Οι καιροί απαιτούν μαστίγιο. Γιατί μόνο έτσι αποτρέπονται δυσάρεστες εκπλήξεις. Που είναι πιθανόν να προέλθουν από τους χειμαζόμενους εκπαιδευτικούς, αλλά και από τους «απρόβλεπτους» μαθητές, με άσχημες συνέπειες για την απρόσκοπτη εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.
Και για μεν τους μαθητές επινοήθηκαν οι εξεταστικοί μαραθώνιοι, η ένταση των οποίων με το «νέο Λύκειο» αποθεώθηκε, οι αποβολές, οι ποινές, ακόμα και οι αστυνομικές διώξεις για τους πιο ζωηρούς που συμμετέχουν σε καταλήψεις και κινητοποιήσεις.
Για τους εκπαιδευτικούς (για τους διορισμένους, γιατί για τους άλλους αρκεί και μόνο το φάσμα της ανεργίας) σπουδαίο όπλο εκφοβισμού είναι η αξιολόγηση, που δε συνδέεται μόνο με τη μισθολογική και βαθμολογική στασιμότητα, αλλά και με τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις, παρόλες τις ψεύτικες περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του υπουργείου Παιδείας. Στην τρομοκρατική φαρέτρα του, το υπουργείο πρόσθεσε τα τελευταία χρόνια και το φασιστικό Πειθαρχικό Δίκαιο, δημιουργώντας μια οργουελική ατμόσφαιρα, όπου ο καθένας ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί κατηγορούμενος και σε αργία, με αόριστες και ανυπόστατες κατηγορίες, όπως αυτή της «ανάρμοστης συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας», έρμαιο στα χέρια κάθε κακόβουλου, εμπαθή και αντιδραστικού πολίτη και προσκολλημένου με πάθος στην κυβερνητική πολιτική και το δημοσιοϋπαλληλίκι Διευθυντή Εκπαίδευσης.
Αντιλαμβάνεστε ότι πρωτίστως κινδυνεύουν οι μαχητές εκπαιδευτικοί, αυτοί που δε σκύβουν το κεφάλι στις εντολές άνωθεν, που υπερασπίζονται με σθένος τους συναδέλφους τους και τον εαυτό τους από τις προσπάθειες εξανδραποδισμού τους, που καταβάλλει το υπουργείο και η κυβέρνηση, αυτοί που αποκαλύπτουν το μέγεθος και την ουσία των αντιδραστικών πολιτικών και τις επιπτώσεις τους στη δημόσια εκπαίδευση και την εργαζόμενη κοινωνία.
Τον τελευταίο καιρό πολλές είναι οι περιπτώσεις εκπαιδευτικών που βρέθηκαν σ’ αυτή τη δυσάρεστη θέση. Το θέμα, επειδή έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, αναγκάστηκε να θέσει στον υπουργό Παιδείας και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΔΟΕ και ο Λοβέρδος, στο πλαίσιο της προσπάθειας που καταβάλλει να διασώσει το πολιτικό του μέλλον παριστάνοντας τον διαφωνούντα με κάποιες πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής και της πολιτικής του προκατόχου του στο υπουργείο Παιδείας, υποσχέθηκε «να το δει».
Η Ελισάβετ Παπαδοπούλου, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Λακωνίας «Γιάννης Ρίτσος» και αιρετός στο τοπικό ΠΥΣΠΕ είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Η περιπέτειά της κρατά ένα χρόνο τώρα. Η διοίκηση τη διώκει διότι «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις», υπερασπίστηκε τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και αντιστάθηκε στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η τιμωρία της έπρεπε να είναι παραδειγματική. Το τρομοκρατικό μήνυμα έπρεπε να φθάσει σε όλους, ώστε να μη διανοηθούν καν να σηκώσουν κεφάλι κι ας αλωνίζουν αυθαιρετώντας οι προϊστάμενοι επιβάλλοντας συνθήκες μεσαιωνικής γαλέρας, ας υπάρχουν τα κενά στα σχολεία, ας συνεχίζεται το όργιο των συγχωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων και η δημιουργία πολυπληθών τμημάτων.
Η ποινή που επέβαλε στην Ελισάβετ Παπαδοπούλου το Πειθαρχικό Συμβούλιο ήταν εξοντωτική και πρωτοφανής: 6 μήνες παρακράτηση μισθού σε μια νέα εκπαιδευτικό, που ο μηνιαίος μισθός της είναι μόλις 800 ευρώ!
Σε σχετική καταγγελία, που εξέδωσε ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών ΠΕ «ο Αριστοτέλης», αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
«Η απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου να εκδώσει καταδικαστική απόφαση για την Ελ. Παπαδοπούλου, με πρωτοφανή ποινή (6 μήνες παρακράτηση μισθού), για κατηγορίες που από τη μια είναι φανερά κατασκευασμένες και από την άλλη είναι αστείες, αποδεικνύουν περίτρανα ότι τα πειθαρχικά συμβούλια εκτελούν ποινές κατά παραγγελία!!!
Είναι σαφές ότι στο πρόσωπο της Ελ. Παπαδοπούλου επιδιώκεται η ποινικοποίηση της αγωνιστικής στάσης, η άρνηση υποταγής και η ανυπότακτη δράση υπεράσπισης δικαιωμάτων!
Ο πόλεμος που της ασκήθηκε αρχικώς από τη διεύθυνση Π.Ε Λακωνίας -με το αβάσιμο κατηγορητήριο- και στη συνέχεια από το ΥΠΑΙΘ συνεχίζεται. Στόχος ο παραδειγματισμός των εκπαιδευτικών της περιοχής αλλά και συνολικά ώστε να μη ‘’σηκώνουν κεφάλι’’ κάτω από το φόβο των στημένων κατηγορητηρίων όπου η ‘’αδέκαστη’’ δικαιοσύνη θα αποδέχεται. Στην περίπτωση της Παπαδοπούλου, αφού πήραν πίσω την απόφαση για αυτοδίκαιη αργία (13-8-14), τώρα ζητούν την αναδρομική παρακράτηση μέρος του μισθού της (που όμως αφορά περίοδο κατά την οποία η ίδια εργαζόταν) και εκτέλεση της ποινής που της υποβλήθηκε (ενώ η ίδια έχει ασκήσει ένσταση η οποία μένει να εκδικαστεί).
Συγκεκριμένα το αχρεωστήτως καταβληθέν ποσό της αυτοδίκαιης αργίας που θα κρατηθεί μαζί με την ποινή του πειθαρχικού ανέρχεται στο ποσό των 11.000 ευρώ περίπου!!! Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι χρηματικές ποινές είναι παραδειγματικές αλλιώς δεν εξηγείται για αδικήματα όπως παραποίηση τίτλων σπουδών στελεχών της διοικητικής πυραμίδας να έχουν αποφασιστεί ποινές σαφώς κατώτερες, όπως παρακράτηση 50 ημερών ή για υποθέσεις που τελεσιδίκησαν στα ποινικά δικαστήρια όπως παράνομες προσλήψεις, να μην έχει εκτελεστεί ποτέ η αναγκαστική αργία.
Για μία ακόμα φορά αποκαλύπτεται η τιμωρητική διάθεση της διοίκησης και του υπουργείου απέναντι σε κάθε φωνή που καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες τους. Ο αγώνας για την αθώωση της Ελισάβετ Παπαδοπούλου είναι και αγώνας όλων των εκπαιδευτικών. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κανείς και καμία δεν είναι μόνος του. Οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη τους ενάντια στις αντιλαϊκές εκπαιδευτικές πολιτικές και στην προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης…».
