Δεύτερος και καταϊδρωμένος ο υποψήφιος των γερμανών σοσιαλδημοκρατών Πέερ Στάινμπρουκ, τρέχει κι αυτός να ζητήσει «σχέδιο Μάρσαλ» για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών χωρών που αντιμετωπίζουν κρίση και υψηλά ποσοστά ανεργίας, εξαπολύοντας παράλληλα επίθεση κατά της Μέρκελ για την πολιτική λιτότητας που ακολουθεί, η οποία –όπως είπε– βγάζει τον κόσμο στους δρόμους. Μόνο που η γερμανική (και όχι μόνο) πολιτική, όπως προωθήθηκε σε χώρες με βαθιά κρίση (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία) φέρει και την υπογραφή του SPD. Χέρι-χέρι με τη Μέρκελ ψήφιζαν τα διάφορα «προγράμματα» στη γερμανική βουλή, αντισταθμίζοντας και με το παραπάνω τις ψήφους που έχανε η Μέρκελ από διάφορους «ευρωσκεπτικιστές» του κόμματός της. Η μόνη κριτική που ασκούσαν οι σοσιαλδημοκράτες στην κυβέρνηση Μέρκελ ήταν ότι… σκορπά τα χρήματα των γερμανών φορολογούμενων. Ασκούσαν, μ’ άλλα λόγια, κριτική από τα δεξιά.
Ομως, είναι η ίδια η Γερμανία που μπαίνει σε κρίση (ήδη ο ΟΟΣΑ αναθεώρησε προς τα κάτω –από 0,6% σε 0,3%– την πρόβλεψη για την αύξηση του γερμανικού ΑΕΠ φέτος) και έχει αρχίσει να αναπτύσσεται μια ανησυχία και στο γερμανικό προλεταριάτο. Ενόψει εκλογών, λοιπόν, τα δυο μεγάλα γερμανικά κόμματα διαγωνίζονται πλέον στο τερέν της «χαλαρότητας», η οποία μπορεί να «πουλήσει» προεκλογικά. Η ειρωνεία για τους σοσιαλδημοκράτες του SPD είναι ότι η Μέρκελ έχει αναπτύξει δεσμούς με τους ομογάλακτούς τους που κυβερνούν στη Γαλλία. Τα περί «σχεδίου Μάρσαλ για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων» διακηρύχτηκαν πρώτα από τους υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας Γαλλίας και Γερμανίας, ο δε Σόιμπλε παρακάθησε σε πάνελ με τον Μοσκοβισί, σε φιέστα που οργανώθηκε στο Παρίσι (γράψαμε σχετικά στο προηγούμενο φύλλο της «Κ»). Γι’ αυτό τρέχει και δεν προλαβαίνει ο Στάινμπρουκ, καθώς βλέπει τους «συντρόφους» του στη Γαλλία να λειτουργούν σαν «προμότερ» της πολιτικής των Μέρκελ-Σόιμπλε.
Σε ό,τι αφορά το ίδιο το «σχέδιο Μάρσαλ», η Γερμανία έκανε ήδη το πρώτο βήμα, με τη χορήγηση από τη γερμανική κρατική τράπεζα ΚfW χαμηλότοκου δανείου ύψους 1 δισ. ευρώ στην Ισπανία, με προορισμό την ενίσχυση μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Το ποσό είναι αστείο, βέβαια, για τα οικονομικά δεδομένα της Ισπανίας, όμως η προπαγανδιστική ενέργεια που αποδεσμεύει (με ωφελούμενους την Μέρκελ και τον Ραχόι) είναι αντιστρόφως ανάλογη της αναπτυξιακής δυναμικής που μπορεί να προσφέρει.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, πάντως, ακόμη δεν έχει γίνει καμιά κίνηση από γερμανικής πλευράς, η οποία επικαλείται το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει οι προετοιμασίες από μεριάς συγκυβέρνησης για την ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας. Η αλήθεια, όμως, είναι πως ακόμα δεν έχει έρθει ο καιρός για επενδύσεις στη χώρα μας. Ακόμη και για τόσο μικρές ενέσεις ρευστότητας.