♦ Μη χρυσώνετε το χάπι – Το νέο δάνειο θα έρθει σαν υπόθετο (σύνθημα με μαύρο μαρκαδόρο)
Πιστό στην ελληνική σκωπτική παράδοση. Ευστοχότατο!
♦ Οσο πιο πολύ σου κλέβουν το παρόν, τόσο σου πουλάνε ένδοξο παρελθόν (ανυπόγραφο σύνθημα με μαύρο σπρέι)
Δε θα διαφωνήσουμε με το σύνθημα. Η πατριδολαγνεία υπήρξε πάντοτε βασικό εργαλείο ιδεολογικής χειραγώγησης του ελληνικού λαού από την αστική εξουσία. Τελευταία, όμως, κάπως έχει ατονήσει. Ισως εκείνοι που επεξεργάζονται τη σύνθεση και τις δόσεις της προπαγάνδας να έχουν συνειδητοποιήσει ότι το να πουλάνε, ειδικά σήμερα, τα «εθνικά κλέη» περισσότερο εξοργίζει παρά αποπροσανατολίζει. Μόνο οι νεοναζί έχουν μείνει πιστοί στην κουρελοπαράδοση.
♦ Συζήτηση για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία – με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Κοινωνικοποίηση: η διέξοδος από τις συμπληγάδες του κρατισμού και της ιδιωτικοποίησης» – Θα μιλήσουν οι συγγραφείς του βιβλίου Γιώργος Κολέμπας και Βασίλης Γιόκαρης, καθώς και ο Ηρακλής Παναγούλης μέλος της συλλογικότητας ΣΚΟΡΟΣ – Πέμπτη 28 Ιουνίου, 8μμ στο στέκι των ΕΝΘΕΜΑΤΩΝ της εφημερίδας ΑΥΓΗ – οι εκδόσεις των συναδέλφων (αφίσα)
Οι ρεβιζιονιστές, όπως τους λέγαμε παλιότερα, έχουν κάνει τα πάντα για να πείσουν πως το να επιδιώκεις την ανατροπή του καπιταλισμού δεν είναι μόνο ανέφικτο, αλλά είναι και αντιδραστικό. Δε θ’ άφηναν να περάσουν ανεκμετάλλευτα ορισμένα trendy ρεύματα, που αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του ‘60 στην Ευρώπη και ξαναέγιναν της μόδας με το περιβόητο antiglobal κίνημα. Δε θ’ ασχολούμασταν μαζί τους ούτε σε τούτη την… περιθωριακή στήλη της «Κ», αν οι ιδέες αυτές δεν μόλυναν ένα κομμάτι της νεολαίας και ένα κομμάτι του αντιεξουσιαστικού χώρου, που έχει μπερδέψει τον «εναλλακτισμό» με τον αντι-καπιταλισμό και πιστεύει (κυριολεκτικά πιστεύει, με τη θρησκευτική έννοια του όρου) πως μέσα στον καπιταλισμό μπορούν να δημιουργηθούν μη καπιταλιστικές νησίδες, οι οποίες, καθώς θα μεγαλώνουν και θα πολλαπλασιάζονται, θα πνίξουν το καπιταλιστικό σύστημα και θα του αφαιρέσουν κάθε δυνατότητα ύπαρξης. Οι ρεβιζιονιστές, βέβαια, δεν είναι κορόιδα να φυτεύουν ραπανάκια σε άγονα εδάφη, να φτιάχνουν κοσμήματα από σκουπίδια και να παιδεύονται να μάθουν πώς ανοίγει φύλλο η ηπειρώτισσα μάνα. Οι ρεβιζιονιστές πάντοτε συνδύαζαν το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Την ιδεολογία με τις μπίζνες. Μπίζνες χαμηλού οικονομικού επιπέδου σε πρώτο επίπεδο, οι οποίες όμως σ’ ένα δεύτερο επίπεδο γίνονται εξαιρετικά προσοδοφόρες, καθώς το «αλληλέγγυο εμπόριο» δεν συνδυάζεται μόνο με την αγορά, αλλά και με τις επιδοτήσεις προς διάφορες ΜΚΟ που επιτελούν… κοινωνικό έργο. Και βέβαια, τα αστικά κράτη, αλλά και οι ίδιες οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χρηματοδοτούν τέτοιες πρωτοβουλίες. Δεν μάθατε ότι ο μεγαλοεφοπλιστής Βερνίκος είναι εξέχον (και ιδρυτικό μάλιστα) μέλος της Greenpeace; Δεν γνωρίζετε ότι και στην Ελλάδα έχει θεσπιστεί η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία», με κοινοτικά κονδύλια, η προώθηση της οποίας έχει ανατεθεί σε ΜΚΟ, γιατί αυτό απαιτεί το ιερατείο των Βρυξελλών;