Το ύψος του νέου δημοσιονομικού «πακέτου» δεν το έχουμε μάθει ακόμη. Δεν ξέρουμε, δηλαδή, πόσο θα περικοπούν οι δαπάνες και ποιες δαπάνες θα πετσοκοπούν (αν και υποψιαζόμαστε ποιες θα είναι), δεν ξέρουμε πόσο θα αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα και από ποιες ακριβώς πηγές. Ξέρουμε, όμως, ότι πυρήνας του νέου δημοσιονομικού πακέτου θα είναι η αύξηση του ΦΠΑ.
Αυτό το ξέραμε από τις 23 Φλεβάρη, όταν δημοσιοποιήθηκε η «λίστα Βαρουφάκη», άλλο αν η κυβέρνηση το έριξε στη «δημιουργική ασάφεια», για λόγους παραπλάνησης του ελληνικού λαού. Στη «λίστα Βαρουφάκη» διαβάζουμε: «Η πολιτική για τον ΦΠΑ θα πρέπει να εξορθολογιστεί και οι συντελεστές θα πρέπει να εκσυγχρονιστούν με τρόπο που μεγιστοποιεί τα πραγματικά έσοδα, χωρίς αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική δικαιοσύνη, και με σκοπό τον περιορισμό των απαλλαγών και την εξάλειψη παράλογων εκπτώσεων».
Σκοπός, λοιπόν, δεν είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (αυτή θα εξακολουθήσει να ανθίζει, όποιο σενάριο κι αν εφαρμοστεί για τον ΦΠΑ), αλλά η είσπραξη συνολικά περισσότερου ΦΠΑ. Εκείνα που μένει να μάθουμε είναι πρώτο πόσο θα αυξήσουν συνολικά τον ΦΠΑ και δεύτερο πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί το σενάριο.
Εκείνο που φαίνεται να έχει απορριφθεί (με αιτιολογία ότι προσκρούει στο κοινοτικό δίκαιο) είναι το σενάριο Μπαρουφάκη για μείωση των συντελεστών κατά 3% για πληρωμή με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα. Η κυβέρνηση μάλλον για πλάκα έστειλε αυτό το σενάριο στις Βρυξέλλες, επειδή επέμενε ο Μπαρουφάκης, ο οποίος βγήκε μάλιστα και το ανακοίνωσε μόνος του στην τηλεόραση! Κατά τα άλλα, έχουν κυκλοφορήσει διάφορα σενάρια που όλα περιέχουν μικρή ή μεγαλύτερη αύξηση των συντελεστών και κατάργηση της έκπτωσης (30%) στα νησιά. Θα δούμε ποιο σενάριο θα επιλεγεί τελικά, όμως αυτό δεν είναι το κύριο. Το κύριο είναι πως όλα τα σενάρια οδηγούν σε αύξηση του ΦΠΑ.
Ο ΦΠΑ είναι έμμεσος φόρος (δηλαδή εξ ορισμού ταξικός-αντιλαϊκός φόρος) και παραπέρα ο αντιλαϊκότερος έμμεσος φόρος, γιατί πλήττει ευθέως τα λαϊκά νοικοκυριά, ακόμη και στον πιο στενό, τον πιο απαραίτητο πυρήνα της κατανάλωσής τους (τρόφιμα, φάρμακα, ηλεκτρικό κτλ.). Η επιλογή του ΦΠΑ ως ατμομηχανής των νέων δημοσιονομικών μέτρων, με «πρώτη φορά Αριστερά» αυτή τη φορά, αποτελεί την τρανότερη απόδειξη του ότι η μνημονιακή πολιτική συνεχίζεται και βαθαίνει. Θυμίζουμε πως ο ΦΠΑ αυξήθηκε με μνημονιακούς νόμους και έρχεται τώρα η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων να τον αυξήσει κι άλλο.
Ολοι θυμόμαστε, βέβαια, τις υποσχέσεις τους για δίκαιο φορολογικό σύστημα, για φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου, που υποτίθεται ότι θα τον έβρισκαν με το περιουσιολόγιο κτλ. Οχι μόνο δεν κάνουν καμιά κίνηση σ’ αυτή την κατεύθυνση, αλλά επιλέγουν ως πρώτο εργαλείο δημοσιονομικής πολιτικής της νέας περιόδου την αύξηση του πιο αντιλαϊκού έμμεσου φόρου. Αυτό, πέρα από την πρακτική σημασία που έχει για τα λαϊκά νοικοκυριά, έχει και συμβολική σημασία, καθώς αποκαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα της νέας συγκυβέρνησης.
