«Η άνοδος των ακροδεξιών σε όλη την Ευρώπη είναι αποτέλεσμα της βουβής αγανάκτησης των λαών για τις πολιτικές που εφαρμόζονται παντού και την κρίση αντιπροσώπευσης που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα πολιτικά συστήματα στην Ευρώπη (…) Και εδώ ακριβώς έγκειται η σημασία που ένα κόμμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτο στις εκλογές, γιατί ένα κομμάτι αυτής της κρίσης αντιπροσώπευσης δεν αφήνει να διοχετευτεί σε ρατσιστικά και ξενοφοβικά επίπεδα αλλά σε επίπεδα διαχειρίσιμα».
Τα παραπάνω υποστήριξε ο νεοεκλεγείς ευρωβουλευτής Γ. Κατρούγκαλος, εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στο πάνελ της εκπομπής του Πρετεντέρη, την περασμένη Δευτέρα. Δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις. Την απλουστευτική (σε βαθμό χυδαιότητας) ανάλυση για την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού, που περιγράφεται ως αποτέλεσμα της «βουβής αγανάκτησης των λαών» και της «κρίσης αντιπροσώπευσης» των αστικών πολιτικών συστημάτων και όχι ως ένα φαινόμενο που το γεννά η ίδια η λειτουργία του καπιταλισμού και το ενισχύουν (με λεφτά και ΜΜΕ) μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι; ‘Η την παρουσίαση του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος-βαλβίδας ασφάλειας του αστικού συστήματος εξουσίας;
Εχει ξεχωριστή σημασία το δεύτερο, γιατί δείχνει πώς αντιλαμβάνεται και το φασισμό και τον εαυτό του ο ΣΥΡΙΖΑ και πώς τα προβεβλημένα στελέχη του προσπαθούν να «πουλήσουν» την πραμάτεια τους στους καπιταλιστές. Τον φασισμό τον αντιλαμβάνεται ως κίνδυνο για την αστική δημοκρατία, ως φαινόμενο μη διαχειρίσιμο. Τον εαυτό του τον αντιλαμβάνεται ως μια δεξαμενή υποδοχής της λαϊκής διαμαρτυρίας σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Διαχειρίσιμα από το σύστημα, φυσικά. «Πουλάει», μ’ άλλα λόγια, στους αστούς τη δυνατότητά του να λειτουργήσει ως ένα αντεπαναστατικό ανάχωμα.
