Τριάμισι χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι, οι διάφορες ένοπλες ομάδες που λυμαίνονταν τη Λιβύη τον πρώτο καιρό έχουν πλέον σχηματίσει δύο αντίπαλα στρατόπεδα σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα της «Κ» σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Από τη μια πλευρά, η εξόριστη επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης, με προσωρινή έδρα την Μπάιντα στο ανατολικό τμήμα της χώρας, και από την άλλη, οι ισλαμιστές της Λιβυκής Αυγής, με έδρα την πρωτεύουσα Τρίπολη.
Κάθε πόλος εξουσίας κατέχει το δικό του ένοπλο σκέλος. Πιστές στην κυβέρνηση των ισλαμιστών της Τρίπολης, που έχει σχηματίσει το Γενικό Εθνικό Κογκρέσο, είναι περισσότερες από 200 πολιτοφυλακές από τη Μισράτα, που αριθμούν περισσότερους από 40.000 μαχητές κι έχουν στη διάθεσή τους χιλιάδες ελαφριά και βαριά όπλα, τα περισσότερα από τις λεηλατημένες αποθήκες του στρατού του Καντάφι. Αυτές οι πολιτοφυλακές ελέγχονται κυρίως από το Στρατιωτικό Συμβούλιο της Μισράτα και έχουν περισσότερο συμμαχήσει με τους ισλαμιστές στην Τρίπολη παρά ελέγχονται απ’ αυτούς, μπροστά στον κοινό τους εχθρό, τον στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ.
Η ανυπαρξία εθνικού στρατού, ο οποίος θα βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της επίσημης κυβέρνησης, οδήγησε την ηγεσία της με επικεφαλής τον Αμπντουλάχ Αλ Θίνι να συμμαχήσει με τον Χαφτάρ προκειμένου να επιβιώσει μετά την εκδίωξή της από την Τρίπολη. Οι δυνάμεις του Χαφτάρ συγκεντρώνουν πολιτοφυλακές των φεντεραλιστών της Κυρηναϊκής στο ανατολικό τμήμα της Λιβύης, που πέρυσι διακήρυξαν μονομερώς την ανεξαρτησία της περιοχής, διάφορους φύλαρχους που έχουν έδρα στην περιοχή, μονάδες και αξιωματικούς του στρατού του Καντάφι αλλά και πολιτοφυλακές από την πόλη Ζιντάν. Αυτή η συμμαχία βέβαια μοιάζει εύθραυστη και εντελώς ευκαιριακή λόγω των επιδιώξεων του Χαφτάρ, που δεν είναι άλλες από την κατάληψη της χώρας με πραξικόπημα στα πρότυπα της αιγυπτιακής χούντας. Αυτή την επιδίωξη δεν δίστασε να την κάνει προφανή για άλλη μια φορά πριν λίγο καιρό όταν σε μια επίδειξη δύναμης μαχητές του στρατού του Χαφτάρ εμπόδισαν τον Θίνι να μεταβεί στη Βεγγάζη, την οποία ελέγχουν κατά το ήμισυ πλέον οι δυνάμεις του Χαφτάρ.
Είναι βέβαιο ότι ο Χαφτάρ απολαμβάνει τη στήριξη της αιγυπτιακής χούντας. Οι επιθέσεις αιγυπτιακών μαχητικών αεροπλάνων εναντίον δυνάμεων των ισλαμιστών στην Τρίπολη με αποτέλεσμα τον θάνατο 70 μαχητών, λίγο μετά την εκτέλεση 21 αιγυπτίων κοπτών από ενόπλους του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και οι δηλώσεις του Χαφτάρ ότι βασικός στόχος του είναι οι ισλαμιστές και ειδικά η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Λιβύης δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας. Μπορεί μέχρι τώρα ο Χαφτάρ να έχει πετύχει ελάχιστους από τους διακηρυγμένους στόχους του, παρολαυτά ενισχύεται ως πόλος εξουσίας, έχοντας ήδη σχηματίσει έναν κύκλο υποστηρικτών εκτός από τις ένοπλες ομάδες που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του. Βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών του, οι οποίοι καλούν τον Θίνι σε παραίτηση, είναι ότι μόνο ένας ισχυρός στρατιωτικός ηγέτης μπορεί να επαναφέρει την ηρεμία στη Λιβύη και να εκδιώξει τους ισλαμιστές από τη χώρα. Αυτό βέβαια που παραβλέπουν είναι ότι οι ισλαμιστές έχουν σημαντικά ερείσματα στους πληθυσμούς των περιοχών όπου δρουν, σε αντίθεση με το Χαφτάρ, ο οποίος μπορεί να έχει σχηματίσει ένα περιορισμένο κύκλο υποστηρικτών, όμως αυτό που τον επιβάλλει ως πόλο εξουσίας στη χώρα είναι η στρατιωτική δύναμη που κατέχει και η υποστήριξη της χούντας της Αιγύπτου και των Αμερικάνων, οι οποίοι τον έβαλαν στο παιχνίδι το 2013, δυο χρόνια μετά την πτώση του Καντάφι και τη βύθιση της χώρας στο χάος και τη διάλυση.