
«Αντάρτικο»
♦ Σημάδι των καιρών
Αλλοτε, η συζήτηση επί του προϋπολογισμού θεωρούνταν η κορύφωση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Κρατούσε σχεδόν μια βδομάδα και γινόταν σκοτωμός ανάμεσα στους βουλευτές ποιος θα πρωτομιλήσει, για να πάρει μετά την κασέτα και να την παίξουν τα τοπικά Μέσα στην περιφέρειά του. Μόλις δε ψηφιζόταν ο προϋπολογισμός, έκλεινε και η Βουλή για τις διακοπές. Τώρα, στρίμωξαν τη συζήτηση σ’ ένα τριήμερο και ήταν τόση η απροθυμία των βουλευτών να μιλήσουν, που την τελευταία μέρα έκαναν αναγκαστικά ένα μεγάλο μεσημεριανό διάλειμμα, ενώ αύξησαν από πέντε σε έξι λεπτά το χρόνο της ομιλίας των βουλευτών.
Λογικό να είναι απρόθυμοι να πάρουν το λόγο οι βουλευτές της πλειοψηφίας. Τι κασέτα να δώσουν στα Μέσα της εκλογικής τους περιφέρειας; Μια κασέτα στην οποία θα υπερασπίζονται έναν κοινωνικά ανάλγητο προϋπολογισμό και θα πανηγυρίζουν για το success story του Σαμαρά; Προτίμησαν να σιωπήσουν και να περνούν τον καιρό τους στο καφενείο της Βουλής και στα μπουρζουάδικα στέκια του Κωλωνακίου, μέχρι να έρθει η ώρα να μπουν για να χειροκροτήσουν τον αρχηγό τους και να πουν το «ναι σε όλα». Οσο για τους πολιτικούς αρχηγούς, περιορίστηκαν σε μια πρωτομιλία (ο Τσίπρας πήρε και το χρόνο της δευτερομιλίας του), χωρίς τους διαξιφισμούς που έδιναν άλλοτε ένα χρώμα στην κοινοβουλευτική αντιπαράθεση.
♦ Ιανός
«Ο εγκληματίας Ψωμιάδης δικαιώθηκε από την εγκληματική οργάνωση». Γελούσαν και τα μουστάκια και οι μπούκλες του «Μάκαρου» όταν έκανε αυτή τη δήλωση στους δικαστικούς συντάκτες. Από την πολύκροτη υπόθεση των στημένων αγώνων, βγήκε αλώβητος, με μια εξαγοράσιμη ποινή φυλάκισης 4,5 ετών, ενώ είδε και το γιο του να αθωώνεται.
Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι η νόμιμη και η παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα δεν αποτελούν παρά τα δυο πρόσωπα του καπιταλιστικού Ιανού.
♦ Αξιοπρέπεια
«Εμείς θέλουμε την παραδειγματική καταδίκη μόνο των πραγματικών ενόχων για να ησυχάσουν οι ψυχές των ανθρώπων μας κι όχι το κλείσιμο της υπόθεσης χωρίς αδιάσειστα στοιχεία». Δήλωση συγγενών των θυμάτων της Marfin, όπως καταγράφηκε από την Κατερίνα Κατή (ΕφΣυν, 9.12.13). Δήλωση γεμάτη νόημα, που αποπνέει αξιοπρέπεια. Σε ευθεία αντίθεση με το όργιο αναξιοπρέπειας που επιδεικνύει η πολιτική αγωγή στη δίκη του Τάσου Θεοφίλου, που προσπαθεί ακόμη και με διαδικασίες κατασκευής μαρτυρικών καταθέσεων να καταδικάσει έναν άνθρωπο για κάτι που δεν έκανε (δείτε τα σχετικά ρεπορτάζ σε άλλες στήλες της εφημερίδας μας).
♦ Κατάπτυστοι
Εντρομη η συγκυβέρνηση, μην τυχόν και γίνει καμιά «στραβή» ακόμη και χρεωθεί κι άλλα θύματα μεταξύ των χιλιάδων νοικοκυριών που τους έκοψαν το ρεύμα, αναθέτει στους Δήμους να βρουν τους φτωχούς, να κοιτάξουν ποιοι έχουν κομμένο ρεύμα και να συνεννοηθούν με τη ΔΕΗ για την επανασύνδεσή του. Αφού, βέβαια, αποφανθεί κάποια ειδική επιτροπή ποιοι δικαιούνται επανασύνδεση, χωρίς να είναι σαφές αν αυτό θα συνοδευτεί και με άλλα μέτρα (π.χ. να πληρώσουν με δόσεις, να ενταχθούν στο περιβόητο κοινωνικό τιμολόγιο κλπ.).
Κι αυτό το αποφασίζει η ίδια κυβέρνηση που μέχρι τώρα έσερνε στα δικαστήρια ανθρώπους που λειτουργώντας στο πλαίσιο διάφορων συλλογικοτήτων κοινωνικής αλληλεγγύης έκαναν επανασυνδέσεις κομμένου ρεύματος σε φτωχά λαϊκά νοικοκυριά.
