Αυτά που έγιναν την περασμένη Τρίτη, με τη γκανγκστερική επιδρομή εισαγγελέων, ασφαλιτών και ΜΑΤατζήδων στο ραδιοσταθμό Flash, τη σύλληψη δεκάδων αγωνιστών που πραγματοποιούσαν συμβολική κατάληψη σε ένδειξη αλληλεγγύης στους δικαζόμενους για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, δεν τα έχουμε ξαναζήσει. Συμβολικές καταλήψεις ραδιοσταθμών, που χρησιμοποιούνται για να μεταδοθούν κάποια μηνύματα, έχουν γίνει πολλές. Οι υπεύθυνοι των ραδιοσταθμών συνήθως δεν ζητούν την επέμβαση της Αστυνομίας. Μερικές φορές εκμεταλλεύονται μάλιστα το γεγονός για τους δικούς τους διαφημιστικούς λόγους, παριστάνοντας τους αντικειμενικούς και τους… πολυφωνικούς.
Αυτό έκανε και στη συγκεκριμένη περίπτωση η διεύθυνση του Flash. Δήλωσε ότι δεν επιθυμεί καμιά παρέμβαση της αστυνομίας, ενώ οι παραγωγοί έλεγαν συνεχώς από τα μικρόφωνα του σταθμού, ότι σε βάρος τους δεν ασκήθηκε καμιά βία, ούτε φυσική ούτε λεκτική. Ο Παπουτσής και οι πραίτορές του, όμως, είχαν αντίθετη άποψη. Για να ξεπεράσουν το γεγονός της έλλειψης καταγγελίας ή μήνυσης από τη διεύ-θυνση του σταθμού, μηχανεύτηκαν αδίκημα που διώκεται αυτεπάγγελτα («εγκωμιασμός εγκληματικών πράξεων») και συνέλαβαν όσους βρίσκονταν στο σταθμό.
Μπαίνουμε έτσι σε μια νέα εποχή. Σε μια εποχή που διώκεται ευθέως το φρόνημα. Η έκφραση αλληλεγγύης προς αγωνιστές που το κράτος βαφτίζει «τρομοκράτες» θεωρείται επίσης έγκλημα, που τιμωρείται με ποινή μέχρι τρία χρόνια φυλακή! Γι’ αυτό και πέραν του αυτονόητου καθήκοντος αλληλεγγύης που έχουμε όλοι προς τους συλληφθέντες του Flash, προβάλλει και ένα ιδιαίτερο πολιτικό καθήκον που επιβάλλει να δοθεί μάχη για να αθωωθούν όλοι οι συλληφθέντες. Αν υπάρξουν καταδίκες με τη συγκεκριμένη κατηγορία, τότε θ’ ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και θα πνεύσει άνεμος χουντο-καταστολής. Θ’ αρκεί μια προκήρυξη, μια αφίσα, ένα δημοσίευμα για να βρεθείς κατηγορούμενος με μια τόσο σοβαρή κατηγορία. Στη συγκεκριμένη υπόθεση γίνεται απλώς η πρόβα τζενεράλε. Το αστικό καθεστώς τρέμει την οργή του λαού και οχυρώνεται προληπτικά.