♦ Ενάντια στο θόρυβο απ' τις μπότες και τη σιωπή απ' τις παντόφλες – Αντίσταση σημαίνει δημιουργία – B (σύνθημα σε τοίχο έργων του Μετρό, στη Φοιτητική Λέσχη του ΑΠΘ)
Μάλλον καλλιτεχνικής αναφοράς είναι το σύνθημα. Η υπογραφή Β (σε κύκλο) δε γνωρίζουμε τι σημαίνει, υποψιαζόμαστε όμως πως τίθεται σε αντιδιαστολή προς το γνωστό «αλφάδι». Ομως το περιεχόμενο της αντιδιαστολής (αν δηλαδή είναι ανταγωνιστικό ή όχι) δεν το γνωρίζουμε. Περιοριζόμαστε, λοιπόν, στον σχολιασμό αυτού που εισπράττουμε. Το πρώτο μισό του συνθήματος αποτελείται από μια διαπίστωση με την οποία κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Ειδικά όταν αποδίδεται με τόσο όμορφο, σχεδόν ποιητικό τρόπο. Το δεύτερο μισό, όμως, που αποτελεί και την πρόταση του (ή των) συνθηματογράφων σηκώνει «πολύ νερό», για να μην πούμε πως είναι απορριπτέο. Αντίσταση, αγαπητοί, σημαίνει αυτό που λέει η λέξη. Στέκομαι απέναντι σε αυτόν που μου επιτίθεται και παλεύω με όλα τα μέσα για να αποτρέψω την επίθεσή του. Και η καλλιτεχνική δημιουργία μπορεί να κάνει αντίσταση, όπως έχει αποδειχτεί καθ’ όλη την ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας. Και τότε έχουμε την αντιστασιακή δημιουργία. Αυτή η δημιουργία, όμως, έρχεται να υπηρετήσει την αντίσταση όχι να την υποκαταστήσει. Διότι τότε η αντίσταση εξαφανίζεται και η δημιουργία αποτελεί ένα πέπλο που καλύπτει… τις παντόφλες. Αν θέλατε να πείτε ότι η αντίσταση είναι δημιουργία (και όχι καταστροφή, όπως λένε οι κυρίαρχοι), τότε κάνατε εκφραστικό λάθος. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι το κάλεσμά σας είναι κάλεσμα σ’ έναν αναχωρητισμό καλλιτεχνικής δημιουργίας. Οι εραστές του ωραίου απέναντι και από τις μπότες της εξουσίας και από τις παντόφλες του «υποταγμένου πλήθους». Μια ελίτ του τίποτα.
♦ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ – Απεργία Τρίτη 16 Ιουλίου 2013 – Είμαστε άνθρωποι και δεν θα γίνουμε αριθμοί – Αντιστεκόμαστε! – Ολοι στη συγκέντρωση των συνδικάτων Πλ. Κλαυθμώνος 11:00 (αφίσα)
Ωραία τα λέει η αφίσα. Εχει και ένα γράφημα, με πολύχρωμα ανθρωπάκια και αριθμούς απολυμένων και ανέργων. Πληρώθηκαν οι γραφίστες, πληρώθηκε το τυπογραφείο, θα πληρωθούν οι εργολάβοι που αναλαμβάνουν αφισοκολλήσεις (έχουν περάσει δεκαετίες από την τελευταία φορά που συνδικαλιζόμενοι εργάτες κόλλησαν εθελοντικά αφίσες) και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία θα έχει κάνει για μια φορά ακόμη το καθήκον της. Οχι μόνο δεν κοστίζει τίποτα (εκτός από λεφτά, τα οποία χορηγούνται από το κράτος που χαρατσώνει επιτούτου τους εργάτες), αλλά φέρνει και κέρδη. Κέρδη λιγότερα για τους εργατοπατέρες (που δεν μπορούν να βγουν από την αναξιοπιστία και την ξεφτίλα) και περισσότερα για το σύστημα, του οποίου όλοι οι πόλοι εξουσίας εργάζονται. Η κυβέρνηση κλείνει συμφωνίες με τους ιμπεριαλιστές δανειστές και τις μετατρέπει σε πολυνομοσχέδια-σκούπα, η κυβερνητική πλειοψηφία τα ψηφίζει (αφού πρώτα ορισμένα μέλη της διατυπώσουν την καθιερωμένη γκρίνια με κορόνες στα ΜΜΕ), η μειοψηφία της αντιπολίτευσης τα καταψηφίζει (ανεβάζοντας τους καταγγελτικούς τόνους) και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία οργανώνει μια 24ωρη απεργία τη μέρα της ψήφισης, που μοιάζει με κηδεία των εργατικών δικαιωμάτων που χάθηκαν. Καθένας στο πόστο του.