Η ίδια η διαδικασία είναι κατάπτυστη. Οχι μόνο γιατί έχει κυρίως προπαγανδιστικό χαρακτήρα, αλλά γιατί ανατίθεται σ’ έναν δύσκαμπτο, γραφειοκρατικό μηχανισμό, που θα χρειαστεί καιρό για να κινηθεί. Αν στο μεταξύ υπάρξει κι άλλο θύμα, η συγκυβέρνηση θα «νίψει τας χείρας της», παραπέμποντας στους Δήμους για αναζήτηση ευθυνών.
Οπως ανακοίνωσαν Βενιζέλος και Μανιάτης (κάτι να «πάρει» και το ΠΑΣΟΚ) θα υπάρξει μέχρι και 70% έκπτωση στα τιμολόγια ρεύματος σε χώρους κοινωνικών δομών της Εκκλησίας, των Δήμων και ΜΚΟ. Δηλαδή, θα πηγαίνει ο εξαθλιωμένος για το συσσίτιο ή για να πάρει μια σακούλα με τρόφιμα, θα αισθάνεται για λίγο τη ζεστασιά του χώρου και μετά θα γυρνάει στο φτωχικό του να ψοφολογήσει. Και βέβαια, τα γνωστά λαμόγια της φιλανθρωπίας (θεσμικά ή μη) θα βρουν την ευκαιρία να γλιτώσουν τη δαπάνη του ηλεκτρικού.
♦ Ξέχειλη υποκρισία
Η κυβέρνηση «πρέπει να επανατοποθετήσει την κινητικότητα, αποσυνδέοντάς την από τις απολύσεις και να προωθήσει την αξιολόγηση δομών και προσωπικού για την ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα», είπε –μεταξύ άλλων φλυαριών– ο Κουβέλης, μιλώντας το περασμένο Σάββατο στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή. Κομψή η διατύπωση, ήπια, χωρίς πολεμικούς τόνους, αλλά με ξέχειλη την υποκρισία. Τι νομίζει ο κυρ-Φώτης, ότι ξεχάσαμε πως το σχέδιο για 25.000 διαθεσιμότητες (12.500 το 2013 και 12.500 το 2014) και 15.000 απολύσεις (4.000 το 2013 και 11.000 το 2014) επικυρώθηκε σε σύσκεψη του ίδιου με τους Σαμαρά και Βενιζέλο στο Μαξίμου; Και πως ο πρώτος υπουργός που κλήθηκε να το εφαρμόσει ήταν ο ΔΗΜΑΡίτης Αντώνης Μανιτάκης; Από πού αντλεί το θράσος να κάνει τώρα προτάσεις στην κυβέρνηση για αλλαγή μιας πολιτικής απόφασης που φέρει και τη δική του υπογραφή και η οποία έχει αποτυπωθεί σε επικαιροποίηση του Μνημονίου;
♦ Περί διλημμάτων
«Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» έλεγε πριν από σχεδόν έναν αιώνα η Ρόζα Λούξεμπουργκ, συνοψίζοντας σ’ αυτές τις τρεις λέξεις το μοναδικό ιστορικό δίλημμα που τίθεται μπροστά στο προλεταριάτο και τη λαϊκή φτωχολογιά. Τότε και τώρα. Οχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Ηρθε ο καιρός αυτό το σύνθημα, που υποκριτικά χρησιμοποιούσαν ακόμα και οι σοσιαλδημοκράτες (θυμηθείτε τον Γιωργάκη Παπανδρέου, που το… καταξέσκισε κατά την πενταετία που ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης), να πεταχτεί στα σκουπίδια από τους… ριζοσπάστες του ΣΥΡΙΖΑ. «Το ιστορικό δίλημμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη (είναι) μεταξύ μερκελισμού και κεϊνσιανισμού», είπε ο Τσίπρας, μιλώντας επί του προϋπολογισμού στη Βουλή! Το «ιστορικό δίλημμα» υποβιβάζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ σε αντιπαράθεση δύο διαφορετικών (το «πόσο διαφορετικών» είναι συζητήσιμο, βέβαια) μορφών διαχείρισης του καπιταλισμού, ενώ περιορίζεται και γεωγραφικά. Στην Ευρώπη και μόνο, διότι στις ΗΠΑ, όπως έχει αποφανθεί ο Τσίπρας, εφαρμόζεται ο «κεϊνσιανισμός», γι’ αυτό και στην πρώτη του επίσκεψη στην καρδιά της μητρόπολης του διεθνούς ιμπεριαλισμού (Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη) είχε συναντήσει μονάχα χαμογελαστούς ανθρώπους, όπως είχε δηλώσει.
