Αγαπητά μου παιδιά
Συνεχίζουμε τις βουτιές στη λαϊκή παράδοση, μετά την επιστροφή της like kiss λαϊκής μούσας από τις διεθνείς υποχρεώσεις της.
Η επικαιρότητα, βέβαια, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. «Από πού να εμπνευστεί κανείς και τι να πει μπροστά στην ασύλληπτη βαρβαρότητα, αλλά και μέσα στη γενικότερη παραίτηση;», δήλωσε άλλωστε η μούσα σε ερώτηση που της τέθηκε από το αμερικανικό τηφλεοπτικό κανάλι P.H.N. (Processed Hypnotic News) και πουστη χώρα μας κόπηκε στο μοντάζ από τον G. Pretender και την O. Trembles στην εκπομπή «Πολυχρονεμένε μου πασά».
Με ταξί άλλων, η μούσα πήγε και στην Αγγλία όπου μίλησε σε επιστημονική ημερίδα με θέμα «Από τον γιο του Μαστούρ-μπέη (Mastur-bey son – masturbation) ως την κορύφωση του ελληνικού ραγιαδισμού μετά το 1821». Επίσης, συμμετείχε και στον τηλεμαραθώνιο με τίτλο «Ενας καναπές για την επανάσταση», που διοργάνωσε η εκπομπή «Away from our ass» του αγγλικού καναλιού «Πομπός» (Pomp Boss). Εκεί άφησε άφωνη την γηραιά Αλβιόνα και σύμπασα την Εσπερία, παραθέτοντας ατελείωτα –γνωστά εις ημάς, υμάς, κιμάς– διαμάντια της ελληνικής παράδοσης. Και έκλεισε την παρέμβασή της με την ιστορική φράση «Η δημοκρατία γεννήθηκε και πέθανε στην Ελλάδα». Κάτι που ενόχλησε τον πρώην πρόεδρο της Γερμανίας Roman Herzog, ο οποίος φανερά εκνευρισμένος (ψυχολόγοι έκαναν λόγο για το σύνδρομο Merkel-Schaeuble, γνωστό στην επιστρατευμένη επιστημονική κυνότητα ως «battler complex») δήλωσε –όπως θα μάθατε– στην εφημερίδα «Handelsblatt» ότι «ως γενέτειρες χώρες της δημοκρατίας θεωρώ την Ελβετία και την Αγγλία, όχι την Ελλάδα».
Μετά τα παραπάνω, η μούσα έστρεψε τα νώτα της κι επέστρεψε στα ορυχεία της λαϊκής παράδοσης. Και σε μία από τις πολλές οργανωμένες εκδοτικές προσπάθειες της ανοργάνωτης εργατικής –μα όχι ιδιαίτερα εργατικής– τάξης, συνέγραψε το άναρθρο άρθρο που αναδημοσιεύουμε. Τίτλος του «Ευχές και κατάρες στη λαϊκή παράδοση».
Ξεκινάμε από ένα δίστιχο που δεν υπέστη καμία διασκευή και πρόσφατα το απάγγειλε ευρωπαίος πρωθυπουργός (ονόματα δεν λέμε) για άλλη μια φορά στη γερμανίδα καγκελάριο, λίγο μετά από άλλο ένα παρηγορητικό και καθόλου παρήγορο χτύπημα στην πλάτη:
να πάγωνα στον ύπνο σου την πέτρινη καρδιά σου.
Ευχές και κατάρες στη λαϊκή παράδοση. Ξεκινώντας με τις πρώτες, ας δούμε τις πιο αντιπροσωπευτικές των επί μέρους ειδών:
να ‘χω κι εγώ τα πλούτη σου για τον λαό μιλώντας.
Αχ και να ανταμώναμε σ’ ένα στενό τα δυο μας
και το στενό να ‘ναι μακρύ, να βάνει τον καημό μας.
Και τότε θα σου έδειχνα τ’ απίδια που ‘χει ο σάκος
εγώ ο «αναρχοάπλυτος» κι εσύ ο φασιστάκος.
Πλέουν τα ψάρια στο γιαλό, πλέουν και τα χταπόδια
να ‘μουν εγώ μνημόνιο κι εσύ μ’ ανοιχτά πόδια.
Να ‘ταν να συναντιόμασταν μα να ‘σουν μοναχός σου
και δίχως τον εξοπλισμό. Τι γλέντι θα στηνόταν!
Από τις γνωστότερες κατάρες που φτάνουν ως την εποχή μας, είναι και οι δύο ακόλουθες που συχνά ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι άριστοι των Ελλήνων:
κι αν σ’ άλλες στάνες θα χτυπάς, πόρτα να μην ανοίγει.
Αρση της ασυλίας σου, ανακριτές, φυλλάδες,
χίλια κακά να σου συμβούν και μέσα να σε κλείσουν.
Και κλείνουμε με μία ταξική πλην αταξινόμητη, αντιπροσωπευτική ενός άλλου είδους για το οποίο θα μιλήσουμε όταν ωριμάσουν οι συνθήκες. Και όταν οι συντεταγμένες ταξικές δυνάμεις βάλουν και πρόβλεψη για «θραύση υαλοπινάκων» στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο της μεταμοντέρνας επαναστατικής διαδικασίας:
το ιστορικό υποκείμενο, ‘γω ο μέγας μ@λ@κ@ς.
France wow land
