Αντε να τα πούμε, να καταψηφίσετε, να φύγουμε. Αυτό ανέδιδε η τοποθέτηση των ΣΥΡΙΖΑίων, με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο τον Τσίπρα, στη συζήτηση της πρότασής του για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα υποβρύχια. Δεν είχαν να εισφέρουν ούτε ένα καινούργιο στοιχείο, πέρα απ’ αυτά που είναι γνωστά εδώ και χρόνια, τα οποία και οι ίδιοι είχαν επικαλεστεί στην πρότασή τους. Γιατί σκάνδαλο φυσικά υπάρχει. Σκανδαλάρα μάλιστα. Οταν, όμως, δεν μπορείς να το τεκμηριώσεις με στοιχεία, μένεις στο επίπεδο της πολιτικής καταγγελίας, δε δίνεις στον αντίπαλο την ευκαιρία να ξεφύγει μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας.
Αμ’ ο Βενιζέλος; Κόντεψε να πιάσει τη μιάμιση ώρα η ομιλία του και δεν είπε απολύτως τίποτα για να δικαιολογήσει τις απειλές του τις προηγούμενες μέρες, ότι θα φέρει στοιχεία που θ’ αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται για να εξυπηρετήσει άλλα συμφέροντα. Ανέφερε το όνομα του Ταβουλάρη (εφοπλιστής, ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Σύρου), δίνοντας στον Τσίπρα την ευκαιρία να του απαντήσει ότι αυτός υπήρξε συνεργάτης του Σαμαρά στην Πολιτική Ανοιξη. Ανέφερε τον συνεργάτη του Τσίπρα Γιάννη Ταφύλλη, απόστρατο της αεροπορίας, τον οποίο κατηγόρησε ότι συνδέεται με τα «αντισταθμιστικά οφέλη», χωρίς να αναφέρει όμως κάτι που να τον ενοχοποιεί.
Το μόνο σημείο στο οποίο χτύπησε στόχο ο Βενιζέλος ήταν όταν αναφέρθηκε ευθέως στο ρόλο της Κατσέλη, που πήγε με τον Παμπούκη «και διάφορα στελέχη του χώρου» (απέφυγε να ονοματίσει τον Νίκο Παπανδρέου) στο Αμπου Ντάμπι και έκλεισε τη συμφωνία με τον Ισκαντάρ Σάφα. Επ’ αυτού ο Τσίπρας δεν είπε κουβέντα, όμως μια μελλοντική συνεργασία με την Κατσέλη ασφαλώς δυσκολεύει.