♦ Μαργαριτάρια
Από τα άφθονα μαργαριτάρια που εκστόμισε και σ’ αυτή την ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγουμε ένα ακόμη: «Η τραπεζική πίστη είναι δημόσιο αγαθό, αφού χωρίς αυτή δεν υπάρχει οικονομία». Και εμείς οι άσχετοι, που νομίζαμε ότι η τραπεζική πίστη είναι μια από τις πιο ληστρικές μορφές εξασφάλισης κέρδους. Ευτυχώς που δε ζει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, διότι θ’ αναγκαζόταν να εξαφανίσει από δύο έργα του («Χάπι Εντ» και «Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» την κλασική ατάκα: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στη λειτουργία μιας τράπεζας»; Επειδή, δε, ο Μπρεχτ ήταν μαρξιστής και για να γράψει την «Αγία Ιωάννα» κάθησε και διάβασε το «Κεφάλαιο» του Μαρξ, μπορεί να οδηγούνταν και στην αυτοκτονία, επειδή δε θα κατάφερνε να βρει θεατρική ατάκα για ν’ αποδώσει τη βαθυστόχαστη… επιστημονική ατάκα του Τσίπρα.
♦ Γλειψ, γλειψ…
Σαμαράς, Βενιζέλος, Μηλιός, Λοβέρδος, το μισό υπουργικό συμβούλιο, Λαλιώτης, Πανούσης, Πιπιλή, το μισό ελληνικό θέατρο και μια μεγάλη γκάμα συνθετών και τραγουδιστών, Λαλιώτης, Μιλένα Αποστολάκη, Πατρίκιος, Ελευθερίου, Παπαδόπουλος, τσούρμο δημοσιογράφων μαζεύτηκαν στην παρουσίαση μιας ποιητικής συλλογής που εξέδωσε ο διευθυντής ειδήσεων του Mega. Δεν έχουμε διαβάσει τη συλλογή, για να έχουμε γνώμη, είμαστε όμως σίγουροι πως και όλοι αυτοί που στριμώχτηκαν στο Μουσείο της Ακρόπολης δε διάβασαν το βιβλίο (οι περισσότεροι και να το διάβαζαν δε θα μπορούσαν να έχουν γνώμη και δε χρειάζεται να μιλήσουμε για το επίπεδό τους). Ολοι αυτοί μαζεύτηκαν εκεί για να γλείψουν έναν ισχυρό δημοσιογραφικό παράγοντα, που διευθύνει τον τομέα της ενημέρωσης του μεγαλύτερου καναλιού.
♦ Ρόμπα ξεκούμπωτη
Τρεις ανακοινώσεις εξέδωσε ο Στουρνάρας την Παρασκευή 6 Δεκέμβρη, για να… διαψεύσει τη συνέντευξή του στη Liberation. Στην πρώτη ανακοίνωση δεν ανέφερε καν τη Liberation, αλλά μιλούσε για «ξένη εφημερίδα» στην οποία απλώς «ανέφερε παραδείγματα εξαιρέσεων από τους γενικούς κανόνες φορολόγησης που μειώνουν το φορολογικό βάρος» και ανακοίνωνε ότι «δεν υπάρχει πρόθεση ή σχεδιασμός» για αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά. Ακολούθησε «άτυπη ενημέρωση» με την «ακριβή διατύπωση της απάντησης του Υπουργού». Τι έλεγε; «Υπάρχουν πολλές φοροαπαλλαγές, πιο πολλές από την υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι για παράδειγμα ο ΦΠΑ στα νησιά. Υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις». Η πανικόβλητη αντίδραση έκλεισε με νέο δελτίο Τύπου, στο οποίο ισχυριζόταν ότι «η συνέντευξη του Υπουργού Οικονομικών στην εφημερίδα Liberation δόθηκε στην ελληνική γλώσσα και κατά τη μεταφορά στη γαλλική προφανώς παρερμηνεύτηκαν και αλλοιώθηκαν οι απαντήσεις του, αφού ο κ. Στουρνάρας ουδέποτε αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο εξάλειψης εξαιρέσεων».
Δυο μέρες μετά, ο δημοσιογράφος Ζαν Κατρμέρ, που πήρε τη συνέντευξη, φρόντισε να κάνει ρόμπα τον Στουρνάρα. Αποκάλυψε ότι ο Στουρνάρας του είπε πως «πρέπει να καταργηθούν τα δημοσιονομικά παραθυράκια, αναφέροντας ως παράδειγμα την κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά. Αποκάλυπτε, ακόμη, ότι έστειλε δυο φορές τη συνέντευξη μεταφρασμένη στη γραμματέα του Στουρνάρα, η οποία δεν του εξέφρασε καμιά αντίρρηση. «Χωρίς να αναζητώ την αντιπαράθεση, λέω ότι επρόκειτο για μια βολιδοσκόπηση από την πλευρά ενός καθηγητή Οικονομίας, που γνωρίζει πολύ καλά τι κοστίζει στο κράτος αυτό το “δημοσιονομικό παραθυράκι”», κατέληγε ο γάλλος δημοσιογράφος.