Ούτε ο Τσίπρας ούτε κανένας από τους εννιά υπουργούς που τον συνόδευαν στο Ισραήλ (συχνότερα πηγαίνει εκεί παρά στη βίλα του κυρ-Αλέκου στην Αίγινα, πλέον) μπήκαν στον κόπο να πεταχτούν μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα, στο κάτεργο όπου χαροπαλεύει ο παλαιστίνιος δημοσιογράφος Μουχάμαντ αλ-Κικ, απεργός πείνας επί δίμηνο, επειδή απλά κρίθηκε «επικίνδυνος για την ασφάλεια του Ισραήλ» (αναλυτικά γράφουμε στη σελίδα 4). Δεν μπήκαν στον κόπο να κάνουν έστω μια έκκληση να απελευθερωθεί για ανθρωπιστικούς λόγους. Αντίθετα, ο Τσίπρας εξέφρασε «την έντονη ανησυχία του για την αύξηση βίαιων επιθέσεων κατά ισραηλινών πολιτών, ταυτόχρονα, όμως, και την ανησυχία του για το ότι δεν βλέπουμε άμεσα ορατή την προοπτική επανέναρξης των συνομιλιών». Για το όργιο τρόμου του σιωνιστικού στρατού κατά των Παλαιστίνιων δεν εξέφρασε καμιά ανησυχία.
