♦ 17-18 Μάρτη 16:00 – Ας προετοιμαστούμε – Προτάσεις εξόδου και διαβούλευσης – Αμεση Δημοκρατία, Κοινά αγαθά, Αγροτική Βιομηχανική παραγωγή, Πανεπιστήμιο, Ενέργεια, Νέα κοινωνική δομή, Νέα θέσμιση, Δράσεις πάνω στα ζητήματα εργασίας και κοινωνικού ανταγωνισμού – Καμιά επιστροφή στην κανονικότητα – Αντιεξουσιαστική Κίνηση (αφίσα)
Πάντα μέσα στο ρεύμα. Ακόμα και οι λέξεις επιλέγονται για να ‘ναι μέσα στο ρεύμα: προτάσεις εξόδου και διαβούλευσης. Να θυμίζει κάτι από opengov, ρε παιδί μου. Προς ποιους απευθύνεται η πρόταση για διαβούλευση δεν γίνεται σαφές. Οπως δεν γίνεται σαφές και προς ποια έξοδο οδηγούν οι προτάσεις. Εξοδο από την κρίση ή έξοδο από το σύστημα; Κρίνοντας από τα συμφραζόμενα, μάλλον για έξοδο από την κρίση γίνεται λόγος. Και η νέα κοινωνική δομή τι ακριβώς περιεχόμενο θα έχει; Ας πούμε, η σημερινή κοινωνική δομή είναι απότοκη της ταξικής διαίρεσης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Θέλεις να την αλλάξεις; Θα πρέπει να «καταργήσεις» τον καπιταλισμό κι αυτό δεν γίνεται παρά μόνο μέσω μιας επανάστασης. Χωρίς επανάσταση που θα τσακίσει το αστικό κράτος, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για «νέα θέσμιση». Γιατί η «θέσμιση» δεν είναι παρά ένα κομμάτι του εποικοδομήματος (ένα κομμάτι, όχι το εποικοδόμημα συνολικά). Οπως ακριβώς δεν μπορείς να έχεις «νέα θέσμιση» στο πλαίσιο ενός παλιού εποικοδομήματος, έτσι δεν μπορείς να έχεις και νέο εποικοδόμημα πάνω στην παλιά οικονομική βάση. Απ’ όπου και να το πιάσεις, το πράγμα σε οδηγεί στην αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης. Δηλαδή, στο μόνο που λείπει απ’ όλες τις φανταχτερές λεξούλες της εν λόγω αφίσας. Αλλά τι να την κάνεις την επιστημονική συνέπεια; Οι φανταχτερές λεξούλες είναι που εντυπωσιάζουν. Δεν βλέπεις τι γίνεται στον κόσμο των μίντια, των πανεπιστημίων, της αστικής πολιτικής; Και μια απορία: η μη επιστροφή στην κανονικότητα τι ακριβώς σημαίνει; Ο,τι εννοήσει ο καθένας… Το μόνο που δεν «επιτρέπεται» να εννοήσει (βάσει του γενικού μηνύματος της αφίσας) είναι πως «μη κανονικότητα» σημαίνει πολιτική οργάνωση και επαναστατική προετοιμασία.
♦ Η κρίση ανατρέπεται, δεν διασκεδάζεται – Εξω οι Νταλάρες από τις γειτονιές μας – Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Μπραχαμίου (πανό)
Αμ δε! Φωνάξτε όσο θέλετε, πετάξτε μπουκάλια με νερό, φραπέδες, γιαούρτια, ό,τι σας βρίσκεται πρόχειρο, ο Νταλάρας εκεί, ντούρος, γρατζουνάει την κιθάρα και συνεχίζει να τραγουδάει για τη φτώχεια και την ξενητιά (το ρετιρέ στην Κηφισιά –και όχι μόνο– το ‘χει πάρει προ πολλού). Το παίζει μάγκας: εγώ δε μασάω, δεν κολώνω. Ασε, μεγάλε, έχει προηγηθεί άλλος. Ο Γιωργάκης Παπανδρέου. Σ’ αυτόν να δεις «στωικότητα», πείσμα γαϊδουρινό και σπασαρχιδισμό. Και πριν τον Γιωργάκη Παπανδρέου έχει προηγηθεί ο καραγκιόζης: «θα βαρέσεις, θα βαρέσεις, θα ιδρώσεις, θα κρυώσεις, θα πεθάνεις». Νομίζει ο αφελής Νταλάρας (και η κυρία σύμβουλος και συμβία του), ότι μπορεί να ισχύσει και στην περίπτωσή τους το αμερικάνικο δόγμα ότι η αρνητική διαφήμιση είναι προτιμότερη απ’ την αφάνεια. Εδώ όμως είναι Μπαλκάνια, δεν είναι Αμέρικα. Κι αν απέδειξε κάτι το σόου-φιάσκο του λεγάμενου, είναι πως ο Νταλάρας είναι ανεπίστροφα τελειωμένος καλλιτεχνικά και η Νταλάραινα πολιτικά. Τόσο απλά